του Στρατή Μαζίδη
Στην Ελλάδα το πολιτικό σκηνικό καταρρέει, σκάνδαλα ετοιμασμένα έρχονται στο φως, η κοινωνία σε αποσύνθεση και 2.000.000 εκατομμύρια παρκαρισμένες ψυχές έτοιμες να μας διαλύσουν.
Στην Κύπρο ξεκίνησαν πάλι οι συνομιλίες για την επίλυση (τρόπος του λέγειν) του κυπριακού. Επιπρόσθετα παραιτήθηκαν όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης Αναστασιάδη που πλέον είναι πια και κυριολεκτικά ένα ισχνό πολιτικό ανθρωπάκι.
Στην Ουκρανία αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι είχαμε μεθοδευμένες κινήσεις από ναζιστικές δυνάμεις με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος. Δε θα μου έκανε διόλου εντύπωση αν κάποια στιγμή μάθουμε ότι τελικά οι σκοπευτές που βαρούσαν στο ψαχνό δεν ήταν του Γιανούκοβιτς. Άλλωστε ποιος βγήκε κερδισμένος από αυτό; Την ίδια στιγμή, πας μη ουκρανός φιλογερμανός βάρβαρος με τις μειονοτικές ομάδες να διώκονται και τον Πούτιν να μαρσάρει τα τεθωρακισμένα.
Στην Τουρκία νέα σκάνδαλα βλέπουν το φως, με τον πρωθυπουργό Ερντογάν να αποδείκνυεται ότι όσο οραματιστής σουλτάνος και να είναι, εντούτοις το σαράκι της διαφθοράς κατέφαγε και τον ίδιο.
Στα Σκόπια οι αλβανοί γιγαντώνονται.
Στην Αίγυπτο πολεμά ο ένας τον άλλο.
Στη Λιβύη η πτώση του Καντάφι σηματοδότησε την αστάθεια.
Στη Συρία μετρούν καθημερινά θύματα, ενώ η σταθεροποίηση του Ασαντ αναγκάζει τους Σαουδάραβες να ενισχύσουν τους ισλαμοφασίστες.
Ισραήλ, Λίβανος, Ιορδανία με τις γνωστές εκρηκτικές συνθήκες.
Ένα Ιράκ φάντασμα και ένα Ιραν εξοπλιζόμενο δια παν ενδεχόμενο.
Η ευρύτερη γειτονιά μας θυμίζει ένα δάσος που φλέγεται από πολλές διαφορετικές εστίες. Τα πύρινα μέτωπα κάποια στιγμή θα συναντηθούν και τότε θα γίνει η ανάφλεξη.
Δε θα πω για ανάγκη σύνεσης και ψυχραιμίας διότι οι πρωταγωνιστές (όχι του Θεοδωράκη) επιθυμούσαν ακριβώς αυτή την κατάσταση και αυτό που έρχεται.
Κάτι έχουν ετοιμάσει.
Κάτι μεγάλο.
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του να χυθεί όσο το δυνατό λιγότερο αθώο αίμα γίνεται.