Το αποτέλεσμα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης κατέδειξε ότι πρέπει να σκεφτούμε με πληθωρική βουλητικότητα τη μοίρα του τόπου, του έθνους, που προσδοκά το ρωμαλέο χέρι για να τη χειραγωγήσει.
Οχι με προσπάθεια γαλήνης. Η γαλήνη ευνουχίζει την ένταση της θέλησης, χαλαρώνει το πάθος. Να σκεφτούμε το πνεύμα και το ρόλο του ελεύθερου πνεύματος με τη γόνιμη ταραχή της συνείδησης.
Παρακολουθώντας μάλιστα την πολιτική επικαιρότητα και τις αντιδράσεις των συγκυβερνώντων, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την Κυριακή το βράδυ, διαπιστώνουμε την απομάκρυνση από τα μεγάλα θέματα της εθνικής ζωής. Πομφολυγώδεις δηλώσεις και εκτιμήσεις σε απόλυτη ταύτιση με την κομματική σκοπιμότητα και την εξυπηρέτηση ευκαιριακών συμφερόντων, πάντα διανθισμένες από την αναγκαιότητα της "σωτηρίας" της χώρας. Μια απομάκρυνση ωστόσο από την εθνική πραγματικότητα, που διευκολύει την κατίσχυση τάσεων και ροπών, που συχνότατα καταλήγουν στη δέσμευση των ατομικών ελευθεριών.Ετσι διευκολύνεται η μονοπώληση της ελευθερίας υπέρ ομάδας ατόμων,που ενεργούν εν ονόματι του εθνικού συνόλου, υπρετώντας απαρέγλιτα εγωιστικά ή αποκλειστικά της τάξης τους συμφέροντα.
Οπότε οι πολλοί, παγιδευμένοι στην ευπιστία τους και στις ψευδαισθήσεις τους, αλλά και σε εθιστικές λειτουργίες, γίνονται ουραγοί των εγωιστικών διαθέσεων των ολίγων και καταλήγουν, με τη σιωπηρή ανοχή τους, ακούσιοι συνυπεύθυνοι των λύσεων που επιχειρούνται σε βάρος του εθνικού συνόλου. Γίνονται με άλλες λέξεις συνένοχοι στο έργο της κατάλυσης της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Η δημοκρατία μπορεί να θεωρηθεί ταυτόσημη με την έννοια της κοινωνικής προόδου και της ομαλής εξέλιξης των κοινωικών αντιθέσεων, που προωθούν πάντοτε την πρόοδο τούτη προς ένα ανώτερο ιδεώδες της δικαιοσύνης και της εσωτερικής ευρυθμίας.
Βιώνουμε καθημερινά τις δραματικές συνέπειες της πολιτικής υποκρισίας και της οσφυακαμψίας των κυβερνώντων, αλλά και τη υπερφίαλη συμπεριφορά τους, ιδίως όταν τους δημιουργούμε τις προυποθέσεις με την ανοχή μας και με τη ψήφο μας, την οποία ουσιαστικά υφαρπάζουν ενισχύοντας τις προσδοκίες μας και τα πάθη μας. Ετσι, με αμνήμονες μνήμες και αλλοιώσεις, με το φόβο του "χειρότερου" και την ανασφάλεια του απροσδόκητου, με το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, πολλοί Ελληνες ανέγνωμοι και φοβισμένοι έβγαλαν διαβατήριο και εισιτήριο προς τον πολιτικό μαζοχισμό. Και άλλοι με εκμαυλισμένες συνειδήσεις, περιχαρακωμένοι στο "βόλεμα", μακάριοι και αδιάφοροι συντηρούν την πολτική μας άβυσσο.
Η γραφίδα τούτη συχνά βρίσκεται αντιμέτωπη με τα επίμονα ερωτηματτικά που θέτουν καλοπροαίρετα ή και με έκδηλη δυσπιστία οι αναγνώστες. Και κάποιοι την αντιμετωπίζουν με προκατάληψη και υπονοούν ότι αφετηριακή λογική του γράφοντος είναι η "υποστήριξη" του ενός ή του άλλου κομματικού σχηματισμού, προβάλλοντας μάλιστα το επίμονο επιχείρημα περί προτάσεων και συγκεκριμένων επιλογών προσώπων και κομμάτων.
Για τον γράφοντα η σιωπή δεν προσφέρεται σαν γενικότητα επεξηγηματικής συλλογιστικής και είναι συνήθως πεπραγμένο τυποποίησης. Ούτε οι απόψεις που καταγράφονται εδω ακολουθούν την πρακτική της τεθλασμένης. Αντιθέτως η γραφίδα τούτη συγκρούεται μετωπικά με τις στοιχειωμένες πολιτικές συνειδήσεις, τις στρατευμένες στο καθολικό δόγμα της υποκριτικής ευλάβειας, με την πολιτική αυθαιρεσία και αναλγησία, που μας οδήγησαν να ζούμε το "μεγαλείο"μιας εποχής με φραγμένους τους ορίζοντες. Με την όρασή μας να είναι πιο κοντή από τη φορά μας. Και δεν διστάζει ο γράφων να επισημαίνει τη εξευτελιστική αναπηρία κάποιων έστω κοινωνικών ομάδων, που ακόμη έχουν και κατέχουν.
Δεν είναι "δουλειά" του γράφοντος ωστόσο να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για λύσεις των προβλημάτων, ούτε βέβαια να ολισθήσει στον πειρασμό να υποδεικνύει πρόσωπα ή κόμματα που επιζητούν την ψήφο των αναγνωστών. Η "δουλειά" της συγκεκριμένης γραφίδας είναι να τονίσει την ανάγκη της κοινωνικής συνείδησης και την αναγνώριση της ευθυνής μας. Γιατί κανένα πρόσωπο και καμία πολιτική προσπάθεια, όταν και όποτε εμφανιστεί, δεν πρόκειται να βρεί ανταπόκριση στην κοινωνία, αν δεν ενδυναμωθεί η κοινωνική συνείδηση. Αν δεν "προετοιμαστεί" η κοινωνία για την...υποδοχή της διαφορετικότητας. Η αποτυχία του όποιου εγχειρήματος θα είναι οικτρή...
Γιατί σε τούτο τον τόπο της ομορφιάς, αλλά και των εκκωφαντικών θορύβων της βλακείας, με τις μονοχρωμές να εξοβελίζουν τις πολυχρωμίες, με τα προβλήματα να αθροίζονται και οι ευθύνες να εκφράζονται και να αναλαμβάνονται με "λεβέντικα" και ενίοτε "μάγκικα" συνθήματα, οι Ηρακλείς του κατεστημένου έχουν εθίσει την κοινωνία στην παθητική υπομονή με μια έρημο πράξεων.Ετσι παραπλανούμαστε για τα μελλούμενα που δεν θα έρθουν και μας καθηλώνουν τα παρόντα...
Ολη αυτή η πολιτική απάτη, όπως εκφράζεται από τους κυβερνώντες κυρίως και εκδηλώνεται συχνά απροκάλυπτα, πρέπει επιτέλους να γίνει αν μη τι άλλο κίνητρο συλλογής. Αν έλεγα συμφωνίας για άμεση και καθολική αντίδραση, η αξίωση θα ήταν μεγάλη, λαμβάνοντας υπόψη την ανασφάλεια, το φόβο, τον εθισμό,το 'βόλεμα" του καθενός και γενικότερα την ιδιοσυστασία του λαού. Ομως ό,τι μας χρειάζεται πλέον είναι η συλλογή και η αυτοσυνείδηση. Ειναι τα πρώτα βήματά μας για την ένταξη στη μεγάλη αγωνία των δεινοπαθούντων της κοινωνίας, το πρώτο "φράγμα" για την εισβολή της πολιτικής αθλιότητας και στο δικό μας ίσως βολικό μικρόκοσμο.
Γιατί τα προβλήματα, οι αγωνίες της ψυχής και οι κρίσεις της συνείδησης έχουν παύσει από καιρό να έχουν συκεκριμένη ταυτότητα. Ζούμε με όλη την αυτόχθονη δοκιμασία μας την πολιτική ζωή. Και της ζωής αυτής δεν πρέπει να είμαστε πια όπως άλλοτε μακρινοί και αδιάφοροι θεατές, αλλά ενεργοί συμμέτοχοι. Κάθε αποστασιοποίηση μας, κάθε επιπόλαια ψήφο μας, κάτω από τις συνθήκες που βιώνουμε, θα είναι μια παραχώρηση ή υποχώρηση της ατομικής και της κοινωνικής ελευθερίας προς την οργανωμένη δύναμη της πολιτικής απάτης!...