Αυτό ΔΕΝ ανήκει στα ανέκδοτα με τον Τοτό αλλά σίγουρα μας τα θυμίζει καθώς αυξάνουν, καθημερινά, και οι σχετικές δηλώσεις για «πρωτογενές πλεόνασμα» σε επίπεδα ΠΟΛΥ μεγαλύτερα από ότι προβλεπόταν μέχρι σήμερα από τα Κυβερνητικά στελέχη και τα Γραφεία Δημοσίων Σχέσεων που επιμένουν να θεωρούν εαυτούς και αλλήλους ως… Μέσα Ενημέρωσης.
Η αλήθεια είναι ότι όποιος ακόμη θυμάται και μπορεί να χειριστεί την απλή αριθμητική με επάρκεια (μας έχει ζαβλακώσει η τραγικότητα που βιώνουμε στην Ελλάδα της τρόικα) έχει έντονες αμφιβολίες για αυτό που περίτεχνα βαπτίστηκε «πρωτογενές πλεόνασμα» αντικατοπτρίζοντας μια από τις απαιτήσεις των «μνημονίων» που συνυπογράψαμε με την τρόικα με βάση το Αγγλικό Δίκαιο…
Οι αμφιβολίες ανδρών, γυναικών και παιδιών του Δημοτικού έχουν να κάνουν με τα νούμερα που ΔΕΝ…βγαίνουν!
Δηλαδή με το γεγονός ότι ενώ το Κράτος οφείλει κάποια ποσά (τεράστια λένε ΟΛΟΙ οι λογικοί και όχι μόνο οι δηλωμένοι… «αντιμνημονιακοί») για να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του, τα «αφήνει στην άκρη» και αφού υπολογίσει πόσα «ΘΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ» από τους Έλληνες πολίτες διαπιστώνει ότι έχει ένα «πρωτογενές πλεόνασμα» που ήδη, όπως προανέφερα, λένε επίσημα Κυβερνητικά χείλη και επαναλαμβάνουν τα ανεπίσημα «φερέφωνα» θα υπερβεί και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις!…
Ήμαρτον, Κύριε…
Θα μου πούνε κάποιοι, «κ. Πιπερόπουλε, ξεχνάτε ότι σε λίγους μήνες θα ανοίξουν τουλάχιστον 2 κάλπες οι οποίες μπορεί να γίνουν και τρεις;»
Θα απαντήσω πάραυτα «τι κρίμα που δεν πάσχω από γεροντική άνοια ή Alzheimer οπότε θα είχα και την καλή δικαιολογία να το…ξεχάσω!...»
Βεβαίως και το θυμάμαι και το βλέπω και εύχομαι να γίνουν 3 και να στείλουμε εκεί που πρέπει αυτούς που δεν μας λένε με μπέσσα και λόγια σταράτα ότι αφού «χτυπήσουμε πάτο» μετά από δύο δεκαετίες στερήσεων θα κατορθώσουμε να συνέλθουμε…
Πάντως εκείνο που σίγουρα αρνιόμαστε να δούμε κατάματα και δεν συνειδητοποιούμε είναι το άλλο, ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τεράστιο «πρωτόγνωρο και πρωτοφανές πλεόνασμα»:
της ατομικής και συλλογικής συμπεριφοράς«του καναπέ»!...
Δηλαδή με όσα τραβήξαμε και τραβάμε από το καλοκαίρι του 2010 ενώ μας έλεγαν για «πιστόλια στο τραπέζι», μας διαβεβαίωναν κάθε εξάμηνο για «ανάκαμψη και έξοδο στις… αγορές» με δραματική ανεργία, με περικοπές μισθών και συντάξεων τι άλλο θα χρειαζόμασταν για να…δράσουμε;
Λυπάμαι, αλλά εκείνο που με περισσό εθνικό ναρκισσισμό, λέγαμε:
«ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει»
μάλλον κατατάσσεται ΙΣΤΟΡΙΚΑ, με χειροπιαστά επιχειρήματα, στα ανέκδοτα με τον Τοτό…