Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΜΕΙΣ του φτιάξαμε το…προφίλ. Καχύποπτοι και επιφυλακτικοί. Συνομοσιολογούντες όχι άνευ λόγου και πολλά παθόντες ως λαός. Ωστόσο, τις μεγάλες πινελιές τις έριξε ο ίδιος.
Κρατούμενος ως διωκόμενος ο κ. Φιλιππίδης, αλλά με φρόνημα…ακμαίο. Με τον γρήγορο και «μουσικό» του λόγο, τη σαφή άρθρωση και το ηγεμονικό του ύφος. Λες να το φαντασιώνονταν πως βρίσκεται στη διευθυντική καρέκλα της δοτής (κομματικής-καραμανλικής) του θέσης; Να δίνει εντολές σε υποτακτικούς και να επιλέγει τον «συμφερότερο» απ’ τους εν δυνάμει, δανειολήπτες που περίμεναν στο σαλόνι;
ΝΩΡΙΤΕΡΑ, είχε στήσει το σκηνικό της αναξιοπιστίας σε βάρος του. Ομιλών απ’ τις ΗΠΑ της…Τουρκίας και «υποσχόμενος» την εκούσια(!) επιστροφή του. Στην Ελλάδα των ελλήνων που αρέσκονται στο ψιλοδούλεμα, μεταξύ τους, αλλά δεν σηκώνουν το (χοντρο)δούλεμα «έξωθεν».
ΞΑΝΑ, λοιπόν, για την ελληνική «στενή», που δεν είναι…στενότερη από εκείνην της Τουρκίας του «Οριάν Εξπρές». Οικειοθελώς! Με τους δυο δικηγόρους του («λεφτά υπάρχουν»). Έχοντας παίξει και το τελευταίο του χαρτί. Πολιτικό και ως συνέχεια της φαντασίωσής του. Θα σκέφθηκε πως είναι…απαρηγόρητος ο κ. Καραμανλής για το πάθημα και θα συμμεριστεί το πρόβλημά του. «Πολιτική η δίωξή μου», ανέκραξε, «κάποιοι ΔΕΝ με θέλουν στην Ελλάδα» (και, βέβαια, τον…ήθελε η ελληνική Δικαιοσύνη).
ΚΑΙ θυμηθήκαμε άλλους παθόντες. Από Άκη που τον «διώκουν πολιτικά», μέχρι τον «ποδοσφαιρικό» Ψωμιάδη. Ακόμα και τον κ. Λαλιώτη με τη (συνήθη) φράση «κάτω τα χέρια απ’ το ΠΑΣΟΚ», σε μια δύσκολη στιγμή του. Λες και κόπηκε σε κομμάτια το κόμμα, κάποιοι άρπαξαν τη μερίδα του λέοντος και περιτύλιξαν προστατευτικά το σαρκίο τους.
ΔΕΝ είναι αρκούντως ευφυής ο κ. Φιλιππίδης. Συνέδραμε στο «σόου». Με τη στάση και τη συμπεριφορά του. Με τις εξυπναδούλες, που μετρούσαν όσο έπαιζε στη γήπεδό του, με κάποιους της κερκίδας να τον αποθεώνουν-κύκλωμα διαπλεκομένων που τους γέμισε το σακούλι με λίρες και το’ σκασαν. Κάποιοι (ακαταδίωκτοι) στα ιδιόκτητα λονδρέζικα σπίτια τους (όταν οι άστεγοι της Κεφαλονιάς τρεμουλιάζουν στο κρύο) και άλλοι τα «επένδυσαν» σε ελβετικές τράπεζες.
ΕΡΙΞΕ τις γύρες του και ξανά στη φάκα ο ποντικός. Αναγκαστικώς! Και δεν υπάρχει έλληνας που να πείστηκε πως θα επέστρεφε…οικειοθελώς.
ΕΜΕΙΣ του φτιάξαμε το…προφίλ. Καχύποπτοι και επιφυλακτικοί. Συνομοσιολογούντες όχι άνευ λόγου και πολλά παθόντες ως λαός. Ωστόσο, τις μεγάλες πινελιές τις έριξε ο ίδιος.
Κρατούμενος ως διωκόμενος ο κ. Φιλιππίδης, αλλά με φρόνημα…ακμαίο. Με τον γρήγορο και «μουσικό» του λόγο, τη σαφή άρθρωση και το ηγεμονικό του ύφος. Λες να το φαντασιώνονταν πως βρίσκεται στη διευθυντική καρέκλα της δοτής (κομματικής-καραμανλικής) του θέσης; Να δίνει εντολές σε υποτακτικούς και να επιλέγει τον «συμφερότερο» απ’ τους εν δυνάμει, δανειολήπτες που περίμεναν στο σαλόνι;
ΝΩΡΙΤΕΡΑ, είχε στήσει το σκηνικό της αναξιοπιστίας σε βάρος του. Ομιλών απ’ τις ΗΠΑ της…Τουρκίας και «υποσχόμενος» την εκούσια(!) επιστροφή του. Στην Ελλάδα των ελλήνων που αρέσκονται στο ψιλοδούλεμα, μεταξύ τους, αλλά δεν σηκώνουν το (χοντρο)δούλεμα «έξωθεν».
ΞΑΝΑ, λοιπόν, για την ελληνική «στενή», που δεν είναι…στενότερη από εκείνην της Τουρκίας του «Οριάν Εξπρές». Οικειοθελώς! Με τους δυο δικηγόρους του («λεφτά υπάρχουν»). Έχοντας παίξει και το τελευταίο του χαρτί. Πολιτικό και ως συνέχεια της φαντασίωσής του. Θα σκέφθηκε πως είναι…απαρηγόρητος ο κ. Καραμανλής για το πάθημα και θα συμμεριστεί το πρόβλημά του. «Πολιτική η δίωξή μου», ανέκραξε, «κάποιοι ΔΕΝ με θέλουν στην Ελλάδα» (και, βέβαια, τον…ήθελε η ελληνική Δικαιοσύνη).
ΚΑΙ θυμηθήκαμε άλλους παθόντες. Από Άκη που τον «διώκουν πολιτικά», μέχρι τον «ποδοσφαιρικό» Ψωμιάδη. Ακόμα και τον κ. Λαλιώτη με τη (συνήθη) φράση «κάτω τα χέρια απ’ το ΠΑΣΟΚ», σε μια δύσκολη στιγμή του. Λες και κόπηκε σε κομμάτια το κόμμα, κάποιοι άρπαξαν τη μερίδα του λέοντος και περιτύλιξαν προστατευτικά το σαρκίο τους.
ΔΕΝ είναι αρκούντως ευφυής ο κ. Φιλιππίδης. Συνέδραμε στο «σόου». Με τη στάση και τη συμπεριφορά του. Με τις εξυπναδούλες, που μετρούσαν όσο έπαιζε στη γήπεδό του, με κάποιους της κερκίδας να τον αποθεώνουν-κύκλωμα διαπλεκομένων που τους γέμισε το σακούλι με λίρες και το’ σκασαν. Κάποιοι (ακαταδίωκτοι) στα ιδιόκτητα λονδρέζικα σπίτια τους (όταν οι άστεγοι της Κεφαλονιάς τρεμουλιάζουν στο κρύο) και άλλοι τα «επένδυσαν» σε ελβετικές τράπεζες.
ΕΡΙΞΕ τις γύρες του και ξανά στη φάκα ο ποντικός. Αναγκαστικώς! Και δεν υπάρχει έλληνας που να πείστηκε πως θα επέστρεφε…οικειοθελώς.