Ένα άχρηστο μέτρο, αυτό της συλλογής αποδείξεων με τις εκάστοτε τροποποιήσεις του δείχνουν πως κάτι απλό μπορεί να καταλήξει περίπλοκο.
του Στρατή Μαζίδη
Πώς προέκυψαν οι αποδείξεις; Ήταν μια "εξαιρετική" ιδέα του οικονομικού επιτελείου του Γιώργου Παπανδρέου που ουσιαστικά τελείωσε στο ξεκίνημά του. Η αρχική ιδέα ήταν να μην περιλαμβάνει τις στοιχειώδεις δαπάνες διαβίωσης όπως καύσιμα και σούπερ μάρκετ. Ωστόσο η λαϊκή κατακραυγή ήταν μεγάλη καθώς κανείς δεν κάνει χιλιάδες ευρώ σε γιατρούς, δικηγόρους και ξενοδοχεία. Η κυβέρνηση έκανε πίσω και αντί να αποσύρει το ηλίθιο αυτό μέτρο, ενέταξε τελικά και τις δαπάνες διαβίωσης και όλοι κατάφεραν την πρώτη χρονιά είτε να μην πληρώσουν τίποτε είτε να έχουν επιστροφές!
Αυτό το μέτρο θα είχε αποτέλεσμα μόνο αν δεν υπήρχε μια ληστρική φορολογική πολιτική. Με ΦΠΑ στο 23% ποιος θα αγοράσει μια υπηρεσία με πχ € 123,00 αντί για € 100,00 αν μπορεί να το κάνει;
Τώρα έρχεται πάλι το οικονομικό επιτελείου και λέει μειώνω το ποσοστό που χρειάζεστε σε αποδείξεις από 25% σε 10% αλλά θα πιάνει η μισή αξία των αποδείξεων. Και για ποιο λόγο τότε δεν έμενε η κατάσταση ως είχε αλλά θα αναγκαζόμαστε να κάνουμε όλοι πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις;
Επίσης, ενώ είχαμε αφορολόγητο € 9.000,00, το καταργήσαμε και το επαναφέραμε μέσω Λαμίας με την έκπτωση φόρου έως € 2.100,00 από τον τελικό φόρο.
Εν κατακλείδι, αν ακόμη και στα απλά (κι επαναλαμβάνω άχρηστα) πράγματα κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη, θα τα καταφέρουμε στα πιο περίπλοκα;
Τι προσέφερε στην πράξη αυτό το μέτρο που μας ανάγκασε να στήσουμε πρόχειρα λογιστήρια και βιβλία στα σπίτια μας;
Αν κρίνουμε από την πορεία της οικονομίας μάλλον τίποτε.
Όπως και να χει, μπορεί να χρειαζόμαστε αποδείξεις για το ποσό της έκπτωσης του φόρου αλλά έχουμε όσες αποδείξεις χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε ότι κάποιοι είναι εντελώς ηλίθιοι.
του Στρατή Μαζίδη
Πώς προέκυψαν οι αποδείξεις; Ήταν μια "εξαιρετική" ιδέα του οικονομικού επιτελείου του Γιώργου Παπανδρέου που ουσιαστικά τελείωσε στο ξεκίνημά του. Η αρχική ιδέα ήταν να μην περιλαμβάνει τις στοιχειώδεις δαπάνες διαβίωσης όπως καύσιμα και σούπερ μάρκετ. Ωστόσο η λαϊκή κατακραυγή ήταν μεγάλη καθώς κανείς δεν κάνει χιλιάδες ευρώ σε γιατρούς, δικηγόρους και ξενοδοχεία. Η κυβέρνηση έκανε πίσω και αντί να αποσύρει το ηλίθιο αυτό μέτρο, ενέταξε τελικά και τις δαπάνες διαβίωσης και όλοι κατάφεραν την πρώτη χρονιά είτε να μην πληρώσουν τίποτε είτε να έχουν επιστροφές!
Αυτό το μέτρο θα είχε αποτέλεσμα μόνο αν δεν υπήρχε μια ληστρική φορολογική πολιτική. Με ΦΠΑ στο 23% ποιος θα αγοράσει μια υπηρεσία με πχ € 123,00 αντί για € 100,00 αν μπορεί να το κάνει;
Τώρα έρχεται πάλι το οικονομικό επιτελείου και λέει μειώνω το ποσοστό που χρειάζεστε σε αποδείξεις από 25% σε 10% αλλά θα πιάνει η μισή αξία των αποδείξεων. Και για ποιο λόγο τότε δεν έμενε η κατάσταση ως είχε αλλά θα αναγκαζόμαστε να κάνουμε όλοι πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις;
Επίσης, ενώ είχαμε αφορολόγητο € 9.000,00, το καταργήσαμε και το επαναφέραμε μέσω Λαμίας με την έκπτωση φόρου έως € 2.100,00 από τον τελικό φόρο.
Εν κατακλείδι, αν ακόμη και στα απλά (κι επαναλαμβάνω άχρηστα) πράγματα κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη, θα τα καταφέρουμε στα πιο περίπλοκα;
Τι προσέφερε στην πράξη αυτό το μέτρο που μας ανάγκασε να στήσουμε πρόχειρα λογιστήρια και βιβλία στα σπίτια μας;
Αν κρίνουμε από την πορεία της οικονομίας μάλλον τίποτε.
Όπως και να χει, μπορεί να χρειαζόμαστε αποδείξεις για το ποσό της έκπτωσης του φόρου αλλά έχουμε όσες αποδείξεις χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε ότι κάποιοι είναι εντελώς ηλίθιοι.