Με την "αξιοπιστία" αξιωματούχων της κυβέρνησης και του ιδίου του πρωθυπουργού να "σφυροκοπείται" από τον καταιγισμό των γεγονότων και της ίδιας τους της πολιτικής βλακείας. Και στην κοινωνία να παρατηρούνται συμπτώματα αποσύνθεσης.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η αντίθεση ανάμεσα σε μια ανάλγητη και αυταρχική πολιτική που μοιάζει να προχωρεί "θριαμβευτικά", με δρασκελισμό πλατύ, από εκπλήρωση στόχων της σε εκπλήρωση, και σε μια προοπτική δυσοίωνη, την οποία μόνον οι σκεπτόμενοι πολίτες οπλισμένοι με διορατικότητα, έχουν διαρκώς μπροστά στα μάτια τους σαν εφιάλτη, η αντίθεση αυτή είναι το χαρακτηριστικό φαινόμενο του καιρού μας.
Οι χθεσινές αποκαλύψεις καταδείχνουν ότι χαρακτηριστικό ενός εσμού αξιωματούχων της κυβέρνησης, με την ενθάρρυνση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος άλλωστε και τους επέλεξε να τον πλαισιώσουν σε κυβερνητικές θέσεις εξόχως σημαντικές, είναι ο έρπων φασισμός. Ενα είδος πολιτικού χουλιγκανισμού, με τον οποίο άλλωστε ο πρωθυπουργός συνδέεται από τα πρώτα βήματα της πολιτικής του πορείας. λόγω της σχέσης του με τους "Κενταύρους", μιας οργάνωσης νεολείων στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας, που κατέγραψε εκδηλώσεις βίαιων συμπεριφορών, που όξυναν το φανατισμό της κομματικής "κερκίδας". Και γνώρισμα του Αντώνη Σαμαρά, για όσους τον γνωρίζουν καλά, είναι η έλλειψη αναστολής στο συναίσθημα και η ανικανότητα αυτοσυγκράτησης.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τους γνωρίζοντες, ότι οι χθεσινές αποκαλύψεις αποτελούν την απαρχή μιας σειράς άλλων επερχόμενων αυταπόδεικτων γεγονότων, που συνιστούν τη δυσωδία από τις σκουλικοειδείς αποφύσεις της πολιτικής και της έρπουσας ανικανότητας των πολιτικών, αλλά και τη διαφθορά που "επωμίζονται" σε συνδυασμό με το δυσβάστακτο σάκο με ψέματα και δόλιες μεθοδεύσεις. Την ίδια μάλιστα ώρα που ξυφουλκούν αναίσχυντοι, αυθάδεις και ανερυθρίαστοι υπέρ των δημοκρατικών θεσμών, της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, του κοινωνικού συνόλου και εναντίον της διαφθοράς και των...φαντασμάτων της!
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δημοκρατία είναι εν κινδύνω. Η πολιτική του χουλιγκανισμού, ως εκδηλούμενη αφροσύνη και βία, είναι εκ των πραγμάτων ένας έρπων φασισμός, μια συγκεκαλυμμένη μορφή ιδίοτυπου φασισμού. Το κακό είναι ότι ο κυβερνητικός φασισμός, όπως εκδηλώνεται στην κυβερνητική πρακτική, άλλοτε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και επιστρατεύσεις απεργών και με την περιφρόνηση της λαικής φρόνησης, κι άλλοτε με "μεθοδεύσεις" διασυρμού των πολιτικών αντιπάλων, εκπορευόμενες από τα υπόγεια του Μαξίμου, είναι φαινόμενο σύνθετο ως προς τα αίτια του και κινδυνεύει να προσλάβει ενδημικό χαρακτήρα. Και το χειρότερο: Αυτές οι καταστάσεις φασισμού συχνά καλλιεργούνται, συντηρούνται και αναπαράγονται από ένα ολόκληρο δίκτυο θεσμών.
Τι κατόρθωσε ο Αντώνης Σαμαράς και η...παρέα του, χωρίς να υποτιμάται βέβαια η συμμετοχή της λιπόσαρκης λογικής του Βαγγέλη Βενιζέλου, αλλά και των προγενέστερων αβέλτερων στο χώρο της εξουσίας τα τελευταία πέντε χρόνια; Μια "χούφτα" ακραίων πεποιθήσεων ανθρώπων, με εμφανή τα χαρακτηριστικά της καρικατούρας, να τη μετατρέψουν σε πολιτική δύναμη. Και αφού με τις "μεθοδεύσεις" τους τη μετέτρεψαν σε πολιτικό εκτρωματικό μόρφωμα με δομή μάλιστα, υπό το κράτος του πανικού προέβησαν σε διώξεις πολιτικών πλέον προσώπων, εκλεγμένων στη Βουλή, με αποτέλεσμα να ορθώνεται μπροστά τους απειλητικά όχι απλώς μια πολιτική δύναμη με αξιώσεις, αλλά μια δύναμη κρούσης, από την οποία ωστόσο δεν "κινδυνεύει" η δημοκρατία. Η δημοκρατία κινδυνεύει από την πολιτική ανικανότητα, τις δόλιες μεθοδεύσεις και την πολιτική βλακεία στις παρυφές της γελοιότητας!..
Οι χθεσινές εξελίξεις κι αυτές που θα ακολουθήσουν, καταδείχνουν τη "σύγκρουση" του ιδιότυπου φασισμού του Μαξίμου και εν πολλοίς του κυβερνητικού φασισμού με τη φασιστική γελοιότητα της Χρυσής Αυγής. Το ποιος θα βγεί "νικητής" από αυτή τη "σύγκρουση", αν θα υπάρξει "νικητής",
δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ένα φασιστικό μόρφωμα, δεν αντιμετωπίζεται με φασιστική αντίληψη, έκδηλη σπασμωδικότητα φόβου ή πολιτική ανικανότητα.
Εκείνο που θα βιώσουμε ως πολίτες στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα είναι η τακτική ενός άτακτου πολέμου φθοράς, που δεν θα γίνει με τους καθιερωμένους κανόνες του παιχνιδιού. Σ' αυτό θα υπεισέλθη ο αναγκαίος κομματικός αμοραλισμός, που συνήθως αφήνει με το μέγεθός τους άναυδους τους πάντες, προκαλώντας αρχικά αμηχανία και στη συνέχεια μια αδρανοποίηση των κέντρων αντίστασης, που οδηγεί τελικά στην πολιτική σύγχυση, στην πολιτική ανωμαλία και στην πολιτική νέκρωση.
Και θα αναδείξει ακόμη περισσότερο την απουσία του πολιτικού ήθους, αλλά και την ασθένεια του πολιτεύματος και της ατομικής ψυχής. Η βεβαρυμένη λόγω ανάλγητων πολιτικών ατομική ψυχή, αποδεσμευμένη από τα δεσμά της σκέψης, με κοινωνικές συνθήκες βάρβαρες, με την παιδεία απούσα, με εξασθενημένο το συναίσθημα και με την εφιαλτική ανεργία να θεωρείται η "φυγόκεντρη δύναμη" της επιβαλλόμενης κοινωνικής συμπεριφοράς, η ατομική ψυχή λοιπόν είναι πρόθυμη να αποδεχθεί ακραίες πεποιθήσεις.
Η Ελλάδα παλιά ήταν χωνευτήρι. Σήμερα είναι χαβούζα της πολιτικής και αναμφιβόλως της δημοσιογραφικής βλακείας. Οσο το πλαίσιο της πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής ζωής διατηρείται δηλητηριασμένο και τοξινωμένο από τις πνιγηρές αναθυμιάσεις των πολιτικών ασχημιών, του πολιτικού ψεύδους και της απάτης, των μεθοδευμένων αποπροσανατολισμών και της παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης, της φτηνής συνθηματολογίας και της πολιτικής τυμβωρυχίας, τόσο η ατομική και μαζική ψυχχή, θα βρίσκουν διοδεύσεις στον στείρο φανατισμό και σε πολιτικά σχήματα που ευνοούν την έξαψη των παθών.
Ο επισκέπτης της νοητής "πινακοθήκης" των προσωποποιημένων πολιτκών συμπεριφορών, θα διαπιστώσει ότι σχεδόν όλες τις φορές που ένας πολιτικός είχε παγιδευτεί ή αυτοπαγιδευτεί από την έρπουσα φασιστική αντίληψη ή από κακή εκτίμηση των πραγμάτων, από την αβελτερία και την υπεροψία, από αναπροσάρμοστες υποδείξεις παρακοιμόμενων και από αβλεπτήματα των οποίων το αιτιατό βρισκόταν σε αδρανοποίηση της κρίσης, σε παράλογη ή υπέρλογη ερμηνεία των γεγονότων, το τίμημα που πλήρωσε ο πολιτικός αυτός ήταν βαρύ: Λοιδορία, ονειδισμός και προπηλακισμός. Και ο Αντώνης Σαμαράς σ' αυτή την κατηγορία των πολιτικών ανήκει. Διερωτώμαι, ωστόσο, αν άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή της προσωπικότητας είναι σε θέση να αντέξουν μια άρδην ανατροπή της ζωής τους. Κοντός ψαλμός αλληλούια!..