Μία παράφωνη αναφορά επιδόξου ευρωβουλευτή ανέβασε προς στιγμήν απο σπόντα στην επιφάνεια το από μακρού παρατημένο στην τύχη του και στη λήθη σκοπιανό ζήτημα.
Όσα πάντως ακούσθηκαν ένθεν κακείθεν είναι μισές αλήθειες και δεν συμβάλλουν σε ένα νηφάλιο αυτοκριτικό επανέλεγχο ενεργειών και παραλείψεων – κυρίως παραλείψεων- ο οποίος να οδηγεί σε μιαν εκ βαθέων αναθεώρηση της ακολουθούμενης πολιτικής.
Ποιά η πολιτική; Το 2005 εγκατελείφθη και επισήμως η εθνική στρατηγική για το σκοπιανό που είχε χαραχθεί στη Σύσκεψη των Αρχηγών υπο την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 13/4/1992 «ονομασία χωρίς το Μακεδονία, ή παράγωγά του». Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση απαξίωσαν ότι το όνομα είναι το όχημα του σκοπιανού αλυτρωτισμού και το προσέφεραν δωρεάν με κίβδηλο αντάλλαγμα κάποιον «γεωγραφικό προσδιορισμό».
Ιδέα εκ γεννετής πολιτικά αφελής και εθνικά επικίνδυνη.
- Ο όρος Μακεδονία είναι γεωγραφικός για μας. Και για τους ξένους που γνωρίζουν ιστορία και σέβονται την αλήθεια της. Για τους σκοπιανούς και ένα μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας περιλαμβανομένoυ δυστυχώς και ενός ευάλωτου στο χρήμα και τις άνωθεν εντολές τμήματος της επιστημονικής κοινότητας θεωρείται εθνολογική. Μακρόχρονη, οργιώδης και πολυδάπανη προπαγάνδα, ερήμην των Ελλήνων , κατακλύζει διαρκώς πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, διεθνή φόρα, ΜΚΟ, με την αδρή συνεισφορά κακοφήμων «φιλανθρώπων» τύπου Σόρος.(Για όλη αυτή την παραϊστορία και έναν πρωτεργάτη της, τον J. Bacid, βλ. Καργάκου, Η ελληνικότητα της Μακεδονίας).
Ιστορικά η μετατροπή του γεωγραφικού σε εθνολογικό υπαγορεύτηκε από γεωπολιτικά κίνητρα. Σταλινοτιτοϊκόν έκγονο το ψευδώνυμο μόρφωμα είναι το μόνο «ετι υφιστάμενον» μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, λόγω υιοθεσίας του από τη Δύση. Στήθηκε για να εξυπηρετήσει τα σοβιετικά (προηγουμένως πανσλαβιστικά) επεκτατικά σχέδια εξόδου στο Αιγαίο.
- Η ελληνική εξωτερική πολιτική φαντασιώνεται ότι μιλάει για τάχα γεωγραφικό προσδιορισμό, ενώ το ουσιαστικό Μακεδονία το οποίο χαρίζει, οι αποδέκτες του και φευ η διεθνής κοινότητα το προσλαμβάνουν ως εθνολογικό. Γεωγραφικά, άλλωστε μόνο το 10% της σκοπιανής επικράτειας ανήκει στα όρια της αρχαίας Μακεδονίας, το υπόλοιπο 90% ούτε γεωγραφικά νομιμοποιείται ως Μακεδονία.
Στην πραγματικότητα εδώ ένα κομμάτι σλαβικού έθνους αποκόπτεται από αυτό. Ιδιοποιείται ένα κατάφορτο από ελληνική ιστορία όνομα. Σφετερίζεται αυτή την ιστορία. Αποποιείται την δική του. Πλαστογραφεί την ελληνική. Κατασκευάζει εθνική ταυτότητα και μετασχηματίζει γλώσσα με το κλοπιμαίο όνομα. Στη συνέχεια καθίσταται σκεύος εκλογής της Δύσεως και χαϊδεμένο παιδί της.
Ταύτα προς δόξαν των παλινωδιών και αντιφάσεων της εξωτερικής μας πολιτικής. Αυτή, ενώ έφτασε στη δικαίωση της Λισαβόνας (26-27/6/1992) «ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία» την αυτοϋπονόμευσε αφήνοντας ανυπεράσπιστη την υλοποίησή της.
Στα Σκόπια νηφάλιες φωνές όπως εκείνη του πρώτου προέδρου τους Γκληγκόρωφ, τολμούν να φωνάξουν «Είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα». (Γκληγκόρωφ Απομνημονεύματα σ.259). Κύμβαλον αλαλάζον ο τωρινός πρόεδρος Ιβάνοφ, επαναλαμβάνει διαρκώς ότι δεν θα δεχθούν καμία πρόταση που θα έθετε σε κίνδυνο «την ιδιαιτερότητα του μακεδονικού πολιτισμού, της μακεδονικής ταυτότητας της μακεδονικής γλώσσας»!
Όπερ σημαίνει σπεύδουν οι σκοπιανοί να βάλουν ταφόπλακα στο κακόγουστο σήριαλ του ΟΗΕ άνθ’ ημών.
Ο Ροϊδης εκτιμούσε ότι «το πονηρότερον αλλά και το μάλα εξαπατώμενον εξ όλων των ζώων της γης είναι ο Έλλην». Το «πονηρότερον» είναι αναπόδεικτον. Αυταπόδεικτον είναι το «μάλα εξαπατώμενον»…
Οι σκοπιανοί αποθρασυνόμενοι από την ανοιχτή αμερικανική στήριξη απορρίπτουν λοιδορώντας μας την αυτοκτονιακή μας πρόταση. Ο συνένοχος διαπραγματευτής βρίσκει και παίζει μαζί μας παιχνίδια στην άμμο για το «εύρος εφαρμογής» της πρότασης και άλλα καραγκιοζλίκια μετακινώντας το «Βόρεια» απο το Μακεδονία στο …Δημοκρατία.
Εμείς τηρούμε ευλαβώς την από 12ετίας λήξασα Ενδιάμεση. Τα Σκόπια την κουρέλιασαν και με αυτήν μας ενήγαγαν και μας κατεδίκασαν στη Χάγη. Ατάραχοι ούτε τα Σκόπια καταγγέλλουμε ούτε την Ενδιάμεση…
Ο εγχώριος «αντιεθνικισμός», δεν είδε ούτε κατήγγειλε ποτέ τον σκοπιανό υπερεθνικισμό που προσαρτά (επί χάρτου προς το παρόν) τη μισή Ελλάδα στην επικράτειά του και ανακηρύσσει πρωτεύουσά του τη Θεσσαλονίκη!
Αν η πολιτική τάξη είχε απέναντί της λαό όπως τότε εκείνος που διαδήλωνε στεντόρεια: «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», θα είχε αλλάξει 180 μοίρες την ψοφοδεή πολιτική και θα έσπευδε αμέσως
α) να επαναφέρει το ζήτημα στη φυσική του αφετηρία «όνομα χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγα»
β) Να καταγγείλει την Ενδιάμεση.
γ) Να αφήσει το καρότο και να αρπάξει το φραγγέλιο.
Άρα ο λαός έχει τον τελευταίο λόγο.
kostasxan.blogspot.gr