Του Στέλιου Συρμόγλου
Οι διαφωνίες των λαών, αλλά και των ομάδων εντός μιας κοινωνίας, προέρχονται από την εκλογή των δρόμων.Οποιαδήποτε αξία και αν έχουν τα τέρματα, οι δρόμοι που ακολουθούνται έχουν μεγαλύτερη αξία.
Μεταφορικά το τέρμα λογίζεται σαν τον καρπό μια επιδίωξης και μιας προσπάθειας. Υπάρχουν βέβαια τέρματα, όπως και προιόντα, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος.Κραταιό παράδειγμα η τροφή, που αποτελεί τη βάση της υπόστασης του ανθρώπου, που κατά σύμπτωση αποτελεί και το πιο φθηνό προιόν της ανθρώπινης υπόστασης. Στις λοιπές περιπτώσεις οι μόχθοι και οι θυσίες αποτελούν τον περιοριστικό παράγοντα, της πορείας και των επιδιώξεων.
Το μέτρο προσδιορίζεται, όπως άλλωστε και κάθε μέτρο από τη λογική λειτουργία, που προσδιορίζει την τιμή και το κόστος της πορείας. Για την εκτίμηση αυτών των συνθηκών καταφεύγουμε στην ιδέα των μεταβολών. Οι μεταβολές είναι στοιχεία της κοσμικής λογικής. Χωρίς τις μεταβολές δεν μπορεί να αποκατασταθούν ισορροπίες. Οι συνθέσεις και οι καινούργιες δημιουργίες υπακούουν στο νόμο του Hegel, των θέσεων και των αντιθέσεων.
Η μονοσήμαντη πορεία ενός γεγονότος οδηγεί στο αδιέξοδο. Η σταθερότητα και η στασιμότητα είναι φανταστικές καταστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα αναπτύσσονται διαρκώς μεταβαλλόμενα καθεστώτα. Η πρωτόγονη αδυναμία να συλλάβει το νόημα των μεταβολών προκαλούσε τη συσσώρευση και το ξέπασμα αυτών των μεταβολών και σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εμφάνιση των καταστροφών.
Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι οι μεταβολές που δεν τις πρόσεξαν και δεν προπαρασκευάστηκαν οι άνθρωποι, για να τις αντιμετωπίσουν. Αυτό το ρευστό περιβάλλον έπρεπε να είχε δημιουργήσει άλλον τύπο ανθρώπου, όπως ένα ελαστικό έδαφος θα δημιουργούσε άλλο σωματικό τύπο ανθρώπου. Η σταθερότητα του εδάφους έχει καταφέρει αυτό το χαρακτηριστικό και στην ανθρώπινη διανόηση. Είναι γνωστό ότι οι ψυχικές προσαρμογές δημιουργούνται μέσω του πνεύματος. Με αυτό θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα των μεταβολών.
Οι μεταβολές σε αντίθεση πρός τη σταθερότητα, εξασφαλίζουν την πρόοδο και την τελειότητα. Οσο το υπόστρωμα της ζωής αναφέρεται στη σταθερότητα των ιδεών, τόσο ανήκει στην πρωτόγονη νοοτροπία που δεν μπορούσε ούτε κάν τις φυσικές μεταβολές να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει. Ο χώρος που κατέχεται από τις αντιλήψεις αυτές προσδιορίζει και το μέγεθος της πνευματικής ανάπτυξης των λαών και των κοινωνιών. Δημιουργούνται διαρκώς με την εξέλιξη καινούργια πεδία ισορροπιών. Τις ισορροπίες επιδιώκει να αποκαθιστά η λογική λειτουργία. Οταν η ανθρώπινη λογική κατορθώσει να παρακολουθεί και να εκτιμά τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις και να αποκαθιστά τις επιβαλλόμενες ισορροπίες, θα έχει επιτύχει το μεγαλύτερο σκοπό των αιώνων.
Θα έχει καταργήσει τις συγκρούσεις. Το καθήκον αυτό της λογικής πρέπει να συμπληρωθεί και με την ικανότητα της αποδοχής, που απαιτεί ψυχική καλλιέργεια και πίστη σε μια καινούργια κοσμογονική αλήθεια, όμοια με εκείνες που κατάργησαν το ένστικτο της καταστροφής και εθεσαν στη θέση του την ιδέα της δημιουργίας. Θα είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση των αιώνων. Για να λειτουργήσει αυτό το καθεστώς απαιτούνται δύο κυρίως δράσεις. Η κάθαρση των ιδεών που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις, η τοποθέτησή τους και η διαδοχή.
Το πεδίον των ιδεών εμφανίζεται σαν τον πρωτόγονο αγρό. Πέρασαν αιώνες για να μπορέσει ο άνθρωπος να τον καλλιεργήσει καθαρό και επί πλέον για να τον βελτιώσει. Η ίδια τεχνική πρέπει να μεταφερθεί και στην ανθρώπινη διαβίωση. Η σύγχυση των ιδεών και η ανάμιξη παλαιών και νέων δοξασιών προκαλούν τις ατελείωτες συγκρούσεις και τις ανθρώπινες απογοητευσεις. Τα επιτεύγματα μέχρι τώρα οφείλονται στην εφαρμογή της δύναμης.
Το πνεύμα της νέας εποχής θα είναι η κατάργηση αυτής της δύναμης και η αποδοχή μιας λειτουργίας, που βασίζεται στο νόμο της παγκόσμιας λογικής. Το κριτήριο της αποδοχής θα είναι η λογική λειτουργία, που βασίζεται στους νόμους που καταργούν τις συγκρούσεις και αποκαθιστούν τις ισορροπίες. Η πρόοδος μπορεί να εξαγοραστεί με μικρότερη τιμή, σε λιγότερο κόστος παρ' όσο στοίχιζε μέχρι τώρα την ανθρωπότητα...
Οι διαφωνίες των λαών, αλλά και των ομάδων εντός μιας κοινωνίας, προέρχονται από την εκλογή των δρόμων.Οποιαδήποτε αξία και αν έχουν τα τέρματα, οι δρόμοι που ακολουθούνται έχουν μεγαλύτερη αξία.
Μεταφορικά το τέρμα λογίζεται σαν τον καρπό μια επιδίωξης και μιας προσπάθειας. Υπάρχουν βέβαια τέρματα, όπως και προιόντα, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος.Κραταιό παράδειγμα η τροφή, που αποτελεί τη βάση της υπόστασης του ανθρώπου, που κατά σύμπτωση αποτελεί και το πιο φθηνό προιόν της ανθρώπινης υπόστασης. Στις λοιπές περιπτώσεις οι μόχθοι και οι θυσίες αποτελούν τον περιοριστικό παράγοντα, της πορείας και των επιδιώξεων.
Το μέτρο προσδιορίζεται, όπως άλλωστε και κάθε μέτρο από τη λογική λειτουργία, που προσδιορίζει την τιμή και το κόστος της πορείας. Για την εκτίμηση αυτών των συνθηκών καταφεύγουμε στην ιδέα των μεταβολών. Οι μεταβολές είναι στοιχεία της κοσμικής λογικής. Χωρίς τις μεταβολές δεν μπορεί να αποκατασταθούν ισορροπίες. Οι συνθέσεις και οι καινούργιες δημιουργίες υπακούουν στο νόμο του Hegel, των θέσεων και των αντιθέσεων.
Η μονοσήμαντη πορεία ενός γεγονότος οδηγεί στο αδιέξοδο. Η σταθερότητα και η στασιμότητα είναι φανταστικές καταστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα αναπτύσσονται διαρκώς μεταβαλλόμενα καθεστώτα. Η πρωτόγονη αδυναμία να συλλάβει το νόημα των μεταβολών προκαλούσε τη συσσώρευση και το ξέπασμα αυτών των μεταβολών και σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εμφάνιση των καταστροφών.
Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι οι μεταβολές που δεν τις πρόσεξαν και δεν προπαρασκευάστηκαν οι άνθρωποι, για να τις αντιμετωπίσουν. Αυτό το ρευστό περιβάλλον έπρεπε να είχε δημιουργήσει άλλον τύπο ανθρώπου, όπως ένα ελαστικό έδαφος θα δημιουργούσε άλλο σωματικό τύπο ανθρώπου. Η σταθερότητα του εδάφους έχει καταφέρει αυτό το χαρακτηριστικό και στην ανθρώπινη διανόηση. Είναι γνωστό ότι οι ψυχικές προσαρμογές δημιουργούνται μέσω του πνεύματος. Με αυτό θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα των μεταβολών.
Οι μεταβολές σε αντίθεση πρός τη σταθερότητα, εξασφαλίζουν την πρόοδο και την τελειότητα. Οσο το υπόστρωμα της ζωής αναφέρεται στη σταθερότητα των ιδεών, τόσο ανήκει στην πρωτόγονη νοοτροπία που δεν μπορούσε ούτε κάν τις φυσικές μεταβολές να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει. Ο χώρος που κατέχεται από τις αντιλήψεις αυτές προσδιορίζει και το μέγεθος της πνευματικής ανάπτυξης των λαών και των κοινωνιών. Δημιουργούνται διαρκώς με την εξέλιξη καινούργια πεδία ισορροπιών. Τις ισορροπίες επιδιώκει να αποκαθιστά η λογική λειτουργία. Οταν η ανθρώπινη λογική κατορθώσει να παρακολουθεί και να εκτιμά τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις και να αποκαθιστά τις επιβαλλόμενες ισορροπίες, θα έχει επιτύχει το μεγαλύτερο σκοπό των αιώνων.
Θα έχει καταργήσει τις συγκρούσεις. Το καθήκον αυτό της λογικής πρέπει να συμπληρωθεί και με την ικανότητα της αποδοχής, που απαιτεί ψυχική καλλιέργεια και πίστη σε μια καινούργια κοσμογονική αλήθεια, όμοια με εκείνες που κατάργησαν το ένστικτο της καταστροφής και εθεσαν στη θέση του την ιδέα της δημιουργίας. Θα είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση των αιώνων. Για να λειτουργήσει αυτό το καθεστώς απαιτούνται δύο κυρίως δράσεις. Η κάθαρση των ιδεών που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις, η τοποθέτησή τους και η διαδοχή.
Το πεδίον των ιδεών εμφανίζεται σαν τον πρωτόγονο αγρό. Πέρασαν αιώνες για να μπορέσει ο άνθρωπος να τον καλλιεργήσει καθαρό και επί πλέον για να τον βελτιώσει. Η ίδια τεχνική πρέπει να μεταφερθεί και στην ανθρώπινη διαβίωση. Η σύγχυση των ιδεών και η ανάμιξη παλαιών και νέων δοξασιών προκαλούν τις ατελείωτες συγκρούσεις και τις ανθρώπινες απογοητευσεις. Τα επιτεύγματα μέχρι τώρα οφείλονται στην εφαρμογή της δύναμης.
Το πνεύμα της νέας εποχής θα είναι η κατάργηση αυτής της δύναμης και η αποδοχή μιας λειτουργίας, που βασίζεται στο νόμο της παγκόσμιας λογικής. Το κριτήριο της αποδοχής θα είναι η λογική λειτουργία, που βασίζεται στους νόμους που καταργούν τις συγκρούσεις και αποκαθιστούν τις ισορροπίες. Η πρόοδος μπορεί να εξαγοραστεί με μικρότερη τιμή, σε λιγότερο κόστος παρ' όσο στοίχιζε μέχρι τώρα την ανθρωπότητα...