Στις επερχόμενες ευρωεκλογές το δίλημμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μεταξύ της ψήφου στη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανάμεσα στο ευρώ ή στη δραχμή. Ανάμεσα στη Μερκελική καταδυνάστευση της χώρας ή στην ανάσταση και την προκοπή της.
Όσοι αποδέχονται το ευρω-μάρκο, δε δικαιολογείται να διαμαρτύρονται για τα δεινά του μνημονίου και αυτά που θα επακολουθήσουν. Γιατί το ευρώ είναι αυτοκόλητο με το μνημόνιο.
Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οφείλεται στο συνδυασμό του υπερτιμημένου ευρώ με τις πολιτικές της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο. Δύο δρόμοι υπάρχουν σήμερα. Ο ένας αυτός του ευρωμνημονίου που οδηγεί στην ατέλειωτη φτώχεια, μιζέρια και υποταγή. Και ο άλλος, στην ανατροπή του με μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα τη δραχμή, με νοικοκύρεμα του κράτους, αυτοδύναμη ανάπτυξη, εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Η συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ, συνεπάγεται την έκδοση εθνικού νομίσματος με φειδώ και μέτρο, που συνοδεύεται από προσωρινή στάση πληρωμών, με προοπτική διαπραγμάτευσης για την αποπληρωμή 20% του χρέους και περίοδο χάριτος 2-3 ετών. Με στόχο την άμεση ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η δραχμή θα υποτιμηθεί μέχρι 50% έναντι του ευρώ, ώστε η νέα αναλογία ευρώ/δραχμή να γίνει 1:2. Ένα ευρώ δηλ. θα ισούται με δύο δραχμές. Στην πορεία, η διεθνής ισοτιμία της νέας δραχμής, μπορεί να διολισθαίνει ή να υπερτιμάται, ανάλογα με τη διεθνή οικονομική συγκυρία.
Κατά την αρχική περίοδο της μετάβασης διάρκειας 6-14 μηνών, σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες μελέτες μας, διασφαλίζονται η σημερινή αγοραστική αξία των αμοιβών με τιμαριθμική αναπροσαρμογή, όπως και η επάρκεια σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, πρώτες ύλες, και προσαρμόζεται ομαλά η οικονομία στο εθνικό νόμισμα, χωρίς σοβαρές παρενέργειες. Για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας απαιτείται θεραπεία σοκ και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και ισχυρή υποτίμησή του.
Πρόκειται για μια κλασική διεθνή, πάγια πρακτική που επαναφέρει τις διαταραγμένες συναλλαγματικές ισοτιμίες στη σωστή τους βάση, με την προϋπόθεση βέβαια ότι λαμβάνονται μέτρα για τη συγκράτηση του πληθωρισμού, κάτω από 15% στην αρχική περίοδο της μετάβασης και κάτω του 10% αργότερα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, με συγκρατημένη έκδοση νομίσματος με βάση το δείκτη Μ2 που συνδέεται με το ΑΕΠ.
Αν η κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την κρίσιμη μεταβατική περίοδο, υιοθετήσει από την πρώτη περίοδο τακτική γενναιόδωρων παροχών για να ικανοποιήσει τις εύλογες πιέσεις συνδικαλιστών, συνδικαλιστών, ομάδων συμφερόντων κλπ, τότε θα δημιουργήσει κλίμα πολλαπλασιαστικής διεκδικητικής ψυχολογίας που θα είναι αδύνατο να συγκρατηθεί. Στην περίπτωση αυτή, ελλοχεύει ο κίνδυνος του υπερπληθωρισμού κατοχικού τύπου και η προφανής αποτυχία της μετάβασης.
Η μέθοδος της υποτίμησης του νομίσματος που ακολουθείται σε πάμπολλες περιπτώσεις διεθνώς και μέχρι σήμερα, έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα και στη χώρα μας, όπως και αυτή της διολίσθησης. Προεξέχουσα θέση κατέχει αυτή του 1953, όταν ο τότε συντηρητικός πρωθυπουργός Σπύρος Μαρκεζίνη με τις προτροπές του Ξενοφώντα Ζολώτα, έκοψε την αναλογία της δραχμής προς το δολάριο στη μέση, με άμεσα ευεργετικές συνέπειες για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Η υποτίμηση της δραχμής σήμερα κατά τη διάρκεια και κυρίως μετά από την αρχική περίοδο, θα δημιουργήσει ισχυρή αναπτυξιακή δυναμική και θα συμπιέσει σταδιακά την ανεργία σε επίπεδα κάτω του 10%.
Αυτό συνεπάγεται τη δημιουργία πάνω από 1 εκ. νέες θέσεις εργασίας σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα,την επανεκκίνηση της οικονομίας και τη διεύρυνση της εσωτερικής ζήτησης σε σπειροειδώς ανερχόμενο κύκλο. Μετά τους αρχικούς 14 μήνες της μετάβασης, οι μισθοί και οι συντάξεις είναι εφικτό και δυνατό να αυξηθούν κατά 20% και το αγροτικό εισόδημα κατά 30%, με περαιτέρω ώθηση της αναπτυξιακής δυναμικής.
Οι δανειολήπτες θα προστατευτούν με μείωση των δανείων κατά 50% και τη δημιουργία στεγαστικής τράπεζας κατά το επιτυχημένο πρότυπο του εμπνευσμένου Προέδρου Φραγκλίνου Ρούσβελτ των ΗΠΑ το 1936, για αποτροπή πλειστηριασμών και ευνοϊκές ρυθμίσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις τραπεζικές καταθέσεις, αφού οι ελληνικές τράπεζες θα στηριχθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Για τα τις παράνομες δανειοδοτήσεις, για τα θαλασσοδάνεια, θα ακολουθηθεί η δικαστική οδός, όχι μόνο για τους ευέλικτους και παχυλούς δανειολήπτες αλλά και για τους υψηλά ιστάμενους υπεύθυνους, όπως του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κλπ., που έκλειναν το μάτι σε παρόμοιες άθλιες πρακτικές.
Για τις όποιες αναγκαίες εισαγωγές στην αρχική περίοδο της μετάβασης, μπορεί να αξιοποιηθούν τα υπάρχοντα συναλλαγματικά και ρευστά διαθέσιμα της χώρας, καθώς και διακρατικές συμφωνίες ή και δανεισμός με προοπτική την αξιοποίηση ενεργειακών ή άλλων πόρων. Σύντομα, θα εισρεύσει ξένο συνάλλαγμα από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, την αύξηση των εξαγωγών, τις εισροές κεφαλαίων, από τα ναυτιλιακά και μεταναστευτικά εμβάσματα και τον τουρισμό. Οι αναγνώστες της εφημερίδας Το Χωνί, της μόνης πραγματικά αντισυστημικής εφημερίδας που μάχεται ξεκάθαρα για την πραγματική απαλλαγή από το καταστροφικό ευρω-μνημόνιο, μπορούν να δουν και να κρίνουν τις ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες θέσεις μας στην ιστοσελίδα www.dracmi5.gr.
Να αγνοήσουν τα ψεύτικά κατευθυνόμενα γκάλοπ που ξερνούν ξεροπόταμα και ξεροελιές, τα υποπροϊόντα δηλ. ενός ξενόδουλου καθεστώτος που έφερε τη χώρα στη σημερινή κατάντια και την αλυσοδένει ανενδοίαστα στη φυλακή του ευρω-μάρκου και στη σαδιστική βούληση της Αγγέλας Δωροθέας Μέρκελ. Να αγωνιστούν και να πείσουν τους συμπολίτες, τον περίγυρο, τους φίλους τους ότι η απαλλαγή από τη Μερκελική κατοχή και την τραγωδία που βιώνουμε αποτελεί μονόδρομο, από την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα το νοικοκύρεμα της χώρας, την τιμωρία των ενόχων για τη σημερινή καταστροφή. Να τρομοκρατήσουν τους τρομοκράτες. Και να πράξουν το σωστό στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
drachmi5.gr