Δύο κυβερνητικοί εταίροι, δύο πεισιθανάτιες πολιτικές φιγούρες, στους οποίους λειτουργεί ένας αχαλίνωτος ερωτισμός για ακόρεστη ηδονή επιβολής ψευδολογιών, που έφτασε στην εξάντληση όλων των αποθεμάτων του libido, κάθε γενετήσιας ορμής, οπότε εδώ και καιρό άρχισαν οι πολιτικές διαστροφές!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Δεν αντιγνωμώ. Εχουν αμφότεροι διαγκωνιστεί στην επίδειξη της ελαστικής τους συνείδησης, της ελαφρόνοιας και της εθελοδουλίας τους, ενώ ανέδειξαν εναγκαλισμένοι με τους υπόλοιπους εκπροσώπους του έθνους, τον ευτελισμό του κοινοβουλευτικού θεσμού και τον εκτροχιασμό από τη νομιμότητα, γιατί για σοβαρότητα από τους ορνιθόμυαλους αβούλευτους της Βουλής, ούτε λόγος να γίνεται. Για αναρρίχηση στη γελοιότητα μπορούμε να μιλάμε...
Δεν το αντιπαλεύω. Εχουν αμφότεροι δημιουργήσει μια χαώδη κοινοβουλευτική κατάσταση, που σε οποιοδήποτε άλλο οργανωμένο κράτος θα προκαλούσε ανατροπή της ομαλότητας. Μια κατάσταση απότοκος του κράματος αναιδούς πολιτικής συμπεριφοράς, ιδιωτείας, κρετινισμού, παχυδερμίας και κριτικής νωθρείας όλων αυτών που ανέλαβαν "εργολαβικά" τη...σωτηρία μας!
Η "εικόνα" άλλωστε στα δύο συγκυβερνώντα κόμματα, χωρίς να θέλω να επεκταθώ προς το παρόν στο χώρο της "αμήχανης" και άνευ πυξίδας πορευόμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης, παραπέμπει σε δυσώδη στάβλο. Με τον ευεπίδεκτο στην κοροιδία λαό να γίνεται τα τελευταία χρόνια θεατής κακότεχνων παραστάσεων των μεν, των δε και των άλλων. Με τους βουλευτές και τα εγκάθετα κυβερνητικά στελέχη να διαγκωνίζονται άλλοτε στην επίδοση πολιτικών τακτικισμών για να εξασφαλίσουν τη μαγεία της εντύπωσης και άλλοτε να εκβαχεύονται με κυνική αναίδεια στην παραπλάνηση των πολιτών με αποφλειωμένη τη συνείδησή τους.
Δεν διαφωνώ. Εχουν αμφότεροι ακριβώς δύο χρόνια τώρα εξαρθρώσει και τους τελευταίους αρμούς της σοβαρότητας και της πολιτικής εντιμότητας. Με τον Αντώνη Σαμαρά ανίδρωτο να απευθύνεται σε "ονειροβάμονες" Ελληνες και να επιδίδεται σε αθροίσματα μωρίας, υποσχέσεων και ελπίδων για έξοδο από την κρίση,προβαίνοντας ταυτόχρονα σε επίδειξη αναίσχυντης θρασύτητας. Πάντα βέβαια με τη "συμπαράσταση" των δανειστών, που θέλουν τον "άνθρωπό" τους στην Ελλάδα ως "εγγυητή" των συμφερόντων τους. Και τον βρήκαν στο πρόσωπο του πρόθυμου Αντώνη Σαμαρά. Εξωστρεφής και ολιγόνους με την αναίδεια του χρυσοκάνθαρου ανθρώπου, που ποτέ δεν "έβγαλε μεροκάματο" στη ζωή του, αλλά ευνοήθηκε από την πολιτική συγκυρία ως απολίθωμα της ελληνικής παρηκμασμένης και εμβρυώδους κουτοπόμηρης πολιτικής αντίληψης.
Αυτόχρημα νάρκισσος, χωρίς να έχει συναίσθηση της τεκμηριωμέης πολιτικής του ανεπάρκειας, να ...ηδονίζεται για "στημένα" επιτεύγματα και ως Ιανού δεινότερος να παριστάνει τον ανίδεο για τις πολιτικές του ευθύνες και την παροιμιώδη μετεκλογική του ασυνέπεια. Και ενδεδυμένος με τον μανδύα της υποκρισίας να προσπαθεί να παραπείσει ότι η πολιτική της αναμέτρησής του με τα μεγέθη των προβλημάτων δεν στέκεται σε λεξιθηρικά και μόνο επίπεδα...
Με τον έτερο κυβερνητικό εταίρο, τον κάθιδρο συνήθως και σιελώδη Βαγγέλη Βενιζέλο, ως "μαρασμώδης" αρχηγός κόμματος σε πλήρη αποσύνθεση, να ηδονίζεται επίσης "καθρεπτιζόμενος" στην επιφάνεια στου βήματος της Βουλής. Και με την ασυνάρτητη μεγαλοστομία του και τους ρητορικούς του ακροβατισμούς σε επίπεδο λογοδιάρροιας, να μην αφήνει περιθώριο ότι ως καρικατούρα της πολιτικής μπορεί να διεκδικέι βραβείο υποκρισίας και μυθοπλασίας...
Δύο χρόνια συγκυβέρνησης δύο κομμάτων από δύο πολιτικούς που περιφρόνησαν την λαική φρόνηση, εγκλωβισμένοι στη μεσσιανική πολιτική και χαμένοι στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της μετριότητας και της υποκρισίας. Με την Ελλάδα ακινητοποιημένη και "παγωμένη" από την αναλγησία των πολιτικών διαχειριστών της πολύπλευρης κρίσης. Με τους θεσμούς να φυλλορροούν από τη διάδοση της γενικής καχυποψίας, με δεδομένο ότι όλα εξελίσσονται μέσα από διασυνδέσεις και εφήμερες "συμμαχίες". Με την οικονομική κρίση να έχει διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό, με αποτέλεσμα τα συμπτώματα της κοινωνικής αρρώστιας να είναι εν πολλοίς μη αναστρέψιμα. Με την ελπίδα του λαού να προσκρούει συχνά στο "τίποτα".
Κι όσο η ελπίδα του λαού "σκοντάφτει" στο "πουθενά", τόσο κινδυνεύει με τον αφανισμό της. Κι όταν πεθαίνει η ελπίδα σ' ένα λαό κι όλα στρογγυλοποιούνται στο όνομα των εφήμερων πολιτικών επιδιώξεων, τότε ο λαός μετατρέπεται σε άμορφη μάζα που κατρακυλάει στον κατήφορο..
Ναι, αν δεν έχετε αντίρρηση, να τους λυτρώσουμε από την αγωνία αμφοτέρους. Για να μην τους βλέπουμε να αγωνιούν επινοώντας διάφορα επικοινωνιακά και ως επί το πλείστον φαιδρά εκβιαστικά διλήμματα για να ενσπείρουν τον πανικό στο λαό. Και μάλιστα για πολλοστή φορά. Για να μην "στήνονται" παραστάσεις και "εικόνες" του "λαοφιλούς" πρωθυπουργού από τους επικοινωνιολόγους και τους διαφημιστές, οι οποίοι σημειωτέον πληρώνονται αδρά από την κρατική επιχορήγηση, δηλαδή με δική μας επιβάρυνση. Γιατί είναι και αντιαισθητικά και ενίοτε προκλητικά τέτοια "στημένα" τηλεοπτικά πλάνα, για δήθεν τυχαίες συναντήσεις του Αντώνη Σαμαρα με πολίτες και τη...χαρά του που ένας περιπτεράς του προσέφρε χωνάκι παγωτό!
Μια εικόνα χίλιες λέξεις...Γιατί καταδείχνει το "μασκαραλίκι" των σύγχρονων εκφραστών της πολιτικής ζωής του τόπου και εγείρει ερωτήματα για τη σοβαρότητα, τη διανοητική και ψυχική ισορροπία του πολιτικού ανδρός, για να μην εκληφθεί και ως συμπεριφορά θίγουσα τα αισθήματα του λαού, ενώ παράλληλα προκαλεί το δημόσιο εμπαιγμό και τον ομαδικό χλευασμό που έχει ως συνέπεια τη διαπόμπευση του πρωθυπουργικού θεσμού...
Ναι,ας τους λυτρώσουμε από την αγωνία, στέλνοντάς τους δια της ψήφου μας στον Καιάδα και στην χλεύη της ιστορίας, όπου πραγματικά αμφότεροι ανήκουν!