Ο νεοέλληνας έχει εθιστεί να προτιμά συνήθως παγιωμένες και ανερεύνητες καταστάσεις. Ιδανικός άπιστος, ιδανικός πιστός και ιδανικά ευαπάτητος.
Γι' αυτό σε τούτη τη χώρα ανθούν όχι μόνο λουλούδια, αλλά ο,τιδήποτε σπέρνεται. Ιδανική χώρα για κάθε καλλιέργεια. Σπείρε ψέματα και "ψευδείς αποκαλύψεις", αλλοπρόσαλλες ιδέες, υποσχέσεις για εύκολο χρήμα, σπερμολογίες που αμαυρώνουν υπολήψεις, "στημένα" και "διοχετευμένα" από τα κομματικά γραφεία δήθεν γεγονότα, φόρεσε και ένα σινιέ κουστουμάκι, μεταξωτό πουκάμισο, ένα ρόλεξ στο χέρι και , αν είσαι και λίγο ευειδής, ο νεοέλληνας σε βλέπει ως...ενσαρκο άγαλμα που φέρει ένα θαύμα της πράξης. Σε ψηφίζει, σε κάνει υπουργό, όσο γελοίος κι αν είσαι, και με λίγη τύχη, αν είσαι και ευέλικτος στις υπόγειες κομματικές διαδρομές, περνάς και το κατώφλι του Μαξίμου και "παριστάνεις" τον πρωθυπουργό!
Η αλήθεια είναι ένα θαύμα της πράξης. Κατά κανόνα σκληρό και κοπιαστικό. Προτιμούμε την παράσταση. Στην παράσταση συμμετέχουμε ως "πανηγυριώτες" για τα γεγονότα επί σκηνής. Δεν καλούμαστε σε καμία δράση. Αυτό μας εκνευρίζει άγρια. Αλοίμονο σε όποιον παίξει μικρή και κακή παράσταση. Είναι χαμένος από χέρι. Αυτή την "πανηγυριώτικη" διάθεσή μας τη γνωρίζουν καλά οι ανερμάτιστοι της πολιτικής ντεκατέντσιας του τόπου και αρκούντως την εκμεταλλεύονται. Και φτάνουμε στο σημείο να μη μπορούμε να διακρίνουμε το τι είναι παράσταση και τι είναι πράξη. Ποια είναι η αλήθεια των πραγμάτων και πόσο μας "εγκλώβισαν" στο ψέμα, στις κίβληλες υποσχέσεις, στη δολία αλλοίωση των πραγματικών γεγονότων, στη πλαστογράφηση της αλήθειας και στη μυθοπλασία.
Η σκόπιμη διαστροφή της αλήθειας, ο σκοπίμως ανακριβής πολιτικός λόγος για την εξυπηρέτηση ανομολόγητων συμφερόντων, αποτελεί μόνιμη πρακτική τούτης της κυβέρνησης της συμφοράς και ιδιαίτερα του σημερινού πρωθυπουργού, ο οποίος με τις σωρευμένες μονομανίες του και τα απωθημένα του, βρίσκεται μετέωρος μεταξύ εξουσίας και απαξίας. Και μαζί με άλλους εξ' επαγγέλματος ψεύτες και "κιβδηλοποιούς" της πολιτικής, με έναν εσμό αθλίων συνεργατών, πρωταγωνιστεί στο πιο...δακρύβρεκτο δράμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Κι όταν συνειδητοποιήσει, αν βέβαια το επιτρέψει η ψυχονευρωτική του κατάσταση, ότι ατυχώς τον επέλεξαν για τον απαιτητικό ρόλο του πρωταγωνιστή, με συμπρωταγωνιστή έναν ηθοποιό τρίτης διαλογής με το "φευγάτο" υπερφίλο βλέμμα και τη "λιπόσαρκη" μωροφιλοδοξία του, είναι βέβαιο ότι το δράμα θα έχει κορυφωθεί και το αναπόφευκτο κακό θα τον οδηγήσει στην ανεπανόρθωτη δική του συμφορά. Σε χώρο ίσως οικείο από τα παλιά, για να "σκαλίζει" τον κήπο κάποιου "ευαγούς ιδρύματος" στα περίχωρα της Ζυρίχης, στο πλαίσο της επανένταξής του στην κοινωνία της λογικής...
Ψέματα και μόνο ψέματα. Με έρποντα το φασισμό των "παπαγάλων" της πληροφόρησης. Διάνοιες της πολιτικής σκέψης και της πολιτικής πρακτικής, θηρευτές της βλακείας και εκμαυλιστές πολιτικών συνειδήσεων που περιχαρακώνουν το ήθος μ' ένα πλέγμα αναπόδραστης διαφθοράς. Η ηθική γυμνότης στο χώρο της πολιτικής και της εν πολλοίς καθοδηγούμενης δημοσιογραφίας, έχει βαλθεί να εκποιήσει και να...εξουθενώσει κάθε σοβαρότητα. Ο θεατρινισμός και η διαστρέβλωση της αλήθειας από τους ανερμάτιστους και ημιμαθείς, τους "ανεγκέφαλους" της χαλκευμένης πληροφόρησης σ' όλο το μεγαλείο τους.
Αυτός ο διάλληλος κύκλος της υποκρισίας και της βλακείας, συντηρεί τις σατραπείες των ανικάνων, την ολιγαρχία των ψευδομανών και των φαύλων στην πολιτική και στο χώρο των ΜΜΕ. Και κατ' αυτόν τον τρόπο εμποδίζεται και ο εκσυγχρονισμός, που συναρτάται με το γενικότερο ήθος και όχι απαραίτητα με την ελληνική "κουτοπονηριά". Και η συμπεριφορά του Αντώνη Σαμαρά και όσων τον περιβάλλουν, συνεπικορούμενοι από τους "πρόθυμους" δημοσιογράφους της παχυλώς εξαγορασμένης επιβίωσης, εντάσσεται στην ιδιάζουσα εκείνη φαυλότητα που παρουσιάζεται ως ξεχωριστή μορφή φυλετικής εξυπνάδας!...
Μερικές φορές είναι καλύτερα βέβαια να μην ξέρεις...Γιατί αν ξέρεις, θα βρεθείς ενώπιον ενός τεράστιου διλήμματος: Να συνεχίσεις να είσαι "πανηγυριώτης" και παθητικός θεατής κακότεχνων παραστάσεων, υποχείριο διαφόρων "σιδεράδων" που χαλκεύουν την ευπιστία, τις ελπίδες και τα όνειρά σου ή να κάνεις το άλμα. Το άλμα της ανατροπής, της αντίδρασης, με το όποιο προσωπικό κόστος, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι η αυτοσυνειδησία και η αυτογνωσία αποτελούν μια διαδικασία εσωτερικής πληρότητας...