του Στρατή Μαζίδη
Βρισκόμουν έξω σε μαγαζί και παραλίγο να κάνω εμετό ότι έτρωγα γιατί πρώτη φορά είδα γοργόνα με μούσι να τραγουδάει... Ειλικρινά αυτή η κατρακύλα, αυτό το πράγμα δίχως όρια προκαλεί αηδία.
«Κοίτα ρε μια τρανς. Έχει και μούσι. Ρε τον π0ύστη» είπε ένας.
«Μη βρίζετε κύριε» πετάγεται κάποιος.
«Μα αφού είναι» ξεφυτρώνει ένας τρίτος.
Τι θέαμα! Τι αναγούλα! Ένα πράμα σαν γκόμενα με μούσι. Και καλά όλα τα άλλα, το μούσι τι το ήθελε;
Αυτή είναι η σύγχρονη κοινωνία. Αυτή είναι η Ευρώπη που μας διαφεντεύει. Ένα απέραντο μπουρδέλο στο οποίο π0ύστηδες και παληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.
Η πλάκα είναι ότι η συμμετοχή μας σε αυτά τα «πανηγύρια» μας στοιχίζει αρκετά.