Γεννηθήκαμε από τη μήτρα του τρόμου. Η έξοδος των νεογνών σημαδεύεται από τον τρόμο της ύπαρξης και μπαίνουμε στη μήτρα του θανάτου εν τρόμω, διανύοντας με τρομαγμένη συνείδηση τη διαδρομή των δύο άκρων της αβύσσου.
Βιαζόμενοι και καταπιεζόμενοι, βιάζοντες και καταπιέζοντες, επισείουμε τον τρόμο του πολέμου, για να έχουμε την ισορροπία του τρόμου, τη λαγνεία της ελευθερίας, για να περάσουμε το θανατικό μας, την κοινωνική δικαιοσύνη, για να στήσουμε τις δικές μας θηλιές στο λαιμό των άλλων...
Τρομοκρατία λοιπόν. Μόνο τρομοκρατία. Νόμιμα, παράνομα, μεταφυσικά, ιδεολογικά, οικονομικά, πολιτικά, εθνικά, κομματικά κι όποιος αντέχει. Αλίμονο στους τρομαγμένους φιλήσυχους που δεν μπορούν να τρομοκρατούν κανέναν, έστω με το βλέμμα τους.
Το κράτος είναι ο πρώτος, αλλά ήρεμος και ανγκαίος τρομοκράτης. Ο Κοραής λέει πως "η δικαιοσύνη είναι μια αναγκαία αδικία" και εννοεί φυσικά τη δικαιοσύνη των νόμων, που η καθολική τους ισχύ εμπεριέχει την αδικία, έστω κι αν ο νομοθέτης έχει την καλύτερη πρόθεση. Από το κράτος όμως του νόμου περνάμε στο καθεστώς. Στην πολιτική αναλγησία ενίοτε. Οι αυξομειώσεις των ελευθεριών του λαού διακυμαίνουν τον τρόμο. Οταν δε γίνεται το καθεστώς σκληρό. ορεγόμενο την εξουσία, τότε στενεύουν τα περιθώρια του λαού και στη ζωή του περνάει ο φόβος, η ανασφάλεια, ο τρόμος της σκέψης και της έκφρασης.
Πριν από τον τρόμο προηγείται η εντολή, η απαίτηση. Μετά την αμφισβήτηση της εντολής και την απόρριψη της απάιτησης ακολουθεί η πράξη του τρόμου. Στην ενδιάμεση διαδρομή υπάρχει η καταπιεσμένη κι άλλοτε εξεγερμένη βούληση. Ο μεταφυσικός τρόμος, άγνωστος στους πρωτόπλαστους, δεν τους απέτρεψε από την παρακμή. μετά ο τρόμος η της ενοχής τύψεις ή του νόμου τιμωρία έγινε καθεστώς. Η άρση του μεταφυσικού τρόμου ξυπνάει τον κοινωνικό, τον πολιτικό τρόμο. Από τον Αννα στον Καιάφα, από το φονικό στην πληρωμή,είναι η καθιερωμένη ανθρώπινη διαδρομή. Και τη γαλήνη μας με τον τρόμο της κόλασης την κερδίζουμε! Αυτή η γαλήνη του τρόμου...Τίποτε δεν λειτουργεί χωρίς τη σύνθεση του τρόμου. Και ο τρόμος πυροδοτείται από τον τρόμο.
Κανένα επαναστατικό καθεστώς, για παράδειγμα, δεν στάθηκε λιγότερο καταπιεστικό και τρομοκρατικό από το προηγούμενο που ανέτρεψε. Οι κινηματίες καταλύουν συνήθως το κράτος του τρόμου, με τρομερότερη κρούση τρόμου. Αυτός ο κινηματικός τρόμοςείναι καταλυτικός, είναι και πέραν του επαναστατικού, γιατί πηγάζει από την αυθαίρετη βούληση των ελαχίστων ενάντια στο λαό και στο κράτος. Οταν δε γίνουν κράτος νομιμοποιούν την αυθαιρεσία και αδίστακτα εμπάιζουν τρομοκρατώντας, με κρατικά πια μέσα οτιδήποτε ανθρώπινο αναπνέει.
Κάποιοι πολιτικοί κρύβουν μέσα τους, αλλά έτοιμο να εξέλθει, το φονιά και τον καταστροφέα, όταν χρειάζονται προσχήματα για να επενδύσουν το νόημα της ζωής τους στην καταστροφή. Είναι οι σύγχρονοι Ηρόστρατοι, όχι μόνο του έργου του ανθρώπου, αλλά και του ιδίου του ανθρώπου. Επικαλούμενοι κυρίως την οικονομική δυσπραγία, τον κρατισμό, την αναγκαιότητα της κοινωνικής συνοχής, ανοίγουν τις μπουκόπορτες της βίας...
Αυτοί οι πολιτικοί είναι τρομοκράτες για την τρομοκρατία. Αυτοσκοπός η τρομοκρατία, γιατί οι ίδιοι δεν έχουν ούτε σκοπό, ούτε η τρομοκρατία τους έχει για τους ίδιους μέλλον. Είναι μια τρομοκρατία ακάλυπτη, χωρίς προσχήματα. Το φονικό για το φονικό. Επί σχεδόν τέσσερα χρόνια, με αποκορύφωση τους τελευταίους 20 μήνες, βιώνουμε σε πολιτικό πλέον επίπεδο τη έξαρση της τρομοκρατίας ενός λαού που οδηγήθηκε από σκανδαλώδεις πολιτικές στο περιθώριο της Ευρώπης, επαίτης της επιβίωσής του. Και βιώνει απροκάλυπτα την πολιτική τρομοκρατία σε μια κατ' επίφαση δημοκρατία.
Γιατί η δημοκρατία δεν φανατίζει, ούτε τρομοκρατεί. Είναι πράξη πολιτική, ελέυθερη και αβίαστη. Ολοι οι ιδεολογισμοί και κομματικοί προσανατολισμοί επικαλούμενοι το όνομά της, δεν φτάνουν ποτέ ωε εκεί. Καμία κυβερνητική πολιτική, που εκδηλώθηκε και επικράτησε με ψευδολογίες και περιφρόνηση της λαικής φρόνησης, δεν σεβάστηκε ούτε τις αρχές της, ούτε τη δημοκρατία. Είναι φυσικό λοιπόν να εκφράζεται με την τρομοκρατία.
Η Ελλάδα κατάντησε φιδότοπος, όπου τα ανθρωποειδή φίδια της πολιτικής απάτης, όχι απλώς αλληλοσπαράζονται για την νομή της εξουσίας, αλλά χωρίς οίκτο και με ευρεσιτεχνίες βασανιστηρίων προσπαθούν να επιβληθούν στη συνείδηση του λαού. Αυτή η φοβερά αναρχούμενη και "υπερωριακή" πολιτική τρομοκρατία, ονομάζεται χαριστωμένα "εθνική προσπάθεια" και "σωτηρία" ή και ιδεολογία. Ετσι, όλοι οι τρομοκράτες παίρνουν ή ζητούν άφεση αμαρτιών, χωρίς να αισθάνονται καμία ενοχή!..
Ολοι αυτοί όμως οι αυτόκλητοι "σωτήρες"μας δεν γνωρίζουν ότι η πείνα είναι ο...μεγαλύτερος τρομοκράτης! Και αυτός ο "τρομοκράτης" βρίσκεται προ των πυλών της Ελλάδας. Και θα μεταβάλλει τους Ελληνες, ναι αυτούς τους φοβισμένους Ελληνες που ακόμη "επαναπαύονται" καθήμενοι αναπαυτικά σε μύθους πολιτικούς και κυβερνητικές πομφολυγώδεις δηλώσεις, σε ωμοφάγα σαρκοβόρα θηρία. Γιατί η πείνα ό,τι κι αν αγκαλιάσει (θρησκεία, πολιτική, ιδεολογία) τα κάνει μαχαίρι, τουφέκι, φονικό όργανο άμεσης χρήσης. Γι' αυτό τα πάντα, αντιδράσεις και πολιτικές ανατροπές, ακόμη και εμφύλιοι, ξεκινάνε από τα στομάχια των πεινασμένων και ξαναγυρίζουν εκεί...