του Στρατή Μαζίδη
Οι...χριστιανοί στα χαρτιά εξανίστανται με τον τουλάχιστον και προς τιμή του δηλωθέντα άθεο.
Οι θεομπαίχτες του πάλαι ποτέ ελληνορθόδοξου δικομματισμού που μια φορά πριν λίγα χρόνια κάθισα να παρακολουθήσω στα Θεοφάνεια για να δω πόσοι θα κάνουν μια φορά το Σταυρό τους και πλην ενός, δε μέτρησα κανέναν άλλο.
Αλλά και σε ποιο Θεό πιστεύουν; Πχ το Θεό της πόζας και του φακού; Αυτού που στριμωχνώμαστε όλοι μαζί μπροστά σε μια λιτανεία για να φωτογραφηθούμε δίνοντας στα κορόιδα της κοινωνίας την εικόνα ότι είμαστε ευλαβείς και πως ότι και να μαστε, έχουμε Θεό μέσα μας;
Άλλωστε κι ο Σαμαράς με κάποιον άλλο Θεό θα μιλάει όταν κάνει αυτά που κάνει. Μπορεί και με το διάβολο που τον δουλεύει ψιλό γαζί...
Αφήστε το ρε παιδιά. Γιατί το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, το με το στανιό δωρητής οργάνων και μια σειρά ακόμη αλλαγών όπου εγείρονται ισχυρές ενστάσεις, έγιναν επί ημερών χριστιανών και όχι άθεων. Που να μην ήσασταν και ευλαβείς δηλαδή.
Με αφορμή αυτά φέρνω στο νου μου μια συζήτηση που είχα με έναν πασίγνωστο κληρικό και αρκετά λαοφιλή τις παραμονές των εκλογών του 2012.
- Και τι ψηφίζουμε τώρα πάτερ;
- Αριστερά.
- Με εκπλήσσει πάτερ να το λες εσύ αυτό. Στην Ελλάδα η αριστερά δυστυχώς είναι ως επί το πλείστον απέναντι.
- Γιατί αυτοί είναι χριστιανοί που κυβερνούν;
- Έλα ντε.
- Αριστερά. Όσο πιο αριστερά γίνεται για να πάμε στο απέναντι άκρο από αυτό που θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα οι ξένοι.
Αφήστε λοιπόν τον Τσίπρα ήσυχο. Θα κριθεί κι αυτός για τα πιστεύω τους, όπως κι εγώ και όλοι μας στην ώρα μας.
Αυτός τουλάχιστον θα πει ότι δεν πίστευε. Εσείς τι θα πείτε που στο όνομα της Αγίας Τριάδος εξολθρεύσατε έναν ολόκληρο ιστορικό λαό;