Θα ήθελα να εστιάσω σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία και να υπενθυμίσω την κατάσταση και τα πρόσωπα. Ήταν 21ηΑπριλίου του 1967 όταν με το πρόσχημα της πολιτικής αστάθειας και της αναρχίας βγήκαν τα άρματα στους δρόμους και επιβλήθηκε στρατιωτικός νόμος. Οι δυνάμεις της αριστεράς είχαν πάρει τα πάνω τους και το μέχρι τότε πολιτικό σύστημα βρισκόταν όπως και σήμερα υπό αμφισβήτηση. Για τους «συμμάχους» μας αυτό ήταν μια τεράστια απειλή για τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα στην περιοχή γιατί στην περίπτωση όπου έπαιρνε η αριστερά στα χέρια της την τύχη του τόπου Αμερικάνοι, Βρετανοί και λοιποί δεν θα είχαν καμιά θέση εδώ. Έτσι επέβαλαν την δικτατορία.
Υπάρχουν κάποια σενάρια που πηγαινοέρχονται στο μυαλό μου τα οποία πραγματικά με ανησυχούν. Ένα ακόμα γεγονός τις προάλλες με τάραξε διότι η κυβέρνηση με τους μηχανισμούς της δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα. Αυτό το γεγονός ήταν η καταδρομική επιχείρηση των νεοφασιστών στο Κερατσίνι και ακριβώς εκεί όπου οι ίδιοι δολοφόνησαν έναν νεαρό άνθρωπο για τις ιδέες του. Από την πλευρά της αστυνομίας σιγή ασυρμάτου όπως και από αυτή την πλευρά της κυβέρνησης για αυτό το περιστατικό. Εκεί λιθοβόλησαν σπίτια και ανθρώπους, αλλά το συμβολικό της υπόθεσης ότι οι πέτρες κατέστρεψαν προσόψεις λαϊκών σπιτιών και βρέθηκαν ακόμα και μέσα σε παιδικά δωμάτια.
Και πραγματικά φοβάμαι και αυτούς αλλά και εμάς. Εμάς γιατί ξεχνάμε και γιατί έχουμε τεράστιο έλλειμμα αλληλεγγύης. Ξεχνάμε το τι έχει συμβεί τα 3-4 τελευταία χρόνια αλλά έχουμε ξεχάσει επίσης και την νεότερη ιστορία. Μια ιστορία με διωγμούς, βασανισμούς, δολοφονίες και εξορίες. Και όλα αυτά γιατί κάποιοι άνθρωποι είχαν διαφορετικά πολιτικά πιστεύω από αυτούς που μας κυβερνούν ακόμα και τώρα. Το ίδιο πάει να συμβεί σήμερα, γιατί πλέον δεν μπορούν να μας πείσουν και για αυτό το λόγο αρχίζουν να χρησιμοποιούν ακροδεξιές ρητορικές και πρακτικές. Με τα λόγια τους και τα έργα τους κράτος και παρακράτος μας θυμίζουν τα πέτρινα χρόνια, τα χρόνια του σκότους.
Έχω την εντύπωση ότι μέχρι τις εκλογές του Μαΐου θα δούνε πολλά τα ματάκια μας. Οι δανειστές μας παρέα με τους εγχώριους πολιτικούς- συνεργάτες τους έχουν ήδη αρχίσει να προσπαθούν να μας φοβίσουν. Ελπίζω να μην τα καταφέρουν.
Εάν τα πράγματα κυλήσουν ομαλά χωρίς γκαιμπελιστικές προπαγάνδες και εκφοβισμούς σύντομα οι κυβερνώντες θα είναι παρελθόν. Υπάρχουν όμως και άλλα σενάρια. Φωνές από την Συγγρού μιλούσαν για συνεργασία με την χρυσή αυγή. Επιπλέον ο ξένος παράγοντας που πάντα είχε λόγο μπορεί να δημιουργήσει οποιεσδήποτε καταστάσεις που μπορεί να είναι ενάντια στην δημοκρατική διεξαγωγή εκλογών. Η ιστορία δίνει μαθήματα τα οποία εμείς πρέπει να θυμόμαστε. Και την συγκεκριμένη περίοδο που μιλάνε για μη πολιτική σταθερότητα θυμάμαι τα λόγια του δικτάτορα Παπαδόπουλου που μιλούσε για πολιτική σταθεροποίηση, αναρχία και ανικανότητα των πολιτικών δυνάμεων να δημιουργήσουν πολιτική ομαλότητα.(ότι σήμαινε ομαλότητα για αυτόν).
Αλλά ξέρετε κάτι; Και εμείς ως πολίτες έχουμε την δική μας ευθύνη. Το ότι ο Σαμαράς είναι αυτή την στιγμή πρωθυπουργός οφείλεται σε εμάς. Το ότι έχει την δυνατότητα να μας δολοφονεί έμμεσα ή άμεσα οφείλεται σε εμάς. Από εμάς εξαρτάται πως θα ζούμε την ζωή μας τα επόμενα χρόνια. Θα είμαστε άμισθοι σκλάβοι των ντόπιων ή ξένων επιχειρηματιών; Θα πληρώνουμε φόρους χωρίς να έχουμε υγεία και παιδεία; Θα είμαστε σε μια ψυχοφθόρα αναμονή για το αν θα βγάλουμε τον επόμενο μήνα; Θα τρώμε ξύλο για τις διαμαρτυρίες μας; Θα ξεπουλήσουν εντελώς την πατρίδα μας και όποια ατομική περιουσία μας έχει απομείνει;
Όλα τα παραπάνω περί των σεναρίων μπορεί να ακούγονται ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Μα αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή πριν από κάποια χρόνια ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μην φοβηθείς. Αν φοβηθείς, θα είσαι φοβισμένος για το υπόλοιπο της ζωής σου. Τώρα θα αναμετρηθεί το πάθος σου για την ζωή και την ελευθερία με το θράσος κάποιων προδοτών οι οποίοι σε θέλουν φτωχό, φοβισμένο και απολογούμενο για τα εγκλήματα που αυτοί διέπραξαν εις βάρος μας χρόνια τώρα. Το ανυπόστατο ερώτημα «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα» βρήκε απάντηση στο εγώ, εσύ και αυτός θα ενωθούμε κάτω από ένα άλλο σκεπτικό μακριά από τις σειρήνες του ατομικισμού και θα αποτινάξουμε τον ζυγό της δουλοπρέπειας απέναντι στους «συμμάχους» μας. Κανένας σωτήρας μόνος του δεν μπορεί να σε σώσει αν εμείς πρώτα δεν σώσουμε τον εαυτό μας από τον ατομικισμό. Όλοι οι άνθρωποι επάνω στον πλανήτη γη έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Σε κανέναν δεν αρέσει η γκρίζα ατμόσφαιρα από ανθρώπους σκυθρωπούς που υποφέρουν. Είναι συμφέρον δικό μας εγώ, εσύ και όλοι μαζί να διεκδικίσουμε την ελπίδα για το αύριο. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μας το στερήσει. Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες και αυτήν την ζωή επιβάλλεται να την ζήσουμε όλοι αξιοπρεπώς. Καλή Λευτεριά.
Γράφει ο Νικόλαος Τζαχρήστας