του Στρατή Μαζίδη
Εκνευρισμένος διαβάζουμε ότι είναι ο πρώην πρωθυπουργός με τον ...αναπληρωτή πρωθυπουργό Βενιζέλο.
Ο κος Καραμανλής οφείλει να γνωρίζει πως όσο σκληρή κι αν είναι η μοίρα των νενέκων (θα το δούμε σε λίγα χρόνια με τη σημερινή άρχουσα πολιτική κάστα) άλλο τόσο κι ακόμη σκληρότερη είναι με τους κουρασμένους, βαριεστημένους και χλιαρούς.
Ο πάλαι ποτέ καταλληλότερος πρωθυπουργός όδευε τέτοιες ημέρες πριν δέκα χρόνια σε μια θριαμβευτική επικράτηση. Χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε, πέτυχε την επανεκλογή του με μεγάλη πάλι εκλογική διαφορά παρά το γεγονός ότι ο εκλογικός νόμος του στέρησε την άνετη πλειοψηφία στη Βουλή.
Ο Κώστας Καραμανλής υπήρξε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Υπό νορμάλ συνθήκες θα ήταν πρωθυπουργός τουλάχιστον ως το 2012. Πάρα ταύτα δεν έκανε απολύτως τίποτε. Δεν άλλαξε τη χώρα, δε μάζεψε τα οικονομικά, άφησε τη χώρα να εκτροχιαστεί εντελώς παρά τα όποια μαγειρέματα της ΕΛΣΤΑΤ κι ένα βράδυ με φεγγάρι την κοπάνησε.
Ένας δειλός και άτολμος άνθρωπος που είχε την ευκαιρία να μείνει στην ιστορία επέλεξε το τίποτε, το ρόλο του σιωπηλού παρόντα.
Άλλωστε τα περήφανα "όχι", τα διαδέχθηκαν τα ταπεινωτικά "ναι σε όλα".
Μόνος του διάλεξε και όρισε τη μοίρα του. Ας καθίσει λοιπόν τώρα να θερίσει τα όσα έσπειρε με την ατολμία του. Δε δικαιούται δια να ομιλεί. Έχει τεράστια ευθύνη για ότι ζούμε σήμερα.
Κι αν έχει θυμό, ας του ψήσουν μια ζουμερή μπριτζόλα να καλμάρει... Διότι μπορεί από τη θέση ευθύνης να την κοπάνησε, αλλά τα προνόμια και το μισθό τα κράτησε...