του Στρατή Μαζίδη
Και ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Ολημερίς κι ολονυχτίς όλη η χώρα εν χορώ βρίζει τον Στουρνάρα. Ακόμη και αρκετοί γαλαζοπράσινοι. Τι πιο λογικό λοιπόν πριν από ακόμη ένα πολυνομοσχέδιο μαχαιριά στην Ελλάδα, από το να πράξει το αυτονόητο;
Να θέσει θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που ας μην ξεχνάμε, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ.
Πολύ καλά έκανε ο Τσίπρας και σήκωσε τους τόνους.
«Διεξάγεται ένα πρωτοφανές πραξικόπημα, μία κοινοβουλευτική και συνταγματική εκτροπή με προφανή σκοπιμότητα να μην συζητηθεί στη Βουλή η ουσία του τριπλού εγκλήματος που αφορά τράπεζες και δημόσιο πλούτο, επαγγελματικές ομάδες και κατάρρευση ασφαλιστικού συστήματος. Την εκτροπή αυτή δεν την αναγνωρίζουμε ούτε την νομιμοποιούμε» δήλωσε.
Για «μια νέας μορφής ιδιόμορφη δικτατορία της τρόικας και μια παραδομένη κυβέρνηση που διευθύνεται από υπαλληλίσκους της τρόικας» έκανε λόγο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Έχουμε έναν ΥΠΟΙΚ μαζί με ένα Θεοχάρη που έχουν ξεπατώσει ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Έναν υπουργό που σύμφωνα με δική του δήλωση, δε λύγισε κάθε φορά που μας ξέσκιζε αλλά μόνο όταν τον μάλωσε ο Σόιμπλε.
Εσείς τον εμπιστεύεστε; Εγώ μια φορά όχι και νομίζω πως δεν είμαι ο μοναδικός.