μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
(Θούριος, Ρήγα Φερραίου)
Της Βάσιας Ζαριφοπούλου*Πολλές είναι οι φορές, που ανατρέχω στα ανεπανάληπτα και πάντα επίκαιρα δημιουργήματα του μεγάλου Μποστ. Σκέφτομαι πόσο πιο πλούσια σε πολύχρωμες εμπνεύσεις θα ήταν η παλέτα του σήμερα και πόσο θα συνέβαλε με τα επίτηδες ανορθόγραφα κείμενά του και το σαρκαστικό, έντεχνα ειρωνικό, αλληγορικό και γνήσια ελληνικό ανεπανάληπτο ύφος του στην αφύπνισή μας από τον λήθαργο, στον οποίο έχουμε περιπέσει ομαδικώς. Μία…αποκο-Μποστ-οποίηση ίσως να μας έσωζε… Το κομπόστ είναι φυσικό λίπασμα που παράγεται από την αποσύνθεση των οργανικών υλικών (φύλλα, κλαδιά, υπολείμματα κουζίνας: φρούτα, λαχανικά, κατακάθια καφέ κλπ) Μήπως όμως τελικά ο λήθαργος πρέπει να «κόπτετε με το μαχέρη»;
“Αυτά τα πράγματα πρέπει να κόπτοντε με το μαχέρη”
Εκτός από τα τσιγάρα και αι φακαί από 14,50 αναθερμάνθηκαν εις την τιμήν των 22 δραχμών. Μετά από σήντομον πάλην που έκανα με τον εαφτόν Μου, προήλθον εις την σκληράν απόφασιν να κόψω ταις φακαίς. Αφτά τα πράγματα πρέπει να κόπτοντε με το μαχέρη, άλλως γίνοντε πάθος. Κατά την γνόμην Μου, όμος η άφξησις της φακής ήτο επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων κε είνε δικεολογημένη διότη η φακή περιέχει σίδηρον κε εφόσον η τιμή του σιδήρου διεθνώς ανήλθεν, δεν επιτρέπετε εις ημάς να ροφώμεν δωρεάν κε προκλητικός τα κέρδη των σιδηροβιομηχάνων εις εποχάς βαρητάτων εισφορών του κλάδου. (εφημερίδα ΑΥΓΗ 23/11/1975)
Βιογραφικά στοιχεία του Χρύσανθου (Μέντη) Μποσταντζόγλου, γνωστού ως Μποστ, δημοσιεύθηκαν στον περιοδικό τύπο και κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο μετά τον θάνατό του. http://www.sansimera.gr/biographies/31#ixzz2ugEDMJfu
Ο Μποστ όμως, αυτοσαρκαζόμενος όπως συνήθιζε, πρόλαβε να συντάξει ένα ανορθόδοξο και ανατρεπτικό, διά χειρός του, βιογραφικό σημείωμα!
Ο Μέντης Μποσταντζόγλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο ιστορικός κλάδος των Μποσταντζόγλου πρωτοπαρουσιάζεται στα βάθη της Μέσης Ανατολής. Πρόγονός του υπήρξεν ο περίφημος λόγιος Θεόδωρος Ιωάννου Μποσταντζόγλου, τον οποίον ουδείς εγνώριζεν εν όσω έζη και ο οποίος όταν απέθανε, τότε ήταν που δεν έγινε καθόλου λόγος δι’ αυτόν.
MΠΟΣΤ ”ΤΟ ΛΕΦΚΟΜΑ ΜΟΥ” (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Μας λείπεις, Μποστ! Μας λείπει το ευθύ βλέμμα σου μέσα σ’ αυτόν, τον πλήρους υποκρισίας, διαστροφής και σύγχυσης κόσμο, που μας ανάγκασαν να ζούμε…
* Η Βάσια Ζαριφοπούλου είναι ζωγράφος, πτυχιούχος της Académie Royale des Beaux Arts de Bruxelles.