Ούτε ο Σπόρτ Μπίλι δεν έχει τέτοιο.
του Στρατή Μαζίδη
Αλλά τι είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης; Ποιος είναι; Δε λέω πως δε θα είχε ενδιαφέρον ένας δημοσιογράφος να βγει μπροστά σε κάτι καινούριο, αλλά ένας κατεξοχήν εργαζόμενος του συστήματος ξύπνησε μια ωραία πρωΐα κι αποφάσισε να σώσει την Ελλάδα;
Ο Θεοδωράκης μάλλον είναι ένας επιτυχημένος τύπος. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Θα ήταν και ένας εξαιρετικός καπετάνιος ιστιοπλοϊκού αφού δείχνει ότι μπορεί να εκμεταλλεύεται τις καιρικές συνθήκες για να πλέει.
Π.χ. δεν είχε η Ελλάδα ένα θεωρητικά αντισυμβατικό δημοσιογράφο. Κάποιον που θα πιάσει το χέρι της λεσβίας, θα πιει καφέ με τον Ιμπραήμ από την Αίγυπτο, θα μπει όμως και μέσα στο καθολικό της μονής για να ανάψει ένα κερί. Ο Θεοδωράκης φόρεσε το εξαρχιώτικο σακάκι του, πήρε το σακίδιο, έβαλε μέσα το τοστ, το νερό και ξεκίνησε.
Μόνο που με ένα σακίδιο το πολύ πολύ να φτάσεις μέχρι το Σχοινιά ή τη Λούτσα. Δε σε παίρνει να ξανοιχθείς περισσότερο.
Επίσης όλοι γνωρίζουμε την πηγή του Ποταμού του κου Θεοδωράκη και ξέρουμε καλά πως αν ακολουθήσουμε ανάποδα τη ροή του θα καταλήξουμε σε μια πήγη από την ανέβλυσαν και όλα τα δεινά τα οποία σήμερα μας βασανίζουν.
Δε χρειαζόμαστε ποτάμια που έχουν την αφετηρία τους σε συγκεκριμένες πηγές. Έχουμε ανάγκη μια θάλασσα, η οποία αντίθετα δεν πηγάζει από πουθενά και είναι ανεξάρτητη.