Πάνε πολλά χρόνια που έπαψα να είμαι απλά ενεργός πολίτης και υπήρξα ενεργός στην πολιτική.
Η σιωπή μου ή εάν θέλετε η ιδιώτευση μου κατά κάποιον τρόπο από το Μάιο του 2012 έως σήμερα ακολουθείται από μια αρκετά συχνή αρθρογραφία και με κάποιες επιλεκτικές ομιλίες όταν έχω κάτι να πω.
Η «εξοστράκισης» μου αυτή δεν είχε μόνο ιδιωτικά χαρακτηριστικά αλλά και δημόσια. Η έκφρασίς μου επιθυμούσα να ξεπροβάλει μέσα από πολιτικό χώρο που θα ενθάρρυνε την σύνθεση και θα προέτασσε φιλελεύθερες, ριζοσπαστικές λύσεις, για την μεταρρύθμιση της κοινωνίας και της οικονομίας. Γιατί κατ εμέ- το έχω αναφέρει πολλές φορές μέσω της αρθρογραφίας μου- οι δυνάμεις που διαθέτει η κοινωνία μας, στηριζόμενοι στον εποικοδομητικό δημόσιο διάλογο, θα φανερώσει θέσεις - αντιθέσεις εν δυνάμει αξιοποιήσιμες στο έπακρον αυτής της κόντρας και οι οποίες δια μέσω της συνθέσεως τους θα αποδώσουν τις καταλληλότερες προτάσεις.
Δημοσιοποίησα λοιπόν (το δικό μου όνειρο τον Φεβρουάριο του 2012) με το άρθρο μου… Έχω ένα όνειρο λέγοντας: “Αν όλοι εμείς σε τούτο δω τον τόπο δεν μπορούμε να φέρουμε ή να είμαστε η ελπίδα του, τότε δεν αξίζουμε να ζούμε εδώ, να λεγόμαστε Έλληνες.”
Η Ελλάδα μας, η Πατρίδα μας, η Χώρα μας, το κράτος μέλος της μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας πρέπει να γίνει ξανά τόπος πολιτισμού. Τόπος ασφαλής, με δημοκρατικούς θεσμούς, που θα ισχύουν για όλους που θα διασφαλίζει κοινωνική ειρήνη και δικαιώματα. Δικαιώματα στο να ζεις στον τόπο των προγόνων σου με αξιοπρέπεια, προάγοντας για την αναγνώριση και την καταξίωση ως κοινωνικούς δείκτες ανθρώπινης αξίας την μόρφωση, την αξιοσύνη, την δημιουργικότητα και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Δεν νοείται κρατική οντότητα που στο ενεργητικό της θα μετρά μόνο πληγές, διαφθορά, ανεργία, ανέχεια, υπερχρέωση, ένδεια (οικονομική –πολιτική), φτώχεια, εξαθλίωση, αποστέωση κάθε είδους παραγωγικού ιστού. Ενώ ταυτόχρονα οι κήρυκες του: «Μαζί τα φάγαμε», γοργά αμνηστεύουν εαυτούς, με ειδικά νομοθετήματα.
Η κοινωνική καταστροφή που συντελείται με την φυγή των καλλιτέρων ελλοχεύει ως νούμερο ένα κίνδυνος, σε μια χώρα που έχει ανάγκη να απελευθερώσει το υγιές, το δυναμικό κομμάτι της, προς απάντηση των υστερόβουλων.
Έτσι σοφοί που γίναμε, ύστερα από τα όσα ανέδειξαν τα χρόνια της κρίσης(οικονομικής-πολιτικής-κοινωνικής) και εν όψει Απόκρεων ας βγάλουμε και ας βρούμε τον τρόπο να πέσουν οι μάσκες και στους τελευταίους μασκαράδες αυτού του τόπου !
Ας σταματήσει ο καρναβαλισμός των ονείρων μας και ας αποκαθηλώσουμε –« κάψουμε» επιτέλους τους καρνάβαλους της ζωής μας!
Έχω λοιπόν:
“Ένα όνειρο καλό οιωνό για όλα αυτά που πρέπει να παλέψουμε, για όλα αυτά που μας πλήγωσαν. Με όλους εσάς για μια νέα ισχυρή Ελλάδα στη βάση των κεκτημένων κερδών και στο γκρέμισμα των παλαιών λαθών. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον μακριά από την αργυρώνητη έκφραση της πολιτικής του σήμερα, σε μια χώρα με ανάλογες συνέπειες Περίκλειας ακμής.”