Πάντα υπάρχει η "ευκαιρία" για τη... σωτηρία της ψυχής του και μια "λύση" για τη σωτηρία του λαού!...Οσο κι αν η ιδιότυπη ελληνική κοινωνία ανέχεται για δεκαετίες, ιδίως μάλιστα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, την πολιτική βλακεία και τον κομματικό αβδηριτισμό.
Οσο κι αν το εκλογικό σώμα "εγκλωβίζεται" στην παραμυθία του πολιτικού βερμπαλισμού και στα επικοινωνιακά τεχνάσμα των ανερμάτιστων των κομματικών υπογείων. Και είναι αλήθεια αδιαπραγμάτευτη, ότι αυτή η ανοχή χωρίς ενοχή της ελληνικής κοινωνίας, αφού πριν χρόνια περιέπεσε στη σοσιαλμανία χωρίς σοσιαλισμό και προσδέθηκε στην "προοδευτικότητα" χωρίς πρόοδο, με τη λεγομένη "δεξιά" να χάνει το μύθο της λογικής αιτιολογίας της, αυτή η μανία προιόντος του χρόνου έγινε σχιζοφρένεια πολιτική και κοινωνική.
Και έτσι οδηγηθήκαμε σε ψυχονευρωτικούς "ηγέτες" που επιμένουν με βερμπαλιστικές ακροβασίες, με αλλοπρόσαλλα πολιτικά επινοήματα και με καταφυγή ακόμα και στο θρησκευτικό αίσθημα του λαού, να επιμένουν στη "σωτηρία" μας με την παρουσία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Και έρχεται δυστυχώς κάποια στιγμή, που σε πολλούς πολιτικούς, που μοιάζουν με όντα αποχαυνωμένα, έχουν γίνει μια φρικτή πληγή για τον πολίτη και αποτελούν τον...πολυσύνθετο τύπο του βλάκα που συνασπίζεται με τους ομοίους του, να μην μπορείς να καταλογίσεις τίποτα πια.
Οταν όλα περάσουν στο παρανοικό, φτάνουμε στο ακαταλόγιστο. Οταν όλα περάσουν στη μεθοδευμένη "δημοκρατική εξουθένωση", η επίρριψη ευθυνών σε κάποιους, και είναι πολλοί αυτοί οι κάποιοι, καταντάει παρανοική πολυτέλεια. Οπότε και ανεχόμαστε τις διάφορες ψυχοπαθολογικές τους αντιδράσεις και το απύθμενο θράσος τους, που εκδηλώνεται καθημερινά και ανενδοίαστα, με δηλώσεις που μόνο πάσχοντες από ιδιωτεία θα εκστόμιζαν...
Γιατί όσα επισυμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα στην ελληνική κοινωνία θρυμματίζουν κάθε έννοια λογικής θεώρησης των πραγμάτων, εκποιούν αξίες, οδηγούν τους πολίτες στην απόγνωση και τη δημοκρατία στον ευτελισμό της. Και όλα εν ονόματι της δημοκρατίας και του λαού! Η αποθέωση της κυνικής αναίδειας και της πολυπρόσωπης θρασύτητας, όπως εκφράζεται από τους κυβερνητικούς εταίρους της συμφοράς, αλλά και εν πολλοίς από την σύγχυση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ολο αυτό το πολιτικό κατεστημένο, με προεξάρχοντα τον Αντώνη Σαμαρά, με την προχωρημένη "πολιτική ανισορροπία" να καθρεπτίζεται στο βλέμμα του, λοξό και βαθύ, γεμάτο δόλια συλλογή και συγκρατημένο χαμόγελο που σβήνει μέσα σε μια αδιόρατη "μαγκιά" του θρασύδειλου ατόμου, αυτό το πολιτικό κατεστημένο αγκιστρωμένο στην ανοχή μας "μεθοδεύει" την εξαθλίωση του λαού. Αλλοτε λόγω ανικανότητας κι άλλοτε λόγω εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων.
Κι εμείς αναζητούμε μόνιμα την κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Κι όταν τη βρίσκουμε, βουτάμε μέσα και βγαίνουμε περισσότερο ανάπηροι απ' όσο μπήκαμε! Εχουμε καταντήσει "αναστενάρηδες", που χορεύουμε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα των προβλημάτων της καθημερινότητας και του έθνους, χωρίς μάλιστα να διαθέτουμε πυρίμαχες πατούσες. Κι όμως, ακόμα ακούμε τις πολιτικές ασυναρτησίες από τους ίδιους που παραβίασαν επανειλημμένα την νοημοσύνη μας και αύξησαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, καταδικάζοντας όλους εμάς στη λιτότητα και στην αποχαύνωση. Μια στάση μας, στάση παθολογικής διερεύνησης, συνομίληκη με την πολιτική ιστορία των των τελευταίων 40 σχεδόν χρόνων!...