ΟΙ κυβερνήσεις πέφτουν (ενίοτε) « από μέσα». Μας το δίδαξε η ιστορία και η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν μιας σπείρας το σύρμα, με τα ύψη και τα βάθη του. Αξιωματούχοι σε πόστα, άνθρωποι σε θέση του αποφασίζοντος και δεν είναι όλοι «άνθρωποι του προέδρου».
ΕΙΣΧΩΡΟΥΝ και προβοκάτορες, παρεισδύουν και αντίπαλοι με τη μάσκα του δήθεν ομοϊδεάτη που δουλεύουν για τρίτους. Για μικρά, που οι συνθήκες τα ανάγουν σε μεγάλα. Και ποιοι «εκτίθενται»; Οι εκτεθειμένοι της «βιτρίνας». Οι κυβερνώντες.
ΔΕΝ θέλει και πολλά για ν’ αρπάξει φωτιά ο πολίτης. Έγινε η προθέρμανση και το θυμικό του ρίχνει γύρες πάνω απ’ τη λογική και το συναίσθημα.
ΔΕΝ ξέσπασε «επανάσταση» και είναι θαυμαστό(ς) που ο πολίτης αντέχει. Κάποτε (2008) κάηκε η Αθήνα «δι’ ασήμαντον αφορμήν». Σήμερα, δεν θα ‘μενε λίθος επί λίθου, αν ο έλληνας δεν επιστράτευε τη λογική του. Την επιμονή και την ανοχή του, με στοιχεία αυτογνωσίας και ενοχής του. Να πάμε στους σημερινούς (πιθανούς) προβοκάτορες κατά του κ. Σαμαρά και της Κυβέρνησης.
ΣΟΥ στέλνουν την «ειδοποίηση» για κάποια δόση στο χαράτσι. Δεν το’ ξερες πως χρωστάς είτε «χρωστάς» (από λάθος της ΔΕΗ) και η σκοπιμότητά τους (με στοιχεία αλητείας), βρίσκεται αλλού. Στην προθεσμία. Ήρθε το σήμα χθες και αύριο πρέπει να το ξοφλήσεις. Στην…έντιμη ΔΕΗ, τη μαδημένη από μισθούς διευθυντάδων και λαμογιές συνδικαλιστών της. Παρατάς τη δουλειά σου και σπεύδεις, μη σε πλακώσουν πρόστιμα και προσαυξήσεις.
ΔΕΝ είναι το χαράτσι, που το χώνεψε(;) ο «ραγιάς», είναι η βιασύνη τους. Οι προθεσμίες που ασφυκτιούν, μιας και το γουστάρουν μανδαρίνοι. Τι άλλο; Είναι το κοντράστ με την πλαδαρότητά τους για εισπράξεις αλλιώτικες. Χρόνια μπροστά στη λίστα Λαγκάρντ κ. ά. και δεν επείγονται, δεν αγωνιούν.
ΛΑΟΣ των άκρων, αλλά οι προβοκάτορες ακαταμάχητοι. Τα «ρυθμίζουν» κάτω απ’ τη μύτη υπουργών και μη τους είδατε. Ρίχνουν την αντικυβερνητική τους προπαγάνδα στα μουλωχτά και τρέχα γύρευε. Δεν «ξεφεύγει» ο πολίτης. Θα τον εκνευρίσουν (περαιτέρω), θα τους μουντζώσει, θα φέρει την…αλλαγή.
ΑΥΤΑ για τους κρυμμένους σαμποτέρ, για τις προθεσμίες αγωνίας, για τη μηδενική (χρονική) ανοχή για τον αλαφιασμένο από ουράς σε ουρά, από γκισέ και γκισέ.