Του Στέλιου Συρμόγλου
Η λάγνα εξουσία είναι η ακαταμάχητη "ερωμένη" των δύο κυβερνητικών εταίρων, της οποίας η "γλυκύτητα" σε συνδυασμό με την κριτική τους νωθρεία και την Καισαρική τους νοτροπία, ενδυναμώνει τον διακαή πόθο τους να την κρατάνε "απομονωμένη" στο μέγαρο Μαξίμου, διεκδικώντας εκ περιπτροπής ή και οι δύο μαζί, τα σαγηνευτικά και άφραστα θέλγητρά της. Και απολαμβάνοντας έτσι τον τρυφηλό και οργιαστικό βίο της εξουσίας, επιδίδονται με την άνεση του χρόνου που τους παρέχει η ανοχή και η αντοχή του λαού, στην κατεξευτέλιση των θεσμών και στην εξουθένωση της σοβαρότητας, όπως αυτή θα έπρεπε να εκφράζεται σε κρίσιμες περιόδους της ιστορίας. Και με την βακχική μανία της εξουσίας εξαθλίωσαν μια ολόκληρη κοινωνία, δημιούργησαν μια "στρατιά" ανέργων και υποχρέωσαν τους πολίτες να πορεύονται με όρους εργασιακής και συνταξιοδοτικής δουλείας...
Τη μεθυστική γοητεία και τους...ακκισμούς της εξουσίας, βέβαια, χαίρεται πρώτιστα ο Αντώνης Σαμαράς και λόγω της πρωθυπουργίας, δεδομένου ότι είναι και επισήμως ο μόνιμος ένοικος του Μαξίμου, αλλά και λόγω της επί χρόνια απομάκρυνσής του από τη συναρπάζουσα δύναμη της... Κι αυτό φαίνεται πως προκαλεί το φθόνο του ετέρου εξουσιολάγνου Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος και ολισθαίνει σε επιφατικές έστω πολιτικές αντιδράσεις, εαιτίας του μη ελέγχου της γενετήσιας (πολιτικής) ορμής του...
Ετσι με αφετηρία την εγκλωβισμένη στο Μαξίμου "ερωμένη" του, ο Αντώνης Σαμαράς, φανερά ευάλωτος, ευπόρθητος και ενδοτικός της σαγήνης της εξουσίας, κι ας δήλωσε παλαιότερα ότι είναι "μπελάς" η Πρωθυπουργία, ευθυγραμμίζεται με τις ανάγκες που απορρέουν από την κενοδοξία του, την ασυλλογιστία του και την μικροπονηρία του και ως ...πολυπράγμων παλαιοκομματικός, επιδίδεται στο σύνηθες άθλημα της ματαιολογίας και της πολιτικής φλυαρίας, ώστε να παραμένει σε καλή "φυσική κατάσταση", για την απαιτητική ερωμένη του...
Και ο λαός ωθείται στην...οφθαλμολαγνεία. Γίνεται παθητικός θεατής αυτής της κακότεχνης "ερωτικής" παράστασης. Και προσπαθεί να ισορροπήσει ως αντικείμενο μιας μεγάλης πλάνης. Αυτή των πολιτικών του ποδηγετών, οι οποίοι επαίρονται χωρίς αιδημοσύνη για μια πρακτική γνώση που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα!
Μοιάζουν πραγματικά αστεία πολλά ανθρωπάκια στον πολιτικό χώρο, που είναι τα πιο θλιβερά πλάσματα αυτού του τόπου. Εγκλωβισμένα σ' ένα πλέγμα ανομολόγητων συμφερόντων και βολέματος. Πολιτικά άβουλοι, επίπλαστα αισιόδοξοι, αδιόρθωτοι βερμπαλιστές και σπερμολόγοι. Με μια ηδονική εμμονή στα θέλγητρα της εξουσίας, που καταντά πρόκληση για τους δυσπραγούντες πολίτες. Και είναι αυτή η εμμονή στην ηδονή της εξουσίας, που δημιουργεί τελικά τις πεισιθανάτιες πολιτικές φιγούρες...
Γι' αυτό και ο "φίλος" μου ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι παράσταση και τι είναι πράξη, που εμφανίζεται με κατεδαφισμένο το κοινωνικό του συναίσθημα, βρίσκεται μετέωρος μεταξύ της "ερωμένης" εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου και της απαξίας, ολισθαίνοντας με τις αποφάσεις του, την ετεροκίνητη βουρβονική του αντίληψη και τη "τσιμεντένια" γλώσσα του σ' έναν έρποντα φασισμό και στην πολιτική διαστροφή!...