του Στρατή Μαζίδη
Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι, τι κάνει για αυτό; Πώς εδραιώνει την ασφάλεια και τη σιγουριά;
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύσαμε την εισβολή ενός τετράγωνου τύπου στο περιφερειακό συμβούλιο του Ρόβνο μαζί με το πολυβόλο του ο οποίος εκστόμισε ένα εμπρηστικό φασιστικό λογίδριο. Αντίστοιχα βίντεο με παρόμοιες «μπούκες» το τελευταίο διάστημα, θα βρει κανείς πολλά.
Σήμερα πάλι το πρωί διαβάζαμε την είδηση πως σε συγκεκριμένες στρατιωτικές αποθήκες μερικές χιλιάδες όπλων αλλά και πολεμοφόδια απλά "αγνοούνται" στην περιοχή του Λβολ από τα τέλη του Φεβρουαρίου ενώ το τελευταίο 48ωρο σημειώθηκαν δολοφονίες ρωσόφωνων διαδηλωτών στο Ντόνετσκ και το Χάρκοβο.
Αν μια κυβέρνηση και ένας τακτικός στρατός αδυνατεί να ελέγξει το πολεμικό του υλικό, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Αν πάλι η ίδια κυβέρνηση εκτιμά ότι μπορεί να κοροϊδεύει το λαό της, αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη συλλαμβάνοντας ακροδεξιούς αφού πρώτα σκοτώνουν διαδηλωτές κι ενώ προηγούμενως έχει φροντίσει να τους εξοπλίσει με βαρύ οπλισμό που απλά "αγνοείται" ή τους αφήνει να μπουκάρουν σε θεσμικά όργανα, να ξυλοφορτώνουν κρατικούς αξιωματούχους και να γαβγίζουν κρατώντας οπλοπολυβόλα, τότε πάλι υπάρχει πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα.
Τόσο μεγάλο ώστε η Μόσχα να διαμηνύσει ότι εφόσον η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει τα του οίκου της, τότε η μαμά Ρωσία μπορεί ανά πάσα στιγμή να προστατεύσει τα παιδιά της.
Και πώς προστατεύει κανείς τα παιδιά του όταν ομάδες τραμπούκων τα πλακώνουν στο ξύλο και τα στοχεύουν με πυροβόλα όπλα; Σίγουρα όχι με παραινέσεις και νουθεσίες.
Η ουκρανική κυβέρνηση αφήνει υποψίες πως μπορεί να βρίσκεται στην αρχή μιας επικίνδυνης επιχείρησης την οποία υλοιποιεί το ακρο-δεξί της χέρι. Είναι νωρίς ακόμη να μιλήσουμε για δείγματα εθνοκάθαρσης, εντούτοις μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για προσπάθεια εκφοβισμού ανήσυχων φωνών της ανατολικής Ουκρανίας.
Οι πραξικοπηματίες του Κιέβου έχουν την πολυτέλεια ότι η Μόσχα έχει μεν μερικά μάτια στραμμένα στα ανατολικά εδάφη της χώρας, αλλά αυτή τη στιγμή μάλλον - διότι τίποτε δεν αποκλείεται - είναι επικεντρωμένη στην Κριμαία, το επερχόμενο δημοψήφισμα και τις πιθανές παρενέργειές του. Μόλις ξεμπερδέψει με την Κριμαία και αποφύγει ανεπιθύμητες εκπλήξεις, τότε θα ασχοληθεί περισσότερο με την ανατολική Ουκρανία και τους ρωσόφωνους πληθυσμούς.
Πριν κλείσουμε, ας λάβουμε υπ'όψιν μας και την πιθανότητα η ουκρανική κυβέρνηση να μην μπορεί πλέον να ελέγξει το παιχνίδι εννοώντας τις ένοπλες -πια- κατά τόπους ομάδες.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει, ποιο θα είναι το σημείο αντίδρασης της Μόσχας και συγκεκριμένα η έκταση των επεισοδίων και ο αριθμός των θυμάτων. Ωστόσο πιστεύω ότι η πλειοψηφία, θεωρούμε πως αν όλα αυτά συνεχιστούν, τότε η αρκούδα μάλλον θα αρχίσει να κατηφορίζει τρέχοντας νοτιοανατολικά.
Και εκεί αρχίζει μια άλλη δύσκολη κουβέντα...