Του Θανάση Νικολαΐδη
ΟΙ χειροπέδες προσγειώνουν. Η φυλακή συνετίζει(;). Όταν (και αν) είναι φυλακή, χωρίς κινητό, «γυαλί» και…μεζεδάκια, χωρίς ορντίναντσα (συγκρατούμενο) και επισκέψεις, όσο διαρκεί η ανακριτική διαδικασία.
ΟΙ «σκληροί» επιμένουν. Δεν «ξερνάνε» την αλήθεια, δεν μας οδηγούν στην κρύπτη των κλεμμένων τους. Υπομονή κι έρχονται τα παιδιά τους. Τα φρόντισαν (με τα κλεμμένα τους και καταχωνιασμένα), για να μην ψάχνουν εναγώνια για δουλειά. Να κολυμπούν στην ίδια πισίνα της πατρογονικής βίλας και με κάποια μετρητά (εκατομμύρια) στην τράπεζα για τις ανάγκες της καθημερινότητας. Και τα υπόλοιπα; Στην Ελβετία! Με την ασφάλεια των κωδικών τους και για μια…δύσκολη ώρα. Τα δικά μας, πάει να πει, λεφτά (των φορολογουμένων) σε ξένες τσέπες και περιουσίες κλεφτών και μιζαδόρων.
ΠΟΥΛΗΣΑΝ την ψυχή τους στον διάβολο, κι εμάς στο έλεος των πιστωτών μας, που απαιτούν τα λεφτά τους και θα τα πάρουν από ΄μας. Ψάχνουμε για την εθνική μας αξιοπρέπεια και την ψηλαφούμε στις σόλες των ημετέρων αρπακτικών και των ανθελλήνων εταίρων. Τι κι αν οι μεγαλοκλέφτες θα βράζουν στα καζάνια της κόλασης; Τα πήραν με τη σέσουλα, τα επιστρέφουν με το σταγονόμετρο («την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι») κι εμείς κάναμε χαρά μεγάλη. Για την Υγεία και Παιδεία με κλεμμένα κι ας μην έχουν ηλεκτρικό χιλιάδες «νοικοκυριά» της πείνας, της αρρώστιας και του ζόφου.
ΑΥΤΑ τα ολίγα (επιστρεφόμενα), λοιπόν, στο τραπέζι και περιμένουμε. Ωστόσο, κάποτε θα κουραστούμε παρακολουθώντας το ταμείο και θα το ξαναδειάσουν. Κοράκια που καραδοκούν και άρπαγες που θα ξαναβρούν το κουράγιο τους. Θα ξεχαστούν οι χειροπέδες και τα κελιά τους θα’ ναι θλιβερή ανάμνηση. Και, μόλις ξεδιψάσουμε πίνοντας νερό απ’ το ποτάμι που περάσαμε, ξανά το όπλο παρά πόδα οι πολλοί, με των αρπακτικών το μάτι να γυαλίζει. Ξανά για αρπαχτές σε καθεστώς αναλλοίωτων νόμων, κοινωνικής λήθης και σιωπηρής «αμνηστίας».
ΟΙ…έμπειροι καταχραστές που άλωσαν το δημόσιο θα μας ξανάρθουν. Κι εμείς; Θα (ξανα)βγάζουμε πολιτικούς που «κόβουν» νόμους στα μέτρα τους και δεν αίρουν την ασυλία «συναδέλφων» τους που διώκονται για ατασθαλίες σε βαθμό κακουργήματος.
«ΤΑ λεφτά πίσω», αλλά κρατάμε μικρό καλάθι. Και, βέβαια, απαιτούμε διπλοσκοπιές για τα «επιστρεφόμενα».
ΟΙ χειροπέδες προσγειώνουν. Η φυλακή συνετίζει(;). Όταν (και αν) είναι φυλακή, χωρίς κινητό, «γυαλί» και…μεζεδάκια, χωρίς ορντίναντσα (συγκρατούμενο) και επισκέψεις, όσο διαρκεί η ανακριτική διαδικασία.
ΟΙ «σκληροί» επιμένουν. Δεν «ξερνάνε» την αλήθεια, δεν μας οδηγούν στην κρύπτη των κλεμμένων τους. Υπομονή κι έρχονται τα παιδιά τους. Τα φρόντισαν (με τα κλεμμένα τους και καταχωνιασμένα), για να μην ψάχνουν εναγώνια για δουλειά. Να κολυμπούν στην ίδια πισίνα της πατρογονικής βίλας και με κάποια μετρητά (εκατομμύρια) στην τράπεζα για τις ανάγκες της καθημερινότητας. Και τα υπόλοιπα; Στην Ελβετία! Με την ασφάλεια των κωδικών τους και για μια…δύσκολη ώρα. Τα δικά μας, πάει να πει, λεφτά (των φορολογουμένων) σε ξένες τσέπες και περιουσίες κλεφτών και μιζαδόρων.
ΠΟΥΛΗΣΑΝ την ψυχή τους στον διάβολο, κι εμάς στο έλεος των πιστωτών μας, που απαιτούν τα λεφτά τους και θα τα πάρουν από ΄μας. Ψάχνουμε για την εθνική μας αξιοπρέπεια και την ψηλαφούμε στις σόλες των ημετέρων αρπακτικών και των ανθελλήνων εταίρων. Τι κι αν οι μεγαλοκλέφτες θα βράζουν στα καζάνια της κόλασης; Τα πήραν με τη σέσουλα, τα επιστρέφουν με το σταγονόμετρο («την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι») κι εμείς κάναμε χαρά μεγάλη. Για την Υγεία και Παιδεία με κλεμμένα κι ας μην έχουν ηλεκτρικό χιλιάδες «νοικοκυριά» της πείνας, της αρρώστιας και του ζόφου.
ΑΥΤΑ τα ολίγα (επιστρεφόμενα), λοιπόν, στο τραπέζι και περιμένουμε. Ωστόσο, κάποτε θα κουραστούμε παρακολουθώντας το ταμείο και θα το ξαναδειάσουν. Κοράκια που καραδοκούν και άρπαγες που θα ξαναβρούν το κουράγιο τους. Θα ξεχαστούν οι χειροπέδες και τα κελιά τους θα’ ναι θλιβερή ανάμνηση. Και, μόλις ξεδιψάσουμε πίνοντας νερό απ’ το ποτάμι που περάσαμε, ξανά το όπλο παρά πόδα οι πολλοί, με των αρπακτικών το μάτι να γυαλίζει. Ξανά για αρπαχτές σε καθεστώς αναλλοίωτων νόμων, κοινωνικής λήθης και σιωπηρής «αμνηστίας».
ΟΙ…έμπειροι καταχραστές που άλωσαν το δημόσιο θα μας ξανάρθουν. Κι εμείς; Θα (ξανα)βγάζουμε πολιτικούς που «κόβουν» νόμους στα μέτρα τους και δεν αίρουν την ασυλία «συναδέλφων» τους που διώκονται για ατασθαλίες σε βαθμό κακουργήματος.
«ΤΑ λεφτά πίσω», αλλά κρατάμε μικρό καλάθι. Και, βέβαια, απαιτούμε διπλοσκοπιές για τα «επιστρεφόμενα».