του Στρατή Μαζίδη
Το περίεργο είναι ότι τον κρατούν δύο αστυνομικοί ενώ κάτω από το μπουφάν πρέπει να κρύβονται οι χειροπέδες, λες και πρόκειται για κανένα στυγερό εγκληματία για τον οποίο υπάρχει κίνδυνος απόδρασης ή επίθεσης σε κάποιον.
Το σύστημα ευτελίζει τελικά τους ίδιους τους ανθρώπους που το υπηρέτησαν πιστά αλλά πλέον δεν μετέχουν ενεργά σε αυτό.
Επίσης υπάρχει και η σημειολογία. Σιδηροδέσμιος και αγκαζέ ένας καραμπινάτος καραμανλικός. Διότι κακά τα ψέματα, αν ήθελαν κουκούλωναν την υπόθεση.
Απεναντίας όμως ο Μιχάλης άραξε μετά δίπλα στο Χασάν και τον Ιμπραήμ.
Αυτή είναι η μία πλευρά.
Η άλλη είναι του δακρύβρεχτου συλληφθέντος που ομολογεί σαν τη Μάρθα Βούρτση πως έσφαλλε και πρέπει να πληρώσει το τίμημα. Ότι έκατσε κι έφτιαξε πλαστή πινακίδα για να γεμίσει μια μπαταρία για ένα αμάξι που δε χρησιμοποιεί αλλά δεν είχε ούτε την παραμικρή σκόνη εγκατάλειψης.
Και το πληρώνει. Από το Κατάρ.
Τελικά ποιος ξεφτιλίζει ποιον;
Όπως επίσης και ποιος αποπροσανατολίζει ποιον...