του system failure
Φαίνεται ότι, εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια, η Δύση έχει εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση μόνιμης ύφεσης, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν και νέες οικονομικές κρίσεις στο άμεσο μέλλον. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, τόσο αποκαλύπτεται, όλο και πιο ξεκάθαρα, το πραγματικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού και η τεράστια υποκρισία της Δύσης. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε μια παγκόσμια δικτατορία, που δείχνει όλο και πιο πολύ το πραγματικό της πρόσωπο και που προσπαθεί να επεκταθεί σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Τα γεγονότα στην Ουκρανία έδειξαν ότι, το μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να επιβάλει τη νέα τάξη πραγμάτων, δεν διστάζει να συμμαχήσει ακόμη και με τους νεο-ναζί. Αυτό δεν είναι βέβαια κάτι το καινούργιο. Είναι γνωστή η σχέση του Χίτλερ με τους οικονομικούς ολιγάρχες της Γερμανίας, αλλά και με άλλες μεγάλες εταιρίες της Δύσης πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ούτως ή άλλως, η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού δεν ξεκινά με μια δημοκρατία, αλλά με μια δικτατορία, όταν ο δικτάτορας Πινοσέτ ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο στην Χιλή, Σαλβαντόρ Αλιέντε, με την υποστήριξη των Αμερικανών, οι οποίοι μετέτρεψαν κατόπιν τη Χιλή στο πρώτο πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού, με τον Μίλτον Φρίντμαν και τα "παιδιά του Σικάγο" να γίνονται σύμβουλοι του δικτάτορα. Η Χιλή μετατράπηκε σε ένα πεδίο εκμετάλλευσής από Αμερικανικές εταιρίες και ισχυρά καρτέλ και η πλειοψηφία των ανθρώπων υπέφερε από τη φτώχεια και από μια 17-χρονη βάρβαρη δικτατορία.
Με αφορμή την οικονομική κρίση, η Δημοκρατία στην Ελλάδα συρρικνώνεται όλο και περισσότερο. Η κυβέρνηση αποφασίζει, σε πολλές περιπτώσεις, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς την έγκριση της βουλής, οι διαδηλώσεις ποινικοποιούνται όλο και πιο πολύ, όπως και στην Ισπανία, ενώ αξίζει να θυμηθούμε την προκλητική και αντιδημοκρατική αντικατάσταση των πρωθυπουργών σε Ελλάδα και Ιταλία, με μαριονέτες των τραπεζών όπως ο Παπαδήμος και ο Μόντι. Η Ευρώπη, που κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλείνει τα μάτια μπροστά σε εγκλήματα, όπως αυτά σε Λαμπεντούζα και Φαρμακονήσι και κρύβει κάτω από το χαλί το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Αλλά αυτή τη φορά, το τελευταίο φύλλο συκής της Δύσης έχει πέσει για τα καλά, αφήνοντας να φανεί η τεράστια υποκρισία της. Ενώ μέχρι σήμερα οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι σε άλλες χώρες (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ κ.λ.π.) γίνονταν με πρόσχημα τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, τη δήθεν "απελευθέρωσή" των λαών από τυραννικά καθεστώτα και τη δήθεν υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην περίπτωση της Ουκρανίας και κυρίως της Κριμαίας, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Το δικαίωμα της "αυτοδιάθεσης" για τους Δυτικούς υποκριτές πήγε περίπατο και εφαρμόζεται μόνο κατά περίπτωση, όπως για παράδειγμα στο Κόσοβο.
Όμως αυτό που είναι πιο τρομακτικό απ'όλα, δεν είναι ότι η Δύση σιώπησε μπροστά στα ψηφίσματα της νέας ηγεσίας στην Ουκρανία που βάζουν στο στόχαστρο τις μειονότητες, αλλά ότι από την αρχή συμμάχησε με τους νεο-ναζί, ενώ σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες χρηματοδότησε τη δράση τους καθώς και άλλων ακραίων εθνικιστικών ομάδων κατά τη διάρκεια των ταραχών στο Κίεβο.
Η Ευρώπη ειδικότερα, έχει ήδη θυσιάσει τις αρχές της στο βωμό των τραπεζών και των αγορών. Όλα δείχνουν ότι, η παγκόσμια οικονομική ελίτ θέλει να επιβάλλει τη νέα τάξη πραγμάτων μέσω της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας, παντού και με κάθε τρόπο ...