Στην πατρίδα μας για όλους τους πολίτες που μπορούν να βλέπουν πέρα από την μύτη τους, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης μπορεί να υπάρχει μια κοινή αποδοχή.
Σε κανέναν τομέα του κράτους, είτε δεν υπάρχουν κανόνες, είτε υπάρχουν και κάποιοι δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να τους εφαρμόσουν. Ακόμα και στην κοινωνία της ελεύθερης αγοράς που υπάρχει, δεν αφήνουν την αγορά να λειτουργήσει. Στις μέρες που ζούμε ο κρατικός παρεμβατισμός υπέρ λίγων φίλιων επιχειρηματικών funds σπάει ακόμα και τις αρχές της ιδεολογίας που εκπροσωπούν.
Μέσα σε αυτό τον αχταρμά που μπορεί να αφορά την οικονομία, τους νόμους, τον επαγγελματισμό, την δικαιοσύνη, κάποιοι χαιρόντουσαν γιατί ίσως είχαν το «βύσμα» και εκμεταλλεύονταν την κατάσταση ή ήταν ικανοποιητικοί απατεώνες και πάλι έβγαιναν κερδισμένοι. Υπήρχε και αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που γκρίνιαζε αλλά όταν ερχόταν η ώρα να δείξει μέσω της κάλπης την δυσαρέσκειά του έδινε πάλι ψήφο εμπιστοσύνης στους ίδιους άρχοντες. Αυτό γινόταν για τον λόγο του ότι από την εποχή του εμφυλίου έχουν εντέχνως σπείρει την εμφυλιοπολεμική λογική τους (Οι αριστεροί είναι άθεοι, θα μας πάρουν τα σπίτια, στον εμφύλιο ήταν φονιάδες και άλλες τέτοιες προπαγανδιστικές ασάφειες και μπούρδες.Μας κυβερνούν κάποιοι που πιστεύουν στο χρήμα και στις κάστες, μας παίρνουν τα σπίτια αυτοί τώρα, χειρότεροι φονιάδες από τους συνεργάτες των γερμανών τότε και της τρόϊκα τώρα δεν υπάρχουν).
Από την άλλη οι εθνοπατέρες χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν την δημοκρατία, το σύνταγμα, την οικονομία κατά πως τους βολεύει και επιβίωναν λόγω του επικοινωνιακού τους πλεονεκτήματος πολιτικά. Αυτό όμως που θα ήταν λογικό είναι οι πολίτες αυτής της χώρας να αλλάζουν την πολιτική ηγεσία όταν αυτή δεν θέλει ή δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους-κανόνες για την υγιή λειτουργία του κράτους. Αλλά σε αυτό το θέμα παίζει μεγάλο ρόλο το έλλειμμα παιδείας. Γιατί η παιδεία διαμορφώνει ανθρώπους και η εκπαίδευση επαγγελματίες. Στην χώρα μας βέβαια δεν υπάρχει ούτε παιδεία ούτε εκπαίδευση και αυτό είναι βολικό για το πολιτικό σύστημα για να μπορεί να δαμάζει επικοινωνιακά τις μάζες.
Στην ζούγκλα αυτή εμπλέκεται και η εκκλησία. Ο χριστός ως θεϊκή ή ανθρώπινη οντότητα για όσους δηλώνουν αγνωστικιστές δίδαξε να αγαπάς τον συνάνθρωπο, να αγαπάς την ανθρώπινη ζωή, πολέμησε το υποκριτικό πολιτικό και θρησκευτικό σύστημα εκείνης της εποχής, επιτέθηκε στο εμπόριο, δίδαξε ότι τα κτίρια-ναοί δεν έχουν καμιά σημασία εφόσον έχεις μέσα σου τον θεό. Ο κλήρος της ελληνορθόδοξης εκκλησίας φαίνεται καθαρά πως ο ρόλος του και οι πρακτικές του δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον αρχηγό της εκκλησίας τους. Όποιος δεν θέλει να το δει αυτό απλά κάνει κακό στην θρησκεία του. Ο κλήρος μεταλλάχθηκε σε επαγγελματίες οι οποίοι συναλλάσονται με την πολιτική για οικονομικούς λόγους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον μνημονιακό νόμο ο οποίος προέβλεπε να παίρνουν σύνταξη πέντε και να διορίζεται ένας και η εκκλησία της Ελλάδας ζήτησε εξαίρεση και από αυτό τον νόμο αλλά και από την φορολόγηση και το πέτυχε; Ποιος θα ξεχάσει τις χυδαίες επιθέσεις που έχουν δεχτεί αριστεροί πολιτικοί από αξιωματούχους της εκκλησίας; Η εκκλησία μέχρι τώρα τουλάχιστον έχει δείξει πως βαδίζει χέρι χέρι με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές οι οποίες ποδοπατούν τον άνθρωπο. Τα δείγματα γραφής είναι ιδιαίτερα ορατά στην εποχή των μνημονίων όπου άνθρωποι πεθαίνουν, παιδιά πεινάνε και οι άνθρωποι δυστυχούν. Οι πολιτικοί καλύπτουν την εκκλησία και η εκκλησία τους πολιτικούς μέσα σε ένα ξέφρενο πάρτι κέρδους. Ας διαλέξουν και αυτοί λοιπόν τους ανθρώπους ή τις τράπεζες.
Μέσα σε ένα κράτος του 2014 θα πρέπει να υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα δικαιοσύνη και κανόνες. Το χρήμα είναι ένα μέσο εξυπηρέτησης των συναλλαγών για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος ένα μέσο εξυπηρέτησης του χρήματος. Η ειρωνεία είναι πως μέχρι τώρα η πλατιά μάζα ουδέποτε είχε κάποιο όφελος από τις πολιτικές της επιλογές. Αντίθετα οι επιλογές της εξυπηρετούσαν μια κάστα ανθρώπων που σε μέγεθος στον πληθυσμό είναι το 2-3%. Δηλαδή οι πολλοί ψήφιζαν πολιτικές που ευνοούν ένα μικροσκοπικό μέγεθος της κοινωνίας και που αυτό το μέγεθος είναι οι φίλοι και οι συγγενείς του πολιτικού συστήματος. Και την στιγμή αυτή που μιλάμε το πολιτικό σύστημα έχει το θράσος, γιατί περί θράσους πρόκειται να κρίνει πολιτικούς και ιδεολογίες που δεν τις έχουμε δει εδώ στην χώρα μας στην πράξη γιατί ποτέ δεν έχουν κυβερνήσει. Αυτό βέβαια με την αμέριστη βοήθεια των μμε. Των μμε που οφείλουν δις ευρώ στο ελληνικό δημόσιο καταρχάς μόνο και μόνο από την παράνομη κατοχή των τηλεοπτικών συχνοτήτων τις οποίες δεν έχουν πληρώσει για χρόνια και που αυτή είναι περιουσία του δημοσίου.
Μέρες που είναι λοιπόν τίθεται ένα πολύ απλό ερώτημα. Θα υπηρετήσουμε τον άνθρωπο (δηλαδή εμάς) ή το χρήμα; Θα ακολουθήσουμε τις διδαχές του αρχηγού της χριστιανικής εκκλησίας ή τα νεοφιλελεύθερα αρπακτικά; Δεν μπορούμε να υπηρετούμε και τον άνθρωπο και το χρήμα. Με τις αποφάσεις μας θα δείξουμε την κατεύθυνση για τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε. Σαν άνθρωποι ή σαν ζώα;