Μπορεί να βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από δύο εκλογικές αναμετρήσεις και οι δημοσκόποι της εξαγορασμένης έρευνας, μαζί με τους δημοσιογράφους της εξαθλιωμένης ενημέρωσης και των συγκροτημένων συμφερόντων, να προσπαθούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα για τον αποπροσανατολισμό των ψηφοφόρων, με τους συγκυβερνώντες να διαγκωνίζονται στην διαστρέλωση της αλήθειας και την αξιωματική αντιπολίτευση να προσδοκά στην "ωρίμανση" της λαικής οργής, αλλά ακόμα και για τους πλέον ονειρβάμονες Ελληνες και για τους αβέλτερους πολιτικούς, που μόνιμα αντλούν στη δεξαμενή της λαικής ελπίδας, τα στοιχεία είναι εύγλωττα και συγκλονιστικά. Και δεν επιτρέπουν καμία αμφιβολία ότι η αλήθεια πονάει και η Ελλάδα ματώνει!
Οικονομική εξαθλίωση και κρίση πολύπλευρη. Με τους θεσμούς να έχουν υποστεί σοβαρές ρωγμές και το Σύνταγμα, για το οποίο ο Αντώνης Σαμαράς έχει το απύθμενο θράσος να μιλά για την αναθεώρησή του, να έχει "σφαγιαστεί" στο βωμό των κομματικών σκοπιμοτήτων. Και με τους πολίτες να βρίσκονται ενώπιον αδιεξόδων και διλημμάτων υφιστάμενοι ταυτόχρονα την παραπληροφόρηση της κυβερνητικής προπαγάνδας και τη σύγχυση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και δεν αποτελεί έρεισμα παρηγοριάς η διαπίστωση ότι η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα είναι συνομίληκη μ' αυτόν τον τόπο. Κι αυτό, γιατί η κρίση εκφράζεται σε δύο μορφές: Ως κρίση προοπτικής και ως κρίση εμπιστοσύνης και ήθους. Γι αυτούς που βλέπουν την επιφάνεια των πραγμάτων ή όσους εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και επιδίδονται σε μονοδιάστες και μονοσήμαντες ερμηνείες της κρίσης, η διάλυση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας,που ξεκίνησε στη δεκαετία του '90 και καλύφθηκε με τις κρατικές επιδοτήσεις και την ιδιωτική κατανάλωση σε συνδυασμό με τη διόγκωση του δημόσιου τομέα, αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της σημερινής κατάντιας μας. Και ακούμε αναλύσεις επί των αναλύσεων και έωλες εκτιμήσεις περί διεξόδου από την κρίση και άλλες τόσες "ομιχλώδεις" απόψεις περί αδιεξόδων και επερχόμενων ζοφερών ημερών.
Λίγες οι ευθύβολες απόψεις. Λιγότερες οι εμπεριστατωμένες απόψεις επί της ουσίας του δυσεπίλυτου προβλήματος. Και ελάχιστες οι φωνές που ανατέμνουν την ασφαγίαστη αλήθεια της κρίσης. Οι ειλικρινείς απόψεις και φωνές καταπνίγονται από τις αντιδράσεις των εξυπηρετούντων με τρόπο παράδοξα προκλητικό και αυτάρεσκο ευκαιριακές πολιτικές, με μοναδικό τους γνώμονα τη διασφάλιση παγιωμένων συμφερόντων και ανομολόγητων επιθυμιών. Κι έτσι έχουμε το φαινόμενο της ...ευημερίας των λέξεων και την παγερή αδιαφορία των κυβερνώντων προς το δημόσιο αίσθημα. Κατεφεύγοντες δε στη ψευδολογία και στην υποσχεσιολογία, για να παγιδεύσουν τη βούληση του λαού, αλλά και να τον αποναρκώσουν, ώστε να δέχεται αμαχητί τις αλλοπρόσαλλες πολιτιές που επιβάλλονται από αλλότρια συμφέροντα και...ματώνουν τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας!
Ενας διάλληλος κύκλος συμφερόντων, υπόγειων κομματικών συνεννοήσεων, επιχειρηματικών τρωκτικών, πασίδηλης ανικανότητας του πολιτικού δυναμικού, παράνομου πλουτισμού πολιτικών και σκανδάλων με αναθυμιάσεις, που ως αδιαπέραστο νέφος καλύπτει κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση. Ούτε αλλόφυλοι να μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια!
Και το περίεργο είναι ότι οι ίδιοι τυχάρπαστοι πολιτικοί, κάποιοι εξ' αυτών μάλιστα οψίπλουτοι και θαισώτες του μαμωνά, με τις ελαστικές συνειδήσεις και με την γονυκλινή συμπεριφορά τους απέναντι στους διαφόρους άρπαγες του δημοσίου χρήματος και στους αδηφάγους δανειστές μας, κρατούν σήμερα τον οίακα της εξουσίας και προσπαθούν να μας σώσουν!..Με την ίδια ανικανότητα και την ίδια λογική ωστόσο που μετέτρεψαν την Ελλάδα από γη της Επαγγελίας σε άγονη γη και την έφεραν σε μαρασμώδη κατάσταση. Και βέβαια οδήγησαν τους Ελληνες σε ενδεή βίο και σε μια ζωή πλήρης στερήσεων, για πολλά ίσως χρόνια.
Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε; Αυτό κι αν δεν είναι παράνοια με τάσεις σχιζοφρένειας μιας κοινωνίας,έστω μιας μεγάλης μερίδας της, που "προσκαλεί" τους...βιαστές κάθε λογικής θεώρησης των πραγμάτων, της νομιμότητας με την ευρεία και τη στενή έννοια της λέξης, τους ανατροπείς της κοινωνικής ζωής, τους εκ περιτροπής ψεύτες και προδότες, να συναντηθούν με ό,τι απέμεινε αγνό και παρθένο σε τούτο τον τόπο και το χειρότερο να τον σώσουν!..
Κι όταν αναφέρομαι στην προδοσία των πολιτικών,η προδοσία δεν στέκεται στη στενή έννοια των εδαφικών υποθέσεων ήμυστικών εξωτερικής πολιτικής, αλλά στην ευρύτερη έννοια της καταλήστευσης των ονείρων,των προσδοκιών και της ισοπέδωσης της ψυχολογίας και της νόησης του λαού!
Ο λαός εν πολλοίς έχασε το αίσθημα της ζωής, τον ενθουσιασμό, την ελπίδα, τη δημιουργικότητα, την ανάσα του νέου. Συνήθισε στην επίπεδη ζωή. Στο πρόβλημα χωρίς προβληματισμό. Και έγινε υποχείριο και άθυρμα κάθε κακού απ' όπου κι αν εκπορεύεται και εκφράζεται. Τι κρίμα!..Ενας λαός χωρίς ψυχή, εγκλωβισμένος στους διλημματικούς εκβιασμούς των αριθμών και των πολιτικών σκοπιμοτήτων, σε μια Ελλάδα που ματώνει!