του Στρατή Μαζίδη
Αυτή τη φορά οι ήρωες της ιστορίας που θα σας διηγηθώ, απέφυγαν το μελόδραμα και προφανώς την κοροϊδία.
Συγκεκριμένα μια εταιρεία, ας την λέμε ΑΕ, είχε αναθέση τον καθαρισμό και μια σειρά ακόμη εργασιών σε κάποια εταιρεία, την οποία θα αποκαλούμε Α.
Κάθε χρόνο η σύμβαση με την Α ανανεωνόταν και παρέχονταν οι σχετικές υπηρεσίες.
Το 2013 όμως η Α αποσύρθηκε! Στη θέση της εμφανίστηκε και ανέλαβε πλέον τη δουλειά η εταιρεία Α1.
Φιλόστοργη και σπλαχνική η Α1 προσέλαβε σχεδόν όλο το προσωπικό της Α που απασχολείτο στην ΑΕ, με τη διαφορά ότι όσοι ανταποκρίθηκαν και προσελήφθησαν, είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται κατά € 150,00-200,00 το μήνα. Οι εργαζόμενοι δεν είχαν εναλλακτική. Άλλος με παιδιά, άλλη με δάνεια, δεν υπήρχε η πολυτέλεια της άρνησης.
Θα μου πείτε; Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή.
Θα σας πω ότι η Α1 είναι θυγατρική της Α, και η εργολαβία με την ΑΕ εξακολούθησε να παραμένει στα ίδια χρήματα με τα προηγούμενα χρόνια. Υπολογίστε λοιπόν το κέρδος του εργοδότη που επί της ουσίας απλά άλλαξε όνομα, σε αποδοχές και ασφαλιστικές εισφορές.
Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η ζώη. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Η Ελλάδα με χρέος 170% του ΑΕΠ, δανείζεται με 5% επιτόκιο, πανηγυρίζει σαν καραγκιόζαινα κι εμείς πρέπει να είμαστε χαρούμενοι για αυτό.