Πόσοι σκεπτόμενοι πολίτες ευελπιστούν ότι θα γίνουν...αγγελούδια οι εθισμένοι στο ψέμα και στην απάτη πολιτικοί; Ποιος θα ξεσαπίσει τη σαπισμένη ρίζα; Με τον ψευδομανή Αντώνη Σαμαρά και την ΝΔ να "προωθούν" τις σκοπιμότητες που διεμόφωσε το ΠΑΣΟΚ του αβέλτερου Γιώργου Παπανδρέου και του στρεψοδίκη Βαγγέλη Βενιζέλου, ενώ με τους "πιθηκισμούς" και τους "προσωπιδοφόρους" της Αριστεράς των αγκυλώσεων και των πολιτικών απωθημένων, δεν αποκλείεται να προκύψουν ακόμα πιο οδυνηρές καταστάσεις για την ελληνική κοινωνία, που εγκλωβισμένη στη σύγχυση και την απάθεια, απλώς "δακρύζει".
Μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση, που προέρχεται από τους αναζητητές της διαφθοράς,τον εξωνυμένο Τύπο και τα ΜΜΕ, την για δεκαετίες τυφλή κομματική στράτευση, την εκφυλισμένη διανόηση, άγει στην ανωμαλία και σε πολιτικές εκτροπές.
Οι μέτριοι και οι βλάκες της πολιτικής παράγουν πολιτικές εκτροπές. Και βλάκες μέτριοι επωφελούνται απ' αυτές, αναπαράγοντας βλακεία και μετριότητα. Ενας διάλληλος κύκλος. Και η παγίωση διαδοχικών κατεστημένων για μικρά χρονικά διαστήματα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αδιατάρακτη επικράτηση των αθλίων και των ηλιθίων!.. Τα κατεστημένα αλληλοανατρέπονται. Συγχρόνως όμως αλληηλοτροφοδοτούνται με "ανθρώπους". Αυτού του είδους η εξουσία στελεχώνεται με άτομα της ίδιας νοοτροπίας ή και με συνεχώς τα ίδια πρόσωπα, τα οποία αλλάζουν προσωπείο και επιτείνουν έτσι την αποσύνθεση εκ των άνω, η οποία προκαλεί σταδιακά την έκρηξη εκ των κάτω. Κι αν δεν προκληθεί η έκρηξη ή έστω η εξανάσταση συνεπεία γενικής αποβλάκωσης ή καταστροφής και των πλέον πρωτογενών κοινωνικών αντανακλαστικών, η κοινωνία μεταβάλλεται σε κάτι δυσώδες...
Για κίνδυνο πολιτικής εκτροπής είχε μιλήσει παλαιότερα ο έτερος του σημερινού δράματος της χώρας, ο Κώστας Σημίτης. Και ο μόνιμα "εξαφανισμένος" και "βολεμένος" στη θαλπωρή της ανέξοδης παχυδερμίας Κώστας Καραμανλής αναφέρθηκε στη..δυσωδία. Και οι δύο ωστόσο δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν τις αιτίες. Κι αυτό, γιατί δεν έχουν την "ιδιοτροπία" να θεωρούν την πολιτική έργο των αξίων και των διαταξικά επίλεκτων. Η ολιγαρχική τους αντίληψη περιοριζόταν πάντα στην καταγραφή των προβλημάτων, που οδηγεί στην αδράνεια. Κανένας από τους πρωτοκλασάτους της πολιτικής δεν αντιλαμβάνεται που οδηγούν οι παραχωρήσεις και οι εκχωρήσεις επί θεμάτων αρχής. Κι αυτή η αντίληψη στην πολιτική, πρώτα υπονομεύεται και μετά υπονομεύει. Ναρκοθετεί τα πάντα. Ανατρέπει έννοιες, δίνει ερεθίσματα στους επιπολάζοντες και τους συνθυματολόγους, που προάγουν το ψεύδος σε αλήθεια.
Και ειπωμένο με "πλαστικότητα" το ψεύδος γίνεται πιο ευαπορόφητο απ' ό,τι η ίδια η αλήθεια. Οταν δε με τη συνεχή χρήση του, πληθύνουν και μαζοποιηθού οι αποβλακωμένοι, τότε επέρχεται πλήρης αναστροφή και θεωρείται το ψεύδος , αλήθεια! Ετσι εμποδιζόταν πάντα στην Ελλάδα ο εκσυγχρονισμός, οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις και επικρατούσε η "τσιμεντένια" και "γύψινη" λογική, με αποτέλεσμα να μην ανανεώνεται και να μην οξυγονούται η κοινωνία στο πλαίσιο ενόςκρατικού μηχανισμού ευέλικτου, προνοιακού και αποσυμφορημένου, με προοπτική στο μέλλον και στη θετική κρίση της ιστορίας. Και με τη λήθη των αξιών και τον εξοβελισμό των αξίων, με μονοσήμαντες και μονοδιάσταες ερμηνείες των προβλημάτων της χώρας, φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα της οικονομίας και της κοινωνίας. Με τους ανήμπορους πολίτες, οι οποίοι είναι και οι περισσότεροι πλέον, να ευλεπιστούν στα αποφάδια και στα...ψίχουλα της γευσιλαγνείας των πολιτικών, που εξακολουθούν να διάγουν βίον παχύδερμης απόλαυσης.
Με τον τόπο να κινδυνεύει να πετάξει το έρμα του και να μείνει έρμαιος των ανέμων της ιστορίας. Με την πολυπρόσωπη και χωρίς πλέον "φτιασίδια" πολιτική απάτη να προκαλεί και να αποκαλεί τους έντιμους βλάκες, κρετίνους και νωθρούς. Και σ' αυτό το παιχνίδι της πολιτικής απάτης είναι παγιδευμένος ο λαός. Ο κατά βάση φτωχός και έν πολλοίς άβουλος λαός. Ο φοβισμένος και σε πλήρη σύγχυση λαός. Και ακολουθεί με την ισχνή του φωνή στο τραγούδι τους πολιτικούς του ταγούς...Τους αριστερούς που τραγουδάνε ετεροχρονισμένα "στ' άρματα, στ' άρματα", έτσι για πλάκα. Τους ψευτοσοσιαλιστές κι όσους απέμειναν πασοκιστές με το τραγούδι "όλοι το ίδιο είμαστε λαός και Κολωνάκι" και κάνουν την πλάκα τους.
Και τους φυλλορροημένους νεοδημοκράτες, όσοι ακόμα απομένουν στο "μαντρί" του Σαμαρά, με το ελπιδοφόρο άσμα "ακόμα τουτ' την Ανοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες" και παθαίνουν την πλάκα τους... Και το ερώτημα που εγείερεται, είναι κατά πόσο το εκάστοτε ανεύθυνον αυτού του τόπου είναι σε θέση να υποψιαστεί τη σημασία του Παρθενώνα. Της πνευματικής, πολιτικής και μεταφυσικής του αξίας. Του πνευματικού δυναμικού που διαθέτει και ως κληρονομιά έχει περιέλθει στο νέο ελληνισμό.
Και να επενδύσει το μέγιστο των προσπαθειών του στην αξιοποίηση του δυναμικού αυτού. Του ίδιου δυναμικού που μετέχουν, ούτως ή αλλέως, κορυφαίοι της σημερινής πνευματικής οικουμένης, οι οποίοι γι' αυτό το λόγο εξανίστανται με τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό χώρο. Ερμη Ελλάδα!.. Με τους πολιτικούς της χλιδάτης παρακμής. Με τους ποικιλοτρόπως "χορτάτους" πολιτικούς. Κάποιοι μάλιστα εξ' αυτών επιδειξίες και ταυτόχρονα κοπρόστομοι, οι οποίοι περιφέρουν την...πολιτική τους κυτταρίτιδα από "μοδάτο" στέκι σε επιχειρηματικά γραφεία διαπλοκής, έχουν αποτεφρώσει σε κλίβανο υψηλής συμπίεσης κάθε έννοια σοβαρότητας και ευαισθησίας. Και για τους οποίους οι ισχνές πλέον απεγνωσμένες κραυγές των "συμπιεσμένων" κοινωνικών ομάδων από τα μνημόνια και τις ευκαιριακές πολιτικές, συνιστούν απόμακρο θόρυβο.
Αιδώς, χορτάτοι και χλιδάτοι!.. Απ' όπου κι αν προέρχεστε πολιτικά, έχοντας αποβάλλει ραχοκοκκαλιά και συνείδηση, παύστε να συνασπίζεστε απέναντι στη σιωπή του λαού. Δεν αντιλαμβάνεστε ότι όλα αποτελούν μια γενική ενότητα. Κι αυτή η τελευταία δεν είναι ένας απολιθωμένος πολυάνθρωπος όγκος. Εχει να κάνει με την κοινωνία των προσώπων,που μπορεί να υφίσταται την επιδρομή της πολιτικής βλακείας και αυθαιρεσίας, του βλαχολεβέντικου πολιτικού επαρχιωτισμού, αλλά στεγανοποιεί αξίες που ανυψώνονται στην έννοια του Εθνους!..