Προσευχόταν στο Θεό με την παιδική φωνή του κι ας μην καταλάβαινε τι διάβαζε...

Όμορφη που είναι η ζωή κάποιες φορές. Πραγματικά όμορφη παραδίδοντας χρήσιμα μαθήματα. Γιατί μάθημα είναι αυτό που σου μένει και το θυμάσαι μια ζωή.

Του Στρατή Μαζίδη

Βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι. Καθόμασταν στο σαλόνι και μαζί ο γιος του φίλου μου. Σε κάποια στιγμή το αγοράκι νύσταξε και αποσύρθηκε με τον πατέρα του.

- Πάντα του διαβάζει λίγες σελίδες κάθε βράδυ, μου είπε νόημα η μητέρα του απεικονίζοντας παράλληλα και το εξαιρετικό τους δέσιμο.

Θέλοντας να εκμεταλλευθώ την ανάπαυλα αυτή γιατί έπρεπε να ελέγξω κάτι στο e-mail πήγα σε ένα δωμάτιο που λειτουργεί ως γραφείο στο σπίτι. Με τα πολλά καθυστέρησα λίγο εκεί και στο ενδιάμεσο η παρέα κάτω είχε συγκεντρωθεί ξανά.

- Αντε ρε Στρατή, θα έρθεις καμιά φορά!

Κλείνω γρήγορα και κατευθύνομαι προς τα μέσα. Άκουσα όμως κάτι σαν μια φωνή. Έρχοταν από το δωμάτιο του μικρού. Επειδή σε πρώτη στιγμή δεν πολυκαταλάβαινα τι έλεγε, κοντοστάθηκα μήπως το παιδί χρειαζόταν κάτι.

Η πόρτα του ήταν λίγο ανοικτή με χαμηλό φως. Ο μικρούλης καθόταν μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού που είχε και διάβασε από ένα χαρτάκι.

5 Κύριος φυλάξει σε, Κύριος σκέπη σοι ἐπὶ χεῖρα δεξιάν σου· 6 ἡμέρας ὁ ἥλιος οὐ συγκαύσει σε, οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα. 7 Κύριος φυλάξει σε ἀπὸ παντὸς κακοῦ, φυλάξει τὴν ψυχήν σου ὁ Κύριος. 8 Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.

Έκανε το σταυρό του, φίλησε την εικόνα, είπε και μια καληνύχτα στο Χριστό, πήγε στο κρεββατάκι του, σκεπάστηκε, αφού στριφογύριζε λίγο να τακτοποιηθεί κι έκλεισε τα μάτια του.

Το προσωπάκι του σαν μια μικρή φωτισμένη μπαλίτσα έλαμπε και ένα ελαφρύ χαμόγελο τον συνόδευε.

Τι όμορφη εικόνα και στιγμή αυτή που αξιώθηκα να δω. Κάποιος δίδαξε σε αυτό το παιδί να προσεύχεται και να διαβάζει τον 120ο ψαλμό. Η παιδική του φωνή συναντούσε κάποιες δυσκολίες στην ανάγνωση του αρχαίου κειμένου ενώ σίγουρα κανείς δεν ξέρει πόσα καταλάβαινε από όσα διάβαζε ένα παιδάκι των πρώτων τάξεων του δημοτικού.

Αλλά, είχε και έχει καμία σημασία; Και σημειωτέον ότι πρόκειται για ένα παιδάκι, που όπως αρκετά άλλα, δεν περνάει εύκολα.

Μια αγνή, καθαρή και άκακη ψυχούλα μιλούσε στο Θεό εκείνη τη στιγμή. Και είμαι βέβαιος ότι ο Θεός ήταν εκεί και άκουγε. Είναι εκεί και ακούει κάθε βράδυ με προσοχή το μικρό του αυτό παιδάκι. Κι ας δεν καταλαβαίνει ίσως τα λόγια που διαβάζει και μόνο ο τρόπος που το έκανε και ότι ήξερε σε ποιον μιλούσε, ήταν αρκετό.

Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον... Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό που σπέρνει τώρα αυτό το μικρό παιδάκι, μια μέρα θα το βοηθήσει πολύ στη ζωή του.

Κατευθυνόμενος προς το σαλόνι και τη συντροφιά σκεπτόμενος μονολογούσα:

- Ποιος είπε ότι δε ζουν άγιοι ανάμεσά μας;

- Τι λες;

- Ε τίποτε. Ο μικρός κοιμάται και είναι σκεπασμένος καλά. Αυτό είπα...