Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να ενταχθούμε σε μια μεγάλη ισχυρή οικογένεια όπου θα ζούμε καλύτερα.
Αντί για αυτό, σήμερα η χώρα βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική καταστροφή. Μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Ας θυμηθούμε απλά πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με το ευρώ.
Πως θα γίνει η μετάβαση στη δραχμή;
Με τη συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ, θα εκδοθεί εθνικό νόμισμα και θα δηλωθεί προσωρινή στάση πληρωμών με προοπτική διαπραγμάτευσης για την αποπληρωμή 25% του χρέους, με περίοδο χάριτος 2-3 ετών. Με στόχο την άμεση ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί μέχρι 50% έναντι του ευρώ, ώστε η νέα αναλογία ευρώ/δραχμή να γίνει 1:2. Ένα ευρώ θα ισούται με δύο δραχμές και εκατό ευρώ με διακόσιες δραχμές. Στην πορεία, η διεθνής ισοτιμία της νέας δραχμής θα ρυθμίζεται από τα διεθνή οικονομικά δεδομένα και μπορεί να διολισθαίνει ή να υπερτιμάται, ανάλογα με τη συγκυρία.
Μα θα το δεχτούν αυτό οι δανειστές μας;
Σήμερα, μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι όπως οι Japonica Partners αγοράζουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου καταβάλλοντας μόλις το 11% της αρχικής τους αξίας. Γιατί λοιπόν να μην μπορεί ένα ολόκληρο κράτος να αγοράσει τα χρέη του υποτιμημένα στο 25% και ίσως και λιγότερορο; Αν και αυτό απαγορεύεται από τους ευρωδανειστές μας, είναι μαχητό και μπορέι να γίνει άμεσα ή έμμεσα. Και μόνο η δήλωση παρόμοιων προθέσεων αποτελεί ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στους δανειστές και τις αγορές.
Τι θα γίνει με τις ρήτρες που έχουμε υπογράψει σε Αγγλικό δίκαιο;
Παρόμοιες ρήτρες υπόκεινται σε πολιτικού τύπου διαπραγμάτευση, όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστική αυτή της Γερμανίας, στην οποία χαρίστηκαν τα τεράστια χρέη της από δύο παγκοσμίους πολέμους. Από το 1824 έως το 2009 είχαμε τουλάχιστον 286 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη. Πέρυσι, η πόλη του Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, κήρυξε πτώχευση για χρέη ύψους 14 δις ευρώ. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει επισήμως τα έτη 1827, 1834, 1893,1932 και με ιδιόμορφο τρόπο το 2010 και 2012. Η χρεοκοπία, η στάση πληρωμών δεν μπορεί να δαιμονοποιείται, αφού αποτελεί συνηθισμένη διεθνή πρακτική για κράτη και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι δανειστές μας θα εισπράξουν μέρος των δανείων τους, μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης όπου βρίσκεται σήμερα.
Λέγεται ότι αν πτωχεύσουμε και βγούμε από το ευρώ θα αποκοπούμε από τις αγορές, θα «Αλβανοποιηθούμε», δε θα μας δανείζει κανείς.
Ήδη, έχουμε αποκοπεί από τις αγορές και έχουμε πτωχεύσει δύο φορές, στις 23/4/2010 με την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και στις 21/7/2012 με το κούρεμα του PSI, με απομείωση κυρίως ελληνικών ομολόγων. Τότε ενεργοποιήθηκαν τα ασφάλιστρα κινδύνου ( CDS), από τα οποία εισέπραξαν τεράστια ποσά οι διεθνείς κερδοσκόποι. Και τώρα βρισκόμαστε σε κατάσταση ιδιόμορφης μόνιμης πτώχευσης. Οι αγορές, μας έχουν από καιρό εγκαταλείψει και ουδείς μας δανείζει ενώ οι ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Στο ελληνικό κράτος δεν επιτρέπεται να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό από αλλού. Η «Αλβανοποίηση» της χώρας έχει ήδη επέλθει και έπονται χειρότερες μέρες αν συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο.
Μήπως, αν δυσαρεστήσουμε τους συμμάχους μας, με την έξοδο από το ευρώ και τη στάση πληρωμών, δοθεί το πράσινο φως για επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας;
H όξυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, εφ’ όσον αυτό δεν αντιστραφεί δραστικά, δύσκολα θα επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Οι Τούρκοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής. Και βλέπουν την Ελλάδα, μέσω της δημιουργίας κοινής ΑΟΖ Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, ως ενεργειακή διέξοδο προς την Ευρώπη.
Μήπως είναι τώρα πολύ αργά να αποχωρήσουμε από την ευρωζώνη ;
Θα έπρεπε πράγματι να είχαμε αποχωρήσει νωρίτερα αλλά και τώρα όσο παραμένουμε τα πράγματα χειροτερεύουν. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Η έξοδος από την ευρωζώνη συνεπάγεται και την έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Όχι απαραίτητα. Πολλές χώρες που ανήκουν στην Ε.Ε. βρίσκονται έξω από την ευρωζώνη και στις περισσότερες περιπτώσεις, τα οικονομικά τους δεδομένα πηγαίνουν πολύ καλύτερα απ’ αυτά των χωρών μέσα στην ευρωζώνη.
Που θα βρούμε συνάλλαγμα για τις αναγκαίες εισαγωγές;
Στην αρχική περίοδο, μπορεί να αξιοποιηθούν τα υπάρχοντα συναλλαγματικά και ρευστά διαθέσιμα της χώρας και εφ’ όσον χρειαστεί, μέρος των τραπεζικών καταθέσεων ασφαλιστικών οργανισμών σε ευρώ, οι οποίοι θα καταβάλλουν τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους σε δραχμές. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα διακρατικών συμφωνιών ή και δανεισμού με συμβάσεις αξιοποίησης ενεργειακών ή άλλων πόρων. Σύντομα, θα εισρεύσει ξένο συνάλλαγμα στη χώρα από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, την αύξηση των εξαγωγών, τις εισροές κεφαλαίων, από τα ναυτιλιακά και μεταναστευτικά εμβάσματα και το τουριστικό συνάλλαγμα. Αν το 2013 με το σκληρό, το ακριβό ευρώ, είχαμε 17 εκ. τουρίστες και 12 δις τουριστικό πλεόνασμα, με τη νέα υποτιμημένη δραχμή, η χώρα μας θα γίνει πολύ περισσότερο ελκυστική και αναμένονται πάνω από 23 εκ. τουρίστες και συνάλλαγμα άνω των 25 δις. Άλλωστε αν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση του success story, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πλεόνασμα συναλλάγματος. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η ανησυχία;
Οι απότομες αυξήσεις τιμών σε εισαγόμενα αγαθά, δε θα οδηγήσουν σε υψηλό πληθωρισμό;
Με βάση το γεγονός ότι η εισαγωγές προϊόντων αναλογούν στο 25,5% του ΑΕΠ, και συναρτώμενες οικονομοτεχνικές μελέτες μας, στην αρχική φάση μέχρι τους πρώτους 14 μήνες, η μέση-σταθμισμένη αύξηση στις τιμές καταναλωτή, υπολογίζεται ότι θα ανέρχεται περίπου σε 15%-17%. Αυτό θα λειτουργήσει θετικά για την αναγκαία θέρμανση και αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας. Αργότερα, θα συμπιεστεί κάτω του 7-10%.
Μπορεί πράγματι να ελεγχθεί ο πληθωρισμός;
Ο πληθωρισμός που είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος της μετάβασης, μπορεί να ελεγχθεί με ισορροπημένη έκδοση ποσότητας χρήματος, με την προσήκουσα τιμή του Μ2, ενός γνωστού δείκτη που αντιστοιχεί στο μέγεθος του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση οφείλει να ελέγχει κερδοσκοπικές ενέργειες, να αντισταθεί σε πιέσεις συντεχνιών, επιχειρηματιών, ομάδων πίεσης, να δώσει την εικόνα σοβαρού διαχειριστή και όχι εύπλαστου πολιτικάντη.
Θα υπάρξει πρόβλημα με τα τρόφιμα;
Η αυτάρκεια σε τρόφιμα από την εγχώρια αγορά είναι δεδομένη, όπως αποδεικνύεται από μελέτες και ειδικότερα της ΠΑΣΕΓΕΣ. Το γεωργικό προϊόν είναι έντασης εργασίας (η συμμετοχή δηλ. του κόστους εργασίας ανέρχεται περίπου στο 70-80% του συνολικού κόστους), με συνέπεια η προστιθέμενη αξία των αναγκαίων εισαγωγών σε λιπάσματα και καύσιμα, να έχει περιορισμένη επίπτωση στο συνολικό κόστος. Έτσι κι΄αλιώς, οφείλουμε να επιμένουμε ελληνικά. Γιατί όταν αγοράζουμε ελληνικά στηρίζουμε τη χώρα μας. Και αυτό πρέπει να γίνει τρόπος ζωής.
Θα μας λείψουν τα φάρμακα;
Παρ’ όλη τη συρρίκνωση της τα τελευταία χρόνια, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία καλύπτει πάνω από το 50% των αναγκών της χώρας σε φάρμακα- ποσοστό που ασφαλώς μπορεί να διευρυνθεί και να καλύψει το σύνολο των γενόσημων φαρμάκων για την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου μέρους των αναγκών της χώρας. Για ορισμένα σπάνια νέα φάρμακα, υπάρχει επαρκές συνάλλαγμα. Τώρα με το ευρώ και όχι παλαιότερα με τη δραχμή, πολλοί Έλληνες πολίτες δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί αδυνατούν να καταβάλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές.
Με τις πρώτες και τα καύσιμα τι γίνεται;
Σε αντίθεση με χώρες όπως η Γερμανία ή και η Κίνα, η Ελλάδα διαθέτει, αναλογικά με το μέγεθός της, μεγάλα αποθέματα πρώτων υλών, ορυκτού και φυσικού πλούτου. Το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών σε αργό πετρέλαιο καλύπτεται από τα ελληνικά διυλιστήρια που έχουν συνάψει μακροχρόνιες συμφωνίες με πετρελαιοπαραγωγικές χώρες στις οποίες εξάγουν παράγωγα του πετρελαίου! Όποια προσωρινά προβλήματα, μπορεί να αντιμετωπιστούν με υπάρχοντα συναλλαγματικά διαθέσιμα ή με διακρατικές συμφωνίες για αγορές καυσίμων με πίστωση, κάτι που άλλωστε γίνεται και σήμερα, ή και με παραχώρηση δικαιωμάτων εξόρυξης υδρογοναθράκων. Παράλληλα, οφείλουμε να προωθήσουμε τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, με ανάπτυξη και δικής μας τεχνολογίας, την ηλιακή, αιολική, θαλάσσια, υδροηλεκτρική, κλπ. Η υψηλή τιμή των υγρών καυσίμων στην Ελλάδα δεν οφείλεται στο κόστος αγοράς, αλλά στη βαρύτατη επιβάρυνσή τους από φόρους. Με τη δραχμή, ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας, όπως δεν έχουν και όλες οι άλλες χώρες εκτός Ευρωζώνης ή και εκτός της Ευρώπης, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, η Αλβανία, κλπ.
Πως θα προστατευθεί η αγοραστική αξία των μισθών και των συντάξεων;
Προβλέπεται, η καθιέρωση τιμαριθμικής αναπροσαρμογής ανά τρίμηνο, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των πρώτων 6-14 μηνών, ώστε να αντισταθμισθεί η αναμενόμενη αύξηση των τιμών κατά 15%-17%. Αργότερα, με την ανάπτυξη της οικονομίας, θα υπάρξει περαιτέρω βελτίωση.
Τι θα γίνει με τις τράπεζες και τις τραπεζικές καταθέσεις;
Η κυβέρνηση οφείλει να εγγυηθεί τις τραπεζικές καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ με αναλογία ευρώ/ δραχμή 1:2. Καταθέσεις 100.000 ευρώ θα αντιστοιχούν σε 200.000 δραχμές. Η ανάγκη ρευστότητας των τραπεζών θα καλυφθεί με εθνικό νόμισμα που θα αναθερμάνει την επιχειρηματικότητα και την οικονομία.
Τι θα γίνει με χρήματα σε ευρώ που έχουν στα χέρια τους, στα σπίτια τους οι πολίτες;
Οι καθημερινές συναλλαγές σε χρήμα στους πρώτους έξι μήνες, θα γίνονται παράλληλα σε δραχμές και σε ευρώ. Στο ίδιο διάστημα, θα καταργηθεί το πόθεν έσχες ως κίνητρο για τη μετατροπή των ρευστών διαθεσίμων από ευρώ σε δραχμές Μετά τους έξι μήνες θα επανακαθιερωθεί το πόθεν έσχες, θα εφαρμοστούν αυστηροί έλεγχοι κίνησης κεφαλαίων, θα υπάρχει κόστος μετατροπής, οι συναλλαγές θα γίνονται μόνο σε δραχμές κλπ.
Με τα τραπεζικά δάνεια τι προβλέπεται;
Για λόγους οικονομικής δεοντολογίας και κοινωνικής ευαισθησίας, η αναλογία δραχμή/ευρώ για τραπεζικά δάνεια μέχρι 100.000 ευρώ θα είναι 1:1. Χρέος 100.000 ευρώ θα αναλογεί σε 100.000 δραχμές. Για δάνεια άνω των 100.000 ευρώ, προβλέπεται αναλογική μείωση της ισοτιμίας από 1:1, κλιμακωτά σε 1:2. Τα «θαλασσοδάνεια» θα υπαχθούν στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης.
Θα μπουν δασμοί σε εισαγόμενα προϊόντα και έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων;
Εφ’ όσον η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από τη διεθνή οικονομική και εμπορική της πολιτική. Υπάρχουν βέβαια έμμεσοι τρόποι περιορισμού ορισμένων ανεπιθύμητων εισαγωγών. Θα υπάρξει έλεγχος της εξαγωγής συναλλάγματος, που θα επιτρέπεται με αποδεικτικά νόμιμων συναλλαγών όπως για εμπορικές πράξεις, εγκεκριμένες επενδύσεις, σπουδές παιδιών, ποσά για ταξίδια μέχρι ενός ορίου, κλπ., καθώς και διεκδίκηση της επιστροφής των καταθέσεων που διέφυγαν παράνομα στο εξωτερικό.
Οι μετανάστες θα μπορούν να εξάγουν συνάλλαγμα;
Οι νόμιμοι μετανάστες θα μπορούν να εξάγουν συνάλλαγμα όπως και οι Έλληνες πολίτες. Παράνομοι μετανάστες δε θα μπορούν να το κάνουν και αυτό αποτελεί ένα πρακτικό όσο και απόλυτα αποτελεσματικό μέσο για την πάταξη της λαθρομετανάστευσης χωρίς επώδυνα μέτρα.
Υπάρχει. δυνατότητα εξοικονόμησης πόρων;
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εξοικονόμησης κρατικών πόρων, που βέβαια μπορεί να προσκρούουν σε αντιρρήσεις της Ε.Ε., αλλά σήμερα πολλές απ’ αυτές έχουν ανατραπεί ή τείνουν να ανατραπούν διεθνώς. Λίγο πριν από τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, θα επιστραφούν στους δανειστές μας τα 58,2 δις ευρώ που μας έχουν χορηγήσει τελευταία ως λογιστικό χρήμα για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών που δε θα μας χρειάζονται πλέον, ύστερα από την έκδοση εθνικού νομίσματος. Έτσι, θα απαλλαγούμε άμεσα από σημαντικό μέρος του χρέους που αντιστοιχεί περίπου στο 31% του ΑΕΠ. Πολλές άλλες συναφείς «έξυπνες» λύσεις υπάρχουν για τη μείωση του χρέους, εφ’ όσον αξιοποιηθούν κατάλληλα οι συνθήκες της διεθνούς κεφαλαιαγοράς προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος της χώρας και όχι κερδοσκόπων ιδιωτών. Τέτοια μέτρα είναι μεταξύ άλλων, η αγορά ελληνικών ομολόγων από μη κρατικούς φορείς στο 10-12% της αξίας τους όπως γίνεται σήμερα από διεθνείς οίκους, η διεκδίκηση κεφαλαίων που διαφεύγουν σε φορολογικούς παράδεισους, η εξοικονόμηση τουλάχιστον 10 δις ετησίως και ίσως περισσότερο, από τους ελέγχους διαρροής παράνομων ή αδικαιολόγητων εκροών συναλλάγματος, η επιβολή φορολογίας σε διαδικτιακές συναλλαγές που διενεργούνται από τη χώρα μας, η φορολόγηση μέρους των πληρωμών που εισπράττουν οι tour operators στο εξωτερικό, η επανακαθιέρωση κρατικών μονοπωλίων στα σπίρτα, στην εξόρυξη αλατιού, στην παραγωγή ζάχαρης, κλπ. Παρόμοιες πρακτικές εφαρμόζονται και σε άλλες δυτικές χώρες, όπως ο Καναδάς, η Ιταλία, η Ισλανδία κλπ.
Υποστηρίζεται ότι, με αποτελεσματική διαπραγμάτευση μπορεί να επιτευχθεί η αποδέσμευση από το Μνημόνιο μέσα στην ευρωζώνη.
Αυτά έλεγαν οι επικεφαλείς της σημερινής κυβέρνησης όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Και είδαμε στην πράξη πόσο χειροτέρευσαν τα πράγματα. Αν το ευρώ είναι ταμπού, τότε το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο. Και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητείται σοβαρά.
Λέγεται ότι η αποδοχή του ευρώ είναι προσχηματική και ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην κυβέρνηση θα αλλάξει ρότα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι εμμένει στο ευρώ με αποφάσεις των συνεδρίων του, με δηλώσεις του Προέδρου και των υπευθύνων για το οικονομικό του πρόγραμμα Πως μπορούμε να ξέρουμε ότι δε θα υποκύψει στη δέσμευση αυτή και στις πιέσεις του κατεστημένου και θα κάνει το αντίθετο όταν έρθει στην κυβέρνηση; Και πως είναι συμβατές σε πολλούς από τους δανεικούς ψηφοφόρους του με ελληνοκεντρικές αντιλήψεις, οι διεθνιστικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα όσον αφορά τα ανοικτά σύνορα και την ευλογία της λαθρομετανάστευσης;
Μήπως γίνουμε Αργεντινή;
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας για την Αργεντινή, αποτελεί μέρος της συστηματικής παραπληροφόρησης και εκστρατείας του φόβου ενάντια στην αποδέσμευση από το ευρώ. Μια περίεργη απεργία των αστυνομικών εκεί το Δεκέμβριο του 2013, επέτρεψε σε κάποια κλεφτρόνια να κάνουν πλιάτσικο σε καταστήματα. Αυτό, προβλήθηκε επανειλημμένα από τα ΜΜΕ ως μαζική αντικυβερνητική διαμαρτυρία, ενώ ελάχιστα προβλήθηκε ότι, μόλις ένα μήνα πριν, η Κριστίνα Κίρτσνερ κέρδισε και πάλι τις εκλογές, όπως γίνεται τα τελευταία συνεχόμενα 13 χρόνια. Ούτε ακούγεται πως, η μέση ανάπτυξη, η αύξηση του ΑΕΠ της Αργεντινής, ανέρχεται σε 7% ετησίως όλα αυτά τα χρόνια μετά την αποσύνδεση της από το δολάριο.
Όμως, ακούμε ότι διάφοροι οικονομικοί αναλυτές επιμένουν ότι η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ θα είναι καταστροφική.
Οι κορυφαίοι διεθνείς οικονομολόγοι και αναλυτές υποστηρίζουν σθεναρά την επιστροφή στη δραχμή, με επικεφαλής τον κορυφαίο Νομπελίστα Paul Krougman. Οι απόψεις που εκφέρονται εδώ στηρίζονται σε σοβαρές διεθνείς αναλύσεις, καθώς και σε εκτεταμένες μελέτες μας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Υπάρχουν και στην Ελλάδα σημαντικοί αναλυτές, επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που υποστηρίζουν ανοικτά παρόμοιες απόψεις και πολλοί περισσότεροι που τις κρύβουν. Ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού που τείνει να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα, βλέπει την αναγκαιότητα της μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα. Αργά ή γρήγορα αυτό θα γίνει πραγματικότητα, αφού αποτελεί και τη μόνη ελπίδα για την οικονομική ανάταση της χώρας. Για αυτό, το κόμμα ΔΡΑΧΜΗ κατέθεσε αίτημα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη διενέργεια δημοψηφίσματος το οποίο πιστεύουμε ότι θα αποβεί υπέρ των απόψεών μας, εφ΄όσον υπάρξει στοιχειωδώς ισότιμη μεταχείριση από τα ΜΜΕ.