Του Γιώργου Τσακίρη. Είναι φορές που στην
προσπάθεια να γράψεις, βγαίνουν από
μέσα σου κραυγές. Κι αγωνιάς προσπαθώντας
να τιθασεύσεις το μυαλό, να βάλεις σε
μια σειρά τις λέξεις, να βγάζουν νόημα,
να λένε κάτι.
Όχι όμως σήμερα. Σήμερα
θ’ αφήσω την κραυγή να πέσει στο χαρτί.
Σήμερα γράφει το χέρι καθοδηγούμενο
απ’ την ψυχή.
Κι έρχονται εδώ διεθνείς
απατεώνες κι επαγγελματίες οικονομικοί
δολοφόνοι, για ν’ αγοράσουν τον ιδρώτα
και το αίμα της μάνας μου και του πατέρα
μου.
Δεν πουλάτε δάνεια και
δημόσια περιουσία.
Πουλάτε το αίμα του
προγόνου μου που το ’40 έπεσε για να
διώξει το φασισμό του Μουσολίνι. Που
αντιστάθηκε για να μην εδραιωθεί ο
ναζισμός του Χίτλερ.
Κι εσείς σήμερα
νομιμοποιήσατε το τέρας. Τους ξαναφέρατε
στη χώρα από την πίσω πόρτα με όπλο το
χρήμα των ξένων δανειστών.
Υπερχρεώσατε για χρόνια
την πατρίδα μου προσφέροντας ψευδαισθήσεις
και ψίχουλα ευδαιμονίας στον κόσμο, για
να μπορείτε άνετα να βάζετε τα άπληστα
χέρια σας στους ειδικούς λογαριασμούς
των ξένων τραπεζών που διοχετεύατε τις
μίζες και τα κλεμμένα από τις φούσκες
του χρηματιστηρίου, και τις υπογραφές
συμβάσεων για υποβρύχια, τηλεπικοινωνίες
και Ολυμπιακά έργα που ρημάζουν σήμερα
στην εγκατάλειψη.
Δεν είναι απλά υπάλληλοι
αυτοί που απολύονται.
Είναι η μάνα μου, ο
πατέρας μου, ο γιος μου και η κόρη μου.
Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που
ανέλαβαν ευθύνες γιατί κάποτε έκαναν
το λάθος και σας πίστεψαν.
Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που,
όλοι μαζί, κάνουν το κράτος που εσείς
με απέραντο θράσος κι ευκολία εξευτελίζεται
την αξιοπρέπειά του.
Είναι οι γονείς των
πολυτέκνων, των αναπήρων, των καρκινοπαθών
που τους στέλνετε στα κρεματόρια των
νέων Άουσβιτς που καθημερινά με τις
αποφάσεις δημιουργείτε.
Κυβερνάτε με το φόβο,
όχι με την ελπίδα κι επικαλείσθε τα
χειρότερα αν δεν αναλαμβάνατε το ρόλο
του Εθνοσωτήρα.
ΕΣΕΙΣ οι ΙΔΙΟΙ, που με
τις διαχρονικές σας αποφάσεις ρίξατε
τη χώρα μου στον γκρεμό.
Μου κλέψατε κάθε ιδανικό,
κάθε ελπίδα, κι αυτοκτονώ κάθε φορά που
δίπλα μου πεθαίνει ένας άνθρωπος από
το κρύο.
Κλειστήκατε στο γυάλινο
κόσμο σας και τολμάτε ν’ απευθύνετε
λόγους συμπόνιας και κατανόησης «για
τα σοβαρά προβλήματα του κόσμου»,
αποστρέφοντας αμέσως μετά το κάλπικο
βλέμμα σας από την πραγματικότητα.
Μην έχετε όμως καμιά
αμφιβολία, μπορείτε να είστε σίγουροι.
Για κάθε «Λουδοβίκο»,
υπάρχει ένας «Ροβεσπιέρος».