Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι επρόκειτο για αντίποινα από την άκρα αριστερά ή ακόμη και εκείνη την πραγματικά εκτός πραγματικότητας άποψη ότι η ίδια η Χρυσή Αυγή σκότωσε τα μέλη της, η αλήθεια μάλλον είναι διαφορετική.
του Στρατή Μαζίδη
Καταρχήν είχαμε μια οργανωμένη επιχείρηση όπου η ΕΛΑΣ εκτιμά πως εμπλέκονται ακόμη τρία άτομα ως υποστηρικτική ομάδα ενώ το δρομολόγιο διαφυγής ήταν καλά σχεδιασμένο με εγκατάλειψη της μηχανής και χρήση της Αττικής Οδού. Άραγε τυχαία να επιλέχθηκε η Τ.Ο. του Νέου Ηρακλείου και όχι πχ της Κυψέλης;
Όμως αυτό που εκτιμώ πως κάνει τη διαφορά είναι η εκτέλεση. Δεν είναι εύκολο πράγμα να πάρεις ένα πιστόλι, να ανέβεις στη μηχανή και να γαζώσεις όποιον βρεις. Οι εκτελεστές πήγαν για κυνήγι. Είχαν εντολή να σκοτώσουν. Το αν θα ήταν αντί για το Μάνο και το Γιώργο, η Μαρία και ο Δημήτρης, ελάχιστη σημασία είχε. Είχαν εντολή να σκοτώσουν. Πιθανώς και παραπάνω από δύο μιας και ένας τρίτος χαροπαλεύει αλλά όπως είπε ο ένας στον άλλο "πάμε γιατί αργήσαμε".
Το να ρίξεις λοιπόν σε κάποιον, σε ένα νέο παιδί που δε σου φταίει σε τίποτε, δεν είναι απλή υπόθεση. Μη βλέπετε που αστεία κυβερνητικά χείλη μίλησαν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Μπορεί να μην έχουν μαλλιά αλλά λένε μια χαρά τρίχες.
Άλλωστε η Χρυσή Αυγή ήταν πιο δύσκολη περίπτωση ούσα οργανωμένη. Αυτή τη φορά χρειαζόταν κάτι άλλο. Το να πάρεις τηλέφωνο ένα 45χρονο ρεμάλι να αρπάξει το μαχαίρι και να το στρίψει στην καρδιά κάποιου δε θα έφερνε αποτέλεσμα. Μάλλον θα τις έτρωγε αποχωρώντας ντροπιασμένος.
Μια συντονισμένη ομάδα με δύο ψυχρούς εκτελεστές όμως θα μπορούσε να φέρει εις πέραν την αποστολή της. Και την έφερε.
Την ίδια στιγμή κάτι τρόικες, κάτι δημεύσεις ακίνητης περιουσίας, κάτι νέα οριζόντια μέτρα, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Σύμπτωσις όμως επαναλαμβανομένη, ουκ έστι σύμπτωσις.