Του Στέλιου Συρμόγλου
Προς το παρόν, ο πρωθυπουργός με λεκτικές πομφόλυγες περί εξόδου της χώρας από το μνημόνιο, περί κοινωνικού μερίσματος και "εισβολής" της Ελλάδας στις χρηματοαγορές, προσπαθεί για μια ακόμη φορά να μας παραπείσει για την πραγματικότητα, που καθηλώνει την κοινωνία στην ένδεια και αποκαθηλώνει κάθε έννοια δημοκρατικότητας και προοπτικής, για να έχει η ελπίδα μέλλον στη χώρα του ήλιου!...
Ολα για τη...σωτηρία μας! Ετσι διισχυρίζονται οι "διαπραγματευτές" της συγκυβέρνησης, που ανέλαβαν "εργολαβικά" να μας σώουν και να θέσουν τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, με το ήδη δυσβάστακτο χρέος της χώρας ωστόσο να διογκώνεται και να μην είναι βιώσιμο, η ανεργία να προσλαμβάνει εφιαλτικές διαστάσεις, τα εργασιακά δικαιώματα να έχουν ισοπεδωθεί και οι μοκρομεσαίοι επιχειρηματίες να διαγκωνίζονται να πτωχεύουν. Και είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που ακούει και στο όνομα Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος συστηματικά και με μεθοδευμένη προσήλωση στους ευκαιριακούς πολιτικούς του στόχους, εξαπατεί οικτρά τον ελληνικό λαό.
Και είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ο πρωθυπουργός του...σωλήνα και των πολιτικών συμβιβασμών, των επικύψεων στις απαιτήσεις των δανειστών, ο οποίος αμέσως μετά τη συμπεφωνημένη αναρρίχησή του στον πρωθυπουργικό θώκο, από εμφανιζόμενος προεκλογικά "σκληρός διαπραγματευτής" με την Τρόικα, μεταλλάχθηκε σε μίσθαρνο όργανο των δανειστών και "μαριονέτα" ξένων και ημεδαπών συμφερόντων, με επιμονή μάλιστα στην παραχάραξη και διαστροφή της αλήθειας και με αποβολή πάσης αιδούς...
Αυτός ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να διατρανώνει με τρόπο αλαζονικό και ύφος "μάγκικο" ότι βγάζει τη χώρα από την κρίση. Αυτός ο φαμφαρόνος πολιτικός, ο οποίος και στο παρελθόν "πρόδωσε" πολιτικούς του ευεργέτες και συνεργάτες, απέδειξε περίτρανα ότι δεν διαθέτει και πολιτικό αισθητήριο, παρά μόνο χήνεια λογική και καιροσκοπική εθελοδουλεία, με τις προεκλογικές και μετεκλογικές του δηλώσεις και ενέργειες. Κι αν δεν τον χαρακτηρίσει ο αποστασιοποιημένος πολιτικός παρατηρητής ως ανήθικο και ανέντιμο πολιτικό, είναι βέβαιο ότι θα καταφύγει στη βοήθεια της ψυχοδιαγνωστικής και της ψυχοφυσιολογίας, για να εξάγει ασφαλές συμπέρασμα για την "κατάσταση" του πολιτικού ανδρός...
Τη λέξη "σωτηρία" δεν δικαιούνται να τη χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι Ταρτούφοι της πολιτικής, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τον Ελληνα σαν γόπα από τσιγάρο, συμπιέζοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειάς του. Η σωτηρία του λαού οικοδομήθηκε με πνεύμα και με αίμα. Και στηρίχθηκε στη διαιώνια κατεργασία και ετοιμασία των συνειδήσεων. Μόνος του ο λαός θα βρει τελικά το δρόμο του προς τη ...σωτηρίατου. Κι αυτή η σωτηρία δεν περνάει ούτε από ποτάμια, ούτε ανάμεσα από ελαιόδενδρα και εκτρωματικές κομματικές συμμαχίες.
Συνειδητοποιώντας την ιστορική του συνέχεια, απολακτίζοντας τη ραγιάδικη νοοτροπία του, ξεριζώνοντας την πνευματική του αδιαφορία, επανακτώντας τη μνήμη του και όλα τα στοιχεία που συνιστούν τον ιστορικό του δυναμισμό. Και επιλέγοντας δυναμικά την άρδην ανανέωση του πολιτικού δυναμικού της χώρας. Αυτή είναι πλέον η πρωταρχική αναγκαιότητα. Και πρέπει να υπάρξει κοινή συνείδηση αυτής της απόλυτης και αναπόδραστης ανάγκης.
Ευσεβής πόθος ή ανεδαφική παρότρυνση του γράφοντος; Ιδωμεν...