Δυστυχώς υπάρχει μόνο ένας:
H αναπόφευκτη συνεργασία των ανίκανων.
Αν είχατε ενυδρείο θα γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρέπει στο ίδιο δοχείο να φιλοξενούνται περισσότερα από δύο πιράνχας.
Αν το κάνατε από λάθος, θα βρείτε την επόμενη ημέρα κάποιο να λείπει.
Πάντα τα δύο συνεργάζονται και τρώνε το τρίτο.
Το φαινόμενο το είδαμε με το ΛΑΟΣ και την συγκυβέρνηση Παπανδρέου.
Το ξαναείδαμε με την ΔΗΜΑΡ και την συγκυβέρνηση Σαμαρά.
Ακολούθησε η Χρυσαυγειάδα, όπου στο στόχαστρο όλων μπήκε η Χρυσή Αυγή.
Και τώρα το βλέπουμε με το σκάνδαλο κρυφής συνεργασίας ΝΔ και Χρυσής Αυγής, που αποκάλυψε το βίντεο Μπαλτάκου.
Ποιό νομίζετε ότι θα είναι το επόμενο επεισόδιο του σήριαλ?
Θα μου επιτρέψετε να κάνω μία πρόβλεψη.
Θα φαγωθεί στο τέλος η Νέα Δημοκρατία από το διάδοχο σχήμα της Χρυσής Αυγής.
Πρόκειται για το σχήμα που βρίσκεται στα σκαριά και περιλαμβάνει πολιτικούς και των δύο κομμάτων, που ανήκουν στην "σοβαρή" δεξιά, που ασπάζεται κρυφά τις ιδέες της Χρυσής Αυγής.
'Οσο και αν φαίνεται περίεργο, οι παραπάνω περιπτώσεις συνδέονται με το ίδιο παράκεντρο εξουσίας.
Το κέντρο αυτό δεν βασίζεται στα πολιτικά κόμματα, αλλά χρησιμοποιεί τους ίδιους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Είναι κέντρο οικονομικό και κανένα ΜΜΕ δεν αναφέρεται δημόσια και συνεχώς στη δράση του.
Τα κόμματα δεν χρηματοδοτούνται σήμερα με επάρκεια και ανάλογα με τα σημερινά εκλογικά τους ποσοστά.
Βασίζονται σήμερα κυρίως στην οικονομική βοήθεια επώνυμων επιχειρηματιών.
Οι οικονομικοί παράγοντες δεν συνηθίζεται να προσφέρουν ελεημοσύνη, ούτε είναι οπαδοί του εθελοντισμού.
Προσφέρουν χρήματα και λαμβάνουν πολιτικές υπηρεσίες πολλαπλάσιας οικονομικής αξίας από τους "υπαλλήλους" τους πολιτικούς.
Υπηρεσίες που δήθεν ζητούνται επιτακτικά και επιβάλλονται από την Τρόικα στα πλαίσια του μνημονίου.
Η συνεργασία των πολιτικών με το οικονομικό αυτό κέντρο βασίζεται στην επιχειρηματική ηθική.
Προδοσίες και εξαπάτηση δεν συγχωρούνται. 'Ολα προβλέπονται με βάση συγκεκριμένο και γνωστό σχέδιο.
Τυχόν λάθη προκαλούν ζημίες σε χρήμα και μεγάλες καθυστερήσεις στην εξέλιξη του σχεδίου.
Για πολλά χρόνια αυτοί οι επιχειρηματικοί παράγοντες βασίζονται στον δικομματισμό για να επιβιώνουν.
Σ' αντάλλαγμα φροντίζουν κατά καιρούς με τον τρόπο τους να βγάζουν το τρίτο πιράνχα από το ενυδρείο τους.
Η συνηθισμένη μέθοδος περιλαμβάνει τα σκάνδαλα, τις στημένες διώξεις μέσω της διεφθαρμένης δικαιοσύνης και τις αποστασίες.
Μεγάλα σκάνδαλα υπάρχουν πάντα και παντού και δεν είναι δύσκολο να βγουν στην δημοσιότητα κατά παραγγελία.
Διαβάσατε στο παρελθόν στον τύπο κανένα σκάνδαλο στις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ αξιωματικών του Λιμενικού?
'Οταν εξελισσόταν δεν παρουσιάστηκε, μέχρι που κάποιοι βολικά θέλησαν να πλήξουν μ' αυτό την οικογένεια του παραιτηθέντος κου Μπαλτάκου.
Τότε ,οι παράγοντες που κινούν τα νήματα θυμήθηκαν τον διορισμό του γυιού του, που ήταν και φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού....
Τι να εννοεί άραγε ο δημοσιογράφος-λαοπλάνος με το ρεπορτάζ του?
Oι στημένες διώξεις μέσω διεφθαρμένης δικαιοσύνης είναι ακόμα πιο συχνές.
Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι αρχίζουν συντονισμένα από όλα τα μέσα με ντόρο και πολλές λεπτομέρειες , διαρρέει παντού το "ανακριτικό" υλικό, κατασκευάζονται ένοχοι σε τηλεδικαστήρια και καταλήγουν οι υποθέσεις να σέρνονται για χρόνια στις δικαστικές αίθουσες μέχρι να παραγραφούν τα αδικήματα.
Σε κάποια φάση της "διαδικασίας" επιβάλλονται από τους ανακριτές και παράλογες εγγυήσεις και προφυλακίσεις.
Σκοπός αυτής της τακτικής είναι να μένει στο συλλογικό υποσυνείδητο ότι υπήρξε " επίσημος" κολασμός των παράνομων πράξεων από την δικαιοσύνη και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει ακόμα δίκη.
Η διαδικασία εξελίσσεται με σκοπό να αποδυναμωθούν οι κατηγορίες στη συνέχεια στην φάση της ακροαματικής διαδικασίας του δικαστηρίου.
'Oταν ήδη έχεις επιβάλλει σαν επίσημη δικαιοσύνη δεκαοκτάμηνες προφυλακίσεις χωρίς επαρκή στοιχεία, λογικό δεν είναι οι ένορκοι να επιβάλλουν μικρές ποινές ή να αθωώσουν τους κατηγορουμένους όταν φτάσει η ώρα του δικαστηρίου?
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να θυμίσω δύο πρόσφατα παραδείγματα.
Σε περίπτωση δωροδοκίας προέδρου νοσοκομείου και υποψήφιου δημάρχου, που απασχόλησε την τηλεόραση για τουλάχιστον 5 ημέρες και αφορούσε το ευτελές ποσό των 25000 ευρώ, επιβλήθηκε εγγύηση 150.000 ευρώ (!)
Στην περίπτωση των προφυλακίσεων των βουλευτών της Χρυσής Αυγής η μέθοδος της εγγύησης των 50.000 ευρώ επιβλήθηκε μόνο στον κο Κασιδιάρη, αλλά όχι και στους υπόλοιπους που πιθανολογήθηκε ότι μπορεί να διέθεταν το ποσό αυτό.
Oι παραπάνω αναφορές δεν έγιναν για να κριθεί απαξιωτικά το έργο της δικαιοσύνης, αλλά για να γίνει κατανοητό ότι σε κάποιες υποθέσεις υπάρχουν παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις, που δεν εξηγούνται με την κοινή λογική και μυρίζουν έντονα υπερβάλλοντα ζήλο ή πολιτική σκοπιμότητα.
Και στα δύο παραπάνω παραδείγματα αναμείχθηκε το ίδιο κέντρο με προφανή σκοπό να δείξει ότι η ανομία στην Ελλάδα καταπολεμείται αποτελεσματικά από την δικαιοσύνη.
'Η μήπως ήθελε να δείξει ότι δεν ανέχεται να δημιουργηθεί και στην Ελλάδα ένα ισχυρό τρίτο κόμμα με σημαία τον εθνικισμό ή τον άκρατο λαικισμό και χωρίς στελέχωση από "επαγγελματίες" πολιτικούς, σαν αυτούς που το ίδιο παράγει ή ελέγχει?
Κάποιοι μεγαλοκεφαλαιούχοι ποντάρουν στο ότι ο λαός εμπιστεύεται περισσότερο τους δικαστικούς από τους πολιτικούς.
Επιδιώκουν να τους χρησιμοποιήσουν στο μέλλον, αλλά ξεχνάνε βολικά το ασυμβίβαστο της υπηρεσιακής δράσης των εν ενεργεία δικαστών με την πολιτική δραστηριότητα, που προβλέπεται ρητά από το Σύνταγμα.
Δυστυχώς για το παραπάνω κέντρο η σωτηρία της Ελλάδας θα περάσει στο μέλλον πάνω από τους ίδιους και τα συμφέροντα τους.
Οι άνθρωποι γερνάνε και τα συστήματα που βασίζονται σ' αυτούς αναπόφευκτα γερνάνε και αυτά.
Και τελικά η κατάσταση καταλήγει στο αναπόφευκτο.
"Το γήρας , ουκ έρχεται μόνο", έλεγαν οι αρχαίοι.
Και δεν εννοούσαν μόνο την πνευματική διαύγεια και την σωματική δύναμη.
Αναφέρονταν και σ' αυτό που στον άνθρωπο λέγεται 'Θάνατος' και από το οποίο δεν ξεφεύγουν ούτε κάποιες οικονομικές αυτοκρατορίες.
Που βρίσκονται σήμερα οι Μποδοσάκηδες, οι Ωνάσσηδες, οι Σκαλιστήρηδες και οι επιχειρήσεις τους?
Που βρίσκονται σήμερα οι Τρικούπηδες, οι Δεληγιάννηδες και οι Βενιζέλοι?
Αντίθετα με όλους αυτούς η Ελλάδα δεν πέθανε και ζει ακόμα παρά τις χρεοκοπίες που της επιβλήθηκαν.
Η Ελλάδα μπορεί να αναγεννάται από τις στάκτες της, γιατί βασίζεται στο ανώνυμο 'Ελληνα και όχι στις περιουσίες της και τα πολιτικά της παράσιτα.