Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΧΕ το επίπεδό της η (κρατική) ΕΡΤ. Είχε και τα τρωκτικά της. ‘Έπεσε «μαύρο» και ήταν αναγκαίο. Έπεσαν κεφάλια και οι συνδικαλιστές σε καραντίνα.
Η σημερινή (Ε)ΔΤ (Δημόσια Τηλεόραση) λειτουργεί σαν σχολείο. Με το υλικό-θησαυρό. Στελεχωμένη με το αναγκαίο προσωπικό (που αυξάνεται) χωρίς να θυμίζει τον υδροκέφαλο κρατικό φορέα των βολεμένων. Και δεν ακολουθούν δεκάδες ονόματα «εργασθέντων» για μια ολιγόλεπτη εκπομπή. Κι ούτε αγωνιά για την τηλεθέαση και τους αριθμούς. Κι αν είναι λίγοι οι τηλεθεατές, να θυμηθούμε πως και το «κρυφό σχολειό» δεν είχε μαζική προσέλευση. «Σχολείο» είναι και το κανάλι της βουλής. Τις ατέλειωτες ώρες που μεταδίδει κλασική μουσική (και μόνο). Κι αν τα «νούμερα» είναι μονοψήφια, να θυμηθούμε πως «Η Ρώμη (ο πολιτισμός) δεν χτίστηκε σε μια νύχτα».
ΚΑΙ πάμε στον αντίποδα. Του κέρδους και του άγχους για τηλεθέαση. Την είπαμε ιδιωτική τηλεόραση απέναντι στο κρατικό μονοπώλιο και αναθαρρήσαμε. Μας ψυχαγώγησε «επι παχιών αγελάδων», μας διαπαιδαγώγησε, όσο υπήρχαν κανόνες και δεσμεύσεις. Με τα χρόνια και με τη «λευτεριά» να χώνεται στα στούντιο, με τους «καλλιτέχνες» και τις θεές, άρχισαν να σκουριάζουν τα ψήγματα χρυσού. Μέχρι που το «προϊόν» σάπισε.
ΚΙ έγινε η ιδιωτική μας τηλεόραση ένας τεράστιος κάδος. Με επιχρυσωμένα σκουπίδια που όλο και αποπνέουν τη φυσική τους μυρωδιά. Κοριτσόπουλα στη γέφυρα της ομορφιάς με πρότυπα τις «φτασμένες». Οι…ωραίες σταυροπόδι με το μάτι στο μόνιτορ, μαντράχαλοι να συναγωνίζονται για τη μεγαλύτερη σαχλαμάρα κι όλοι μαζί τείχος μην εισέλθει «βάρβαρος» (με ήθος, ταλέντο και σοφία).
ΑΠΟ ‘κει παρελαύνουν «αναλυτές» της μπούρδας, συνομιλούν, στα πρωνάδικά τους με…προσωπικότητες, και ενίοτε…συνεντευξιάζονται μεταξύ τους. Για τα κιλά που χάσανε, αν είναι έγκυος η τάδε και πώς είναι το σεξ πιο απολαυστικό.
ΚΑΙ το αποτέλεσμα; Μπορεί να αγνοεί τον Μότσαρτ και τον Φλέμιγκ ο μαθητής (που κατηφορίζει οργανωμένα για τον Λαζόπουλο), να μην έχει γοητευθεί απ’ τον Παλαμά και εμβαθύνει στον Καζαντζάκη, αλλά γνωρίζει τον πρόεδρο των ομοφυλοφίλων (κοιν. π…στηδων).
ΜΑΣ είναι αρκετή η Δημόσια Τηλεόραση-σχολή και σχολείο-σε τροχιά βελτίωσης. Και τους άλλους; Τον κάδο με τα σκουπίδια (εκτός ελάχιστων τιμητικών εξαιρέσεων); Στη χωματερή!
ΕΧΕ το επίπεδό της η (κρατική) ΕΡΤ. Είχε και τα τρωκτικά της. ‘Έπεσε «μαύρο» και ήταν αναγκαίο. Έπεσαν κεφάλια και οι συνδικαλιστές σε καραντίνα.
Η σημερινή (Ε)ΔΤ (Δημόσια Τηλεόραση) λειτουργεί σαν σχολείο. Με το υλικό-θησαυρό. Στελεχωμένη με το αναγκαίο προσωπικό (που αυξάνεται) χωρίς να θυμίζει τον υδροκέφαλο κρατικό φορέα των βολεμένων. Και δεν ακολουθούν δεκάδες ονόματα «εργασθέντων» για μια ολιγόλεπτη εκπομπή. Κι ούτε αγωνιά για την τηλεθέαση και τους αριθμούς. Κι αν είναι λίγοι οι τηλεθεατές, να θυμηθούμε πως και το «κρυφό σχολειό» δεν είχε μαζική προσέλευση. «Σχολείο» είναι και το κανάλι της βουλής. Τις ατέλειωτες ώρες που μεταδίδει κλασική μουσική (και μόνο). Κι αν τα «νούμερα» είναι μονοψήφια, να θυμηθούμε πως «Η Ρώμη (ο πολιτισμός) δεν χτίστηκε σε μια νύχτα».
ΚΑΙ πάμε στον αντίποδα. Του κέρδους και του άγχους για τηλεθέαση. Την είπαμε ιδιωτική τηλεόραση απέναντι στο κρατικό μονοπώλιο και αναθαρρήσαμε. Μας ψυχαγώγησε «επι παχιών αγελάδων», μας διαπαιδαγώγησε, όσο υπήρχαν κανόνες και δεσμεύσεις. Με τα χρόνια και με τη «λευτεριά» να χώνεται στα στούντιο, με τους «καλλιτέχνες» και τις θεές, άρχισαν να σκουριάζουν τα ψήγματα χρυσού. Μέχρι που το «προϊόν» σάπισε.
ΚΙ έγινε η ιδιωτική μας τηλεόραση ένας τεράστιος κάδος. Με επιχρυσωμένα σκουπίδια που όλο και αποπνέουν τη φυσική τους μυρωδιά. Κοριτσόπουλα στη γέφυρα της ομορφιάς με πρότυπα τις «φτασμένες». Οι…ωραίες σταυροπόδι με το μάτι στο μόνιτορ, μαντράχαλοι να συναγωνίζονται για τη μεγαλύτερη σαχλαμάρα κι όλοι μαζί τείχος μην εισέλθει «βάρβαρος» (με ήθος, ταλέντο και σοφία).
ΑΠΟ ‘κει παρελαύνουν «αναλυτές» της μπούρδας, συνομιλούν, στα πρωνάδικά τους με…προσωπικότητες, και ενίοτε…συνεντευξιάζονται μεταξύ τους. Για τα κιλά που χάσανε, αν είναι έγκυος η τάδε και πώς είναι το σεξ πιο απολαυστικό.
ΚΑΙ το αποτέλεσμα; Μπορεί να αγνοεί τον Μότσαρτ και τον Φλέμιγκ ο μαθητής (που κατηφορίζει οργανωμένα για τον Λαζόπουλο), να μην έχει γοητευθεί απ’ τον Παλαμά και εμβαθύνει στον Καζαντζάκη, αλλά γνωρίζει τον πρόεδρο των ομοφυλοφίλων (κοιν. π…στηδων).
ΜΑΣ είναι αρκετή η Δημόσια Τηλεόραση-σχολή και σχολείο-σε τροχιά βελτίωσης. Και τους άλλους; Τον κάδο με τα σκουπίδια (εκτός ελάχιστων τιμητικών εξαιρέσεων); Στη χωματερή!