Αδιέξοδα και φόβος για περισσότερα αδιέξοδα σ' όλο το εύρος της πολιτικοκοινωνικής μας ζωής. Η γνωστή ρήση ότι στη "δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα", δεν ισχύει σε κοινωνίες όπου επικρατεί η πατραπλάνηση και η σύγχυση, που προκαλεί η επιπόλαια εντύπωση ότι η δημοκρατία είναι ευθύγραμμη και καλύπτει ένα συγκεκριμένο πεδίο.
Δεν ισχύει σε κοινωνίες όπου η άγνοια, η έλειψη αυτοσεβασμού και η ανικανότητα των πολιτικών της ποδηγετών συσσωρεύουν βλακώδη αυτοπεποίθηση και αλαζονεία, ώστε να διεκδικούν ευκόλως πιστοποιητικά αμοραλισμού και καιροσκοπισμού.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όταν η πολιτική δεν ασκείται για την εξυπηρέτηση συγκροτημένων και ενίοτε ανομολόγητων συμφερόντων. Οταν καθημερινά η ασκούμενη πολιτική δεν είναι πρόβα, αλλά κάθε πολιτική πρακτική αποτελεί και πρεμιέρα για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Οταν η άσκηση της πολιτικής προυποθέτει αυθεντικές ικανότητες, φαντασία, αφαίρεση και αποστασιοποίηση, πολυμέρεια και πολυπραγμοσύνη. Και όχι διαλλακτικότητα σε βάρος της ηθικής τάξης σε εναγκαλισμό με τη δημοσιογραφική αυθαιρεσία, απότοκο των επιχειρηματικών συμφεροντολογικών διαγκωνισμών, που οδηγούν στη συνθηκολόγηση με τη συνείδηση.
Το έχουμε βιώσει αρκούντως. Το διαπιστώνουμε καθημερινά με την πολιτική λαθροχειρία και την ασυγκράτητη λαιμαργία. Αμέτρητοι οι τυχοθήρες καιοι τυχάρπαστοι της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου. και είναι οι ίδιοι οι εκκλίνοντες της ευθείας πολιτικοί, οι οποίοι με θράσος χιλίων πιθήκων εν χορώ και με υπεροψία καρδιναλίου, διεκδικούν και στις επερχόμενες εκλογές τη ψήφο μας. και υφαρπάζοντάς την με πολιτικά τεχνάσματα και επινοήματα, αναλαμβάνουν να μας σώσουν, ως μη έχοντες αντιληφθεί, ψηφοφόροι και ψηφιζόμενοι Ταρτούφοι της πολιτικής, τις συνέπειες των πολιτικών επιλογών και της διαφθοράς που εξέθρεψαν.
Ετσι δημιουργούνται τα αδιέξοδα στη δημοκρατία. Με την ανοχή και με την...αντοχή της κοινωνίας. με τις τάσεις που επιβάλλονται και τις εντάσεις που καταπνίγονται στις αναθυμιάσεις των σκανδάλων και των πολιτικών της φαντασμαγορίας. με την περαιτέρω αποχάυνωση των μαζοποιημένων πολιτών, με την προβατοποιημένη λογική, που συστηματικά επιδιώκεται με τον αποπροσανατολισμό της λαικής βούλησης που επιχειρείται. Γιατί η δημιουργία ψηφοφόρων χωρίς προσωπική βούληση και βούλευμα εξυπηρετεί το διεφθαρμένο και ανεπαρκές πολιτικό δυναμικό.
Και όταν χάνεται η προοπτική θεώρησης των πραγμάτων, ο έλεγχος, η κριτική σκέψη και ο καθορισμός μιας στάσης ζωής, αναδεικνύεται η "καχεξία" της πολιτικής να αντισταθεί στις όποιες επιβολές και παλινωδίες,την αναγωγή του εφικτού σε μυθοπλασία. και έστι δημιουργούνται οι κλίσεις των επιπέδων, πάνω στα οποία "τσουλούν" τα όποια εγχώρια και ξένα συμπλέοντα συμφέροντα. Και οδηγείται ο λαός στις ψευδώνυμες αμφιβολίες και σε ανόητα και στημένα διλήμματα και σε δεινή αμηχανία. και το "δέον γενέσθαι"αντικαθίσταται με την αδράνεια σ' όλους τους τομείς της κοινωνικοπολιτικής ζωής.
Και σταδιακά με τις πολυώνυμες αμφιβολίες, τις αυθεντίες της πολιτικής, τις διλημματικές φοβίες, τις χαλκευμένες αξίες, τους ευκαιριακούς δοξοφάγους και τους ευνουχισμένους καριερίστες των πολιτικών πανδοχείων με τη βλακεία να "πανδοχεύει" στον εγκέφαλό τους και των οποίων ο άρτος ο επιούσιος έγινε αίφνης άρτος πλύσιος και μετετράπησαν σε χιμαιροκυνηγούς μεγαλείων, η δημοκρατία οδηγείται νομοτελειακά σε αδιέξοδο.
Ετσι για να μην ολισθαίνουμε στη μυθοπλασία και είμαστε έρμαιοι στον αγοραίο πλιτικό έρωτα, που αιτιολογεί τα πάντα χωρίς να δεσμεύεται από τίποτα!