Ηθοποιός - Συγγραφέας
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!... ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!...
Τι Χριστούγεννα και τα φετεινά!...
Χριστούγεννα της οδύνης και του σπαραγμού.
Της απόγνωσης και της απελπισίας.
Υπόδουλοι πάλι οι Έλληνες! Αδούλωτοι, αλλά σκλάβοι.
Σιδεροδέσμιοι πάλι οι Έλληνες! Με ξεκλείδωτες τις χειροπέδες, αλλά με βαρειές μπάλες κατάδικου στα πόδια.
Πρόσφυγες πάλι οι Έλληνες! Στην ίδια τους την πατρίδα άστεγοι, εγκαταλελειμμένοι και υπηρέτες ξένων αφεντάδων.
Κι όμως, πλημμύρισε από ευχές αυτές τις μέρες η λεηλατημένη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Χρόνια πολλά!... Καλές γιορτές!...
Πλημμύρισε κι η χώρα, κι ο παγωμένος αέρας της χώρας, και η αιθαλομίχλη του παγωμένου αέρα της χώρας… και τα εκράν των τηλεοράσεων της χώρας.
Ευχές απλές, ευχές με καμπανούλες και αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια, ευχές αν-φας, ευχές προφίλ, ευχές χλιδάτες για γκλαμουράτα ρεβεγιόν, ευχές με στρας και μαύρες βραδινές τουαλέτες, ευχές με σινιέ γόβες στιλέτο και αφράτες οικολογικές γούνες…
Όλοι χαρούμενοι, όλοι απαστράπτοντες, όλοι στο πνεύμα της Μεγάλης γιορτής.
Χρόνια πολλά!... Καλές γιορτές!...
Ευχές που εκστομίστηκαν με ευφρόσυνη διάθεση και από τα χείλια των αξιωματούχων της κυβέρνησής μας… της λαοπρόβλητης και κοσμαγάπητης κυβέρνησης, που ορίζει την τύχη, τη φτώχια μας και την κακομοιριά μας εδώ και ενάμισι χρόνο.
Καλές γιορτές!...
Άραγε σε ποιους απευθυνόταν αυτή η ευχή;… Μέγα το ερώτημα, κι ακόμα μεγαλύτερος ο προβληματισμός.
Όχι βέβαια σ’ αυτούς που εξέδραμον μετά περισσής σπουδής, για να νοιώσουν το υπέρτατο θαύμα της ενσάρκωσης του Σωτήρος… στη Βιέννη, στην Κουάλα Λουμπούρ, ή στα ημεδαπά και αλλοδαπά χιονοδρομικά κέντρα… (καθότι, ως γνωστόν, αν δε ροβολήσεις πίστα του σκι, Θεάνθρωπος δεν γεννιέται).
Όχι! Η διαβόητη ευχή «Καλές γιορτές» δεν απευθυνόταν σ’ αυτούς. Αυτοί είχαν και εξακολουθούν να έχουν Καλές γιορτές.
Διότι όλοι αυτοί ουδόλως προβληματίστηκαν πώς θα ζεστάνουν το κοκκαλάκι τους στα σαλέ των Άλπεων. Ούτε μέτραγαν τα ψιλά τους για να ’χουν ένα φαγητό της προκοπής στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι τους. Ούτε βεβαίως περίμεναν από το Δήμο να τους στείλει ένα κουτί με κουραμπιέδες, για να μυρίσουν Χριστούγεννα.
Αυτό το «Καλές γιορτές», οι αξιωματούχοι της κυβέρνησής μας (αυτής της κυβέρνησης που έχει εξοντωθεί για να μας βγάλει από το βάλτο του χαμού), το απηύθυνε στους ευτυχείς «σωσμένους» αυτής της χώρας.
Στους δύο και παραπάνω εκατομμύρια ανέργους.
Στους εργαζόμενους, αλλά απλήρωτους.
Σ’ αυτούς που καίνε καρέκλες για να ζεσταθούν.
Σ’ αυτούς που καίγονται κι οι ίδιοι στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν.
Σ’ αυτούς που πεθαίνουν στο δρόμο, γιατί δεν υπάρχει διαθέσιμο νοσοκομειακό ή το μόνο υπάρχον είναι χαλασμένο.
Σ’ αυτούς που έχουν χάσει τον ύπνο τους από τον τρόμο μήπως χάσουν το σπίτι τους.
Σ’ αυτούς που κολυμπούν στα θολά νερά της κατάθλιψης κι η κάθε μέρα που ξημερώνει είναι «μια νέα τυραννία» (για να θυμηθούμε και τον Αλεξανδρινό).
Και σ’ αυτούς, που περίμεναν από το Δήμο και την Εκκλησία να τους δώσει ένα κουτί με κουραμπιέδες για να μυρίσουν Χριστούγεννα.
Σ’ αυτούς απευθυνόταν η ευχή «Καλές γιορτές». Μόνο που για όλους αυτούς, αγαπητοί κύριοι της κυβέρνησης, οι γιορτές ΔΕΝ ήταν καλές. Γιατί με παγωμένη και ρημαγμένη καρδιά, δεν μπορείς να νιώσεις τη χαρά της γιορτής.
Τι ντροπή ! Τι ανερυθρίαστη ηθική κατάπτωση !... Πόσο μεγάλη η αμαρτία να εμπαίζεται και να σταυρώνεται με τόσο επαίσχυντο τρόπο ένας ολόκληρος λαός!...
Άραγε, λάβατε κι εσείς, αγαπητοί κύριοι της κυβέρνησης, το μήνυμα της Ταπεινοφροσύνης, της Συναδέλφωσης και της Αγάπης που εξέπεμψε η γέννηση του Σωτήρος ;… Θα μου πείτε, «Σωτήρες» εσείς, δύσκολο να πάρετε μαθήματα από έναν άλλο Σωτήρα.