Του Άγη Βερούτη
Η υπερφορολόγηση ενός μέρους του Λαού δεν χωράει σε στατιστικούς μέσους όρους. Ούτε καν αφορά όλους τους πολίτες ενός κράτους.
Η υπερφορολόγηση ενός μέρους του Λαού δεν χωράει σε στατιστικούς μέσους όρους. Ούτε καν αφορά όλους τους πολίτες ενός κράτους.
Συνήθως είναι μια μειοψηφία που εξανδραποδίζεται, αρκετά μικρή για να αδιαφορήσει η κοινωνία, και αρκετά ανίσχυρη και ανοργάνωτη πολιτικά, ώστε με τη χρήση κατάλληλων επικοινωνιακών τεχνικών ενοχοποίησης και χλεύης να επηρεαστεί εναντίον της η κοινή γνώμη για να συνδράμει στην εξόντωσή της.
Είτε είναι οι Αρμένιοι στο κράτος των Νεότουρκων, ή οι Εβραίοι στο κράτος του Χίτλερ, ή οι αγρότες στο κράτος του Στάλιν, οι μικρομαγαζάτορες του Λένιν, ή οι μικρομεσαίοι της σημερινής Ελλάδας, μικρή σημασία έχει...
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες στην Ελλάδα του Κραχ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Πρώτα ενοχοποιούνται στα μάτια της κοινής γνώμης με "αγοραστές" στοχευμένες ανεδαφικές και παιδαριώδεις μελέτες "δήθεν φοροδιαφυγής" βασισμένες σε ελλιπή ή αποσπασματικά στοιχεία, και έπειτα ξεκινάει η αιματοχυσία, με τη συναίνεση της κοινωνίας και ακόμη και τη συνδρομή της.
"Όλοι ξέρουμε κάποιον που δεν κόβει αποδείξεις σχεδόν ποτέ, άρα όλοι οι μικρομεσαίοι είναι φοροφυγάδες" πάει το παραμύθι. Ή "αν πιάσουμε τη φοροδιαφυγή θα βγούμε από την κρίση" είναι ένα άλλο σύνηθες ψέμα. Μια μεθοδευμένη κατασυκοφάντηση βάθους 2-3 ετών αρκεί για να σκληρύνει την κοινωνία ενάντια σε ένα μέρος της. Το ξέρει καλά το παιγνίδι ακόμη και το κόμμα της γελοιότητας και του φασισμού.
Οι μέσοι όροι, ξέρουμε επίσης όλοι, λένε ψέματα για την πραγματική επιρροή απάνθρωπων πολιτικών αποφάσεων απάνω σε ζωές ανθρώπων. Ειδικά όταν δεν υιοθετείται ένα κάτω-όριο προστασίας του Ατόμου από την οικονομική εξαθλίωση.
Όταν η ακραία φτώχεια ορίζεται στα €7.000 ευρώ για ένα άτομο, και στα €12.000 ετησίως για μια οικογένεια, αλλά για μια κατηγορία πολιτών οικονομικά ενεργών αυτό δεν ισχύει, ξεκάθαρα κάτι βρωμάει.
Δεν είναι τυχαίο που κύριο συστατικό της δημοκρατίας είναι η ισότητα απέναντι στο νόμο, είτε ο νόμος αυτός αφορά ποινικές ευθύνες (μη-ευθύνης υπουργών στο Άρθρο 86 του Συντάγματος που εφηύρε ο κ. Β. Βενιζέλος, και ψήφισαν τα 2/3 της τότε βουλής), είτε ο νόμος αυτός αφορά οικονομικά βάρη που επιβάλλει το κράτος, όπου καταργήθηκε το αφορολόγητο των μικρομεσαίων και των ελευθέρων επαγγελματιών.
Το τελευταίο έγινε μάλιστα σε περίοδο που το 85% αυτών παρουσιάζει ζημίες, και για την περίπτωση αυτή του μηδενισμού του εισοδήματός τους, ορίστηκε αυθαίρετη η επιβολή χαρατσιού €650 ετησίως, και αυθαίρετων εγκληματικών τεκμηρίων επιβίωσης €3.000 ετησίως απλώς για κάποιον που αναπνέει με επιβολή 26% φόρου σε αυτό, ή 780 ευρώ, συν €429 προκαταβολή 55% για τον πρώτο χρόνο αν πέρυσι ήταν στο αφορολόγητο.
Με άλλα λόγια, για κάποιον με μηδενικό εισόδημα λόγω Κραχ, το πιο διεφθαρμένο κράτος της Ευρώπης επιβάλλει φόρο €780+€429+€650 δηλαδή €1.859 επειδή αναπνέει στην Ελλάδα.
Το ελληνικό κράτος έχει ξεπεράσει τα όρια σκληρότητας ενάντια σε αυτή τη μειοψηφία των Ελλήνων, πείθοντας την κοινή γνώμη με πλαστές μελέτες, και μετά εξοντώνοντας κάποιους που μετά βίας βρίσκουν τα καθημερινά προς επιβίωση.
Μετά έρχεται η χρήση της κρατικής λεόντειας επιβολής νόμιμης οικονομικής ή φυσικής βίας (φυλακίσεις, πείνα, προπηλακισμοί, θανάτωση) ενάντια στη μειοψηφία, για την υποβάθμιση της ζωής τους και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, που παραπέμπουν σε σκοτεινές εποχές του περασμένου αιώνα, και πρακτικές ηθελημένης εξαθλίωσης από εγκληματικές πολιτικές φιγούρες όπως ο Λένιν, ο Αττατούρκ, ο Χίτλερ, ο Στάλιν.
Ο χειρότερος μηχανισμός εξαθλίωσης για εκείνους που χτύπησε η κρίση πιο σκληρά, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικρομεσαίους, είναι το εφεύρημα της υποχρεωτικής κρατικής ασφάλισης, με ποινή φυλάκισης και κατάσχεση περιουσιών για τη μη καταβολή της.
Στον ίδιο μικρομεσαίο που ανήκει στο 85% των ζημιωθέντων, δηλαδή με μηδενικό εισόδημα, το κράτος απαιτεί πρόσθετα €3.000-€5.400 ετησίως, με ποινολόγιο μη καταβολής βασισμένο σε νόμο της χούντας.
Το ίδιο κράτος που δίνει άδειες εξόδου σε τρομοκράτες, απαγορεύει σε προφυλακισμένη για οφειλές να πάει στην κηδεία της μάνας της, και κάνει μπλόκα όχι για τους τρομοκράτες, αλλά για να τρομοκρατήσει τους δήθεν οφειλέτες που το ίδιο δημιούργησε με την αυθαιρεσία των χαρατσιών και των τεκμηρίων.
Την ίδια αυτή στιγμή που ξεκοιλιάζει τη μεσαία τάξη το Κτήνος, ο υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης υπόσχεται 10.000 νέες προσλήψεις αργόμισθων προνομιούχων.
Η κοινωνία σαστίζει στις εγκληματικές πολιτικές εναντίον της μεσαίας τάξης, όμως δυστυχώς συνεχίζει να προκρίνει κόμματα κρατιστών υποστηρικτών του Κτήνους, είτε αυτοί ονομάζονται αριστεροί κρατιστές του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εθνικιστές-σοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας κάποιοι μελλοντικά θα δικαστούν για το διωγμό της μεσαίας τάξης που υλοποιούν.
Απλά δεν είναι πλέον σίγουρο αν θα τιμωρηθούν με φυλακίσεις σε ένα καθεστώς αριστερού κρατικισμού και αναδιανομής, ή με κρεμάλες σε ένα καθεστώς ξενοφοβικού εθνικιστικού κρατισμού και απομονωτισμού.
Η εναλλακτική να αναδειχθούν υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών απομακρύνεται όσο η μεσαία τάξη εξανδραποδίζεται.
Αν προσπαθούσα να βρω ένα πιο τρανταχτό παράδειγμα κάποιου που πριονίζει το κλαδί που κάθεται πάνω, από τους σημερινούς βουλευτές δήθεν εκπρόσωπους του Λαού, θα αδυνατούσα. Γι΄ αυτό και δεν προσπαθώ.
Καλό κουράγιο...