Κάθε μέρα "εισβάλλουν" με αναίδεια και θρασύτητα, με ευλαβική υποκρισία και λεκτικά επινοήματα, μέσα στα σπίτια μας. Αλλοι με το ύφος του επαιόντα και του πολιτικού "καθωσπρεπισμού" και άλλοι ως οργίλοι και θυμώδεις με πικρόχολη διάθεση, ενίοτε εν παροξυσμώ.
Με κοινό το "ηδονικό αίσθημα" της εξυπηρέτησης πρόσκαιρων σκοπιμοτήτων, οι μικροπόνηροι διαστροφείς της αλήθειας ωστόσο, επιδίωκουν να μας αποκρύψουν την πραγματικότητα και εν πολλοίς να μας εξαπατήσουν...
Η αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ των καταιγιστικών εξελίξεων στο θέμα της πολύπλευρης κρίσης που διέρχεται η χώρα, συνέβαλε στην αποκοπή της σκέψης των πολιτών από την πραγματικότητα. Και κατέδειξε ένα μεσσιανισμό στην πληροφόρηση, μια πτώχευση της δημοσιογραφίας και μια υποβάθμιση της κοινωνικής διάστασης της δημοκρατίας. Η απουσία δε από τα "μεγάλα" τηλεοπτικά κανάλια (το μεγάλα σε εισαγωγικά, γιατί είναι εξαρτώμενα από την εκάστοτε κυβερνητική βούληση λόγω υπέρογκων χρεών) και από το εύρος των εφημερίδων της αλήθειας των πραγμάτων και η επιχειρούμενη σύγχυση των πολιτών, ώστε να εγκλωβιστούν στη λογική "σκύψτε το κεφάλι γιατί χανόμαστε", είναι συνέπεια της όλο και μεγαλύτερης εκποίησης της ελευθερίας του ήθους και των αξιών, με ταυτόχρονη επιδίωξη εξοβελισμού των αξίων...
Γιατί ο όρος "ελευθερία" δεν είναι μονοσήμαντος. Εχει τουλάχιστον δύο σημασίες. Και στο βαθμό που δεν αντιλαμβανόμαστε τη διπλή σημασία της ελευθερίας, την παρανοούμε και κατά συνέπεια την παραποιούμε. Αποτελεί δε κάκιστη πράξη η παρανόηση και η παραποίηση της ελευθερίας, η οποία συνιστά, όπου υφίσταται, την αξιοπρέπεια της κοινωνίας και την αξιοπρέπεια του ατόμου.
Υπάρχουν λοιπόν δύο ελευθερίες. Η μια είναι η ελευθερία εκ του νόμου. Και η δεύτερη είναι η ελευθερία εκτου ήθους. Η μια ελευθερία είναι παντελώς ανεξάρτητη από την άλλη. Μπορεί να έχεις ελεύθερο ήθος κάτω από οποιοδήποτε νομκό καθεστώς, ακόμη και ανελεύθερο. Μπορεί δηλαδή να είσαι ελεύθερος εκ του νόμου και ανελεύθερος εκ του ήθους. Στην ελευθερία εκ του νόμου δεν σου θέτει φραγμό ο νόμος. Στη ελευθερία εκ του ήθους σου θέτει φραγμό το ήθος. Αν σου θέτει φραγμό ο νόμος είσαι ανελεύθερος.
Αυτοί οι γενικοί προσδιορισμοί μας παρέχουν τα κριτήρια, για να κρίνουμε την πολιτεία και τους ανθρώπους από την οπτική της χρήσης της ελευθερίας. Η σημερινή κοινωνία στην Ελλάδα είναι εν πολλοίς ελεύθερη εκ του νόμου. Τούτη όμως είναι η μια ελευθερία. Είναι η ελευθερία που ασκεί η πολιτεία, με τα όποια τρωτά κατά την εφαρμογή της. Η άλλη ελευθερία, η εκ του ήθους, την οποία ασκεί το κάθε άτομο,οφείλει να είναι εξίσου παρούσα, προκειμένου να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη μιας πραγματικά ελεύθερης κοινωνίας, όπου δηλαδή και οι δύο ελευθερίες ασκούνται θετικά.
Αν ο κάθε πολίτης δεν ασκεί το ήθος της ελευθερίας του την κάθε στιγμή και στην κάθε πράξη του, με έμφαση στους πολιτικούς και στους ανθρώπους των ΜΜΕ και του Τύπου, τότε έχουμε αναίρεση της δεύτερης ελευθερίας. Και μπορεί να φτάσουμε στο σημείο μέσα σε μια εκ του νόμου ελευθερία, οι πολίτες να αναλίσκουν την κοινωνική τους πρακτική σε πράξεις ανελεύθερες. Και στο βαθμό που ασκούνται πράξεις ανελεύθερες, έχουμε ανελευθερία.
Η ελευθερία εκ του νόμου είναι αφηρημένη, Η ελευθερία εκ του ήθους συγκεκριμένη, διότι αυτή συνίσταται από την κοινωνική πράξη του κάθε ατόμου. Ομως, αν έχουμε συγκεκριμένη ανελευθερία και αφηρημένη ελευθερία, τότε απλώς έχουμε σπόρο για την επόμενη σπορά ελευθερίας. Με άλλα λόγια, όταν μειώνεται η ελευθερία εκ του ήθους,κινδυνεύει να ειωθεί ή και να εξαφανισθεί η ελευθερία εκ του νόμου. Η ελευθερία εκ του νόμου, δεν επιτρέπει τη λογοκρισία. Ο πολίτης-δημοσιογράφος όμως που παραποιεί το περιεχόμενο της είδησης, όταν δεν συνάδει προς το συμφέρον που εκπροσωπεί ή προς την ιδεολογία του, ασκεί βάναυση λογοκρισία. Και μάλιστα αυτή η λογοκρισία είναι ειδεχθέστερη από τη λογοκρισία εκ του νόμου!..
Διότι με τι θεσπισμένη λογοκρισία οι ελεύθερες συνειδήσεις εξεγείρονται και ασκούνται στην ελευθερία τους, ενώ με την κρυφή λογοκρισία των "ταχυδακτυλουργών" της πληροφόρησης, οι συνειδήσεις διαφθείρονται, χωρίς να έχουν αντίληψη της διαφθοράς τους. Και νομίζουν ότι είναι ελεύθερες, ενώ τις έχουν καταδέσει οι ύπουλες λογοκρισίες των ανευλαβών συνειδήσεων στο χώρο της εξουσίας, της πολιτικής και των ΜΜΕ.
Αυτό βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και μήνες στην Ελλάδα. Συστηματικά και συντονισμένα από τα ΜΜΕ και τα συγκροτημένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και μας "τρομοκρατούν". Και μας κάνουν να νιώθουμε άθλιοι και εξαθλιωμένοι.Μας "απονεύρωσαν" κάθε κριτική αντίληψη των πραγμάτων. Παρασιωπούσαν την αλήθεια ή εμπορευματοποιούσαν την ανέχεια, ασκώντας πράξη αισχίστης ανελευθερίας. Αφέθηκε η κοινωνία να διαβουκολείται από τις ανελεύθερες συνειδήσεις των με 20 και 25 χιλ. ευρώ αμοιβόμενων μηνιαίως αβέλτερων δημοσιογράφων-παρουσιαστών των τηλεοπτικών δελτίων της αθλιότητας. Μια κοινωνία που επί τέσσερα χρόνια καταδένεται από τα μηχανεύματα δημοσιογράφων και πολιτικών μέσα σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας της ενημέρωσης και σ' ένα κυκεώνα πολιτικών ψευδολογιών και πολιτικής κυνικής αναίδειας.
Ο απεχθής γύψος των ολιφοφρενών συτρίβεται αργά ή γρήγορα και απολαμβάνουμε την εκ του νόμου ελευθερία. Οι αόρατοι όμως κατάδεσμοι αυτών που δεν διαθέτουν το ήθος της ελευθερίας, περιελίσσονται αθόρυβα και με ασφάλια γύρω από το φρόνημα και την ψυχή της ανύποπτης πλειοψηφίας. Ο ελεύθερος εκ του ήθους δεν αντιμετώπιζει τον άλλον ως οργανό του και ως μέσον για τις επιδιώξεις του. Δεν τον παραπλανά με ψευδείς ή παραποιημένες γνώσεις. Δεν τον φανατίζει και δεν τον φενακίζει.