ΔΕΝ έχουμε Κράτος! Μας το’ πε και ο κ. Σόιμπλε. Για τους δικούς του λόγους. Γερμανός της Γερμανίας που έχει κράτος.
Εκεί η δημοκρατία του νόμου και της τάξης («όταν λείπουν, αρχίζει η τυραννία»), εδώ η ο…φασισμός της μαγκιάς του απείθαρχου. Η «δημοκρατία» του ακαταδίωκτου που παραβιάζει το «κόκκινο» και μουντζουρώνει πινακίδες της τροχαίας, ρυπαίνει τους δρόμους, περιφέρει το ασικλίκι του με τη σπασμένη εξάτμιση, στον πεζόδρομο, καταμεσήμερο.
ΕΔΩ, στο Κράτος που το περιζώνουν γραφειοκράτες για τ’ αρπάζουν, νιώθεις αυτάρεσκα το χάδι του πολιτικού που σε δουλεύει και καμαρώνεις ως «λαός μικρός ο μέγας». Ωστόσο, λαός είναι και ο βενζινάς που σε κλέβει, ο ταξιτζής με το «πειραγμένο» ταξίμετρο που κατακλέβει τον τουρίστα, ο φακελάκιας του ΕΣΥ και ο αγρότης που δηλώνει «ολική». Λαός και οι εκλεγμένοι νομοθέτες μας που σκούζουν για την ψήφο και σιωπούν για «συναδέλφους» των ελβετοκαταθέτες.
ΕΔΩ όπου οι νόμοι φτιάχνονται για να παραβιάζονται και το Κράτος δεν έχει συνήγορο να το νοιαστεί-γιατί να μην το μαδήσουν επιτήδειοι; Και η επωδός; «Δεν είναι όλοι». Το ρίχνουμε, και πάμε για ύπνο, εφησυχασμένοι. Οι πολιτικοί μας με τα όνειρά τους, εμείς με την αγωνία μη δεν βγει ο εκλεκτός μας, και το «σύστημα» αμύνεται. Μη γίνουμε…Γερμανία μιας και δεν χωνεύουμε τους Γερμανούς, μη μας καπελώσουν «κουτόφραγκοι» κι αλλάξουμε «παραδόσεις».
ΕΙΝΑΙ η ευθύνη συλλογική και με τη διαβάθμισή της απ’ την κορυφή ως τη βάση. Ωστόσο τα «κλειδιά» είναι στα χέρια των νομοθετών μας και τα παίζουν κομπολόι. Με τους (σκόπιμα) δαιδαλώδεις νόμους και με την απραξία τους για πολλά, σημαντικά και ασήμαντα.
ΓΙΑ τι, λοιπόν, δεν πολυσκοτίζονται κι αφήνουν τη δημοκρατία μας να την τραβολογούν (κρυφο)φασιστικά (στην πράξη) κυκλώματα, σινάφια και άνθρωποι με το ταμπελάκι του δημοκράτη; Αρχίζουμε απ’ τα απλά και εύκολα. Απ’ τη σαπίλα μπρος στη μύτη μας, πασπαλισμένη με αρώματα, σε περιτύλιγμα φανταχτερό:
Α. «Πρωινούδες» και «βραδινές» με ρεπερτόριο περί το σεξ, τύπου…Ναταλίας και βάλε. Περίεργοι κι ανώμαλοι σε πρώτο πλάνο-αναλυτές του τίποτα για να γίνει πιο τίποτα. Κουτσομπολιό αγράμματων με χρήση λέξεων διανθισμένων με «ατιμώρητες» βωμολοχίες και θεματολόγιο της σιχασιάς (Συνεχίζεται).