Του Στέλιου Συρμόγλου
Αν δεν γνώριζα τόσο καλά τον πολιτικό άνδρα, που συνεχίζει να ακούει στο όνομα Αντώνης Σαμαράς, ακούγοντας όσα κατά καιρούς δηλώνει, με επιτομή την παλαιότερη δήλωσή του ότι "οι απόψεις δεν είναι πουκάμισα για να τις αλλάζουμε..", θα νόμιζα ότι έχω ακουστικές παραισθήσεις, ότι όσα διαπιστώνω στον κοινωνικό περίγυρο πρόκειται περί ψευδαισθησίας και περί κακόγουστης οφθαμαπάτης
Αν δεν γνώριζα εξ' ιδίας εμπειρίας για την αυτομολία και τη λιποταξία από το καθήκον μιας πλειοψηφικής μερίδας των πολιτικών, για το πόσο είναι διαστροφείς της αλήθειας και παραμυθολόγοι, με αξιοπρόσεκτες επιδόσεις στην παλιμβουλία, στον αλλοπροσαλλισμό και στον αρλεκινισμό, θα εξελάμβανα τον "φίλο" μου τον Ανώνη Σαμαρά ως απλώς έναν "χαριτωμένο" Μυνχάουζεν της πολιτικής, ο οποίος όμως έχει χάσει το αίσθημα της πραγματικότητας. Εναν φαντασιοκόπο και νεφελοβάτη, ο οποίος αρέσκεται να κυνηγά ισπανικούς χάρτινους πύργους...
Είναι όμως έτσι; Από πότε ένας απλός "φαντασιόπληκτος" είναι και τόσο ευμετάβολος και επιρρεπής στο συνειδητό ψέμα; Από πότε ένας απλός μυθολόγος επιδεικνύει τόσο συστηματικά πτωχοπροδισμό, δουλικό ήθος, ενισχύει τον "εθνικό ραδιαδισμό" με λόγια και με έργα, ενώ εμφανίζεται τόσο έκδηλα δουλογνώμων έναντι των ανάλγητων δανειστών μιας καταχειμαζόμενης χώρας;
Από πότε η απαρέγκλιτη εφαρμογή επαίσχυντων μνημονιακών νόμων, που "βαφτίζονται" ως "μεταρρυθμίσεις", συντελούν στην εξουθένωση της πολιτκής σοβαρότητας, στην εξαθλίωση της κοινωνίας και στο ποδοκύλημα της εθνικής αξιοπρέπειας; Από πότε τα ανδράποδα της πολιτικής και ο εσμός των ουτιδανών παρατρεχάμενων τους, εμφανίζονται απλώς ως "περίπαιγμα και περιγέλασμα" για τους νοήμονες του τόπου τούτου, ενώ υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και αποφλοιώνουν κάθε λογική θεώρηση των πραγμάτων;
Αν θέλουμε να ζούμε στην απάτη και στη αυταπάτη, μπορούμε να αρκούμαστε στο μειδίαμα ή και να ολισθαίνουμε στην ευπιστία μας, ακούγοντας τον ανεκδιήγητο Αντώνη Σαμαρά, αλλά και όσους αποτελούν το πλέγμα της πολιτικής και κοινωνικής αθλιότητας, να ψευδολογούν με αναιδή τόλμη. Οι μέρες που διατρέχουμε, ωστόσο, θα έπρεπε να ακυρώνουν τα παχυλά λόγια των πολιτικών και να κομίζουν ένα φόρτο συναισθημάτων, εμπειριών και αναζητήσεων, που να διαπερνούν τα "κόκκαλα" του κοινωνικού οικοδομήματος με τη δύναμη ακτίνων υπεριωδών.
Για όσους βέβαια απέβαλαν κάθε ένδυμα υποκρισίας και "άνευ οργάνων ορώσιν", ενώ βεβαιώθηκαν για την "παρακμή των καιρών", ο ωμός νατουραλισμός και η κατεδαφιστική πραγματικότητα δεν ξενίζουν και δεν επιτρέπουν να αποστρέφουν το βλέμμα τους από την αθλιότητα της κοινωνίας. Είναι θέμα συνείδησης και ορμητικής αισθητικής αντίληψης!
Για κάθε πολίτη, για κάθε άνθρωπο που στοχάζεται την ύπαρξη και το πιθανό της νόημα, ανεξάρτητα της προσωπικής του κατάστασης, δεν μπορεί να μην αντιδρά στον ευτελισμό που επιχειρείται από τους πολιτικούς της συμφοράς, κάθε έννοιας που σχετίζεται με την αξιοπρέπεια του πολίτη. Κι αυτό δεν επιδέχεται καμία έλλογη θεμελίωση ή πρακτική επαλήθευση, γιατί βιώνουμε καθημερινά τη συνταγμένη "ξεφτίλα" της πολιτικής αναλγησίας και της πολιτικής απάτης.
Και μπορεί οι επιτήδειοι της κυβερνητικής πολιτικής να προσπαθούν να "εμφυσήσουν" τον ούριο άνεμο της αισιοδοξίας και της αίθριας προοπτικής για τον τόπο, ενώπιον μάλιστα των δύο επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, με την αξιωματική αντιπολίτευση να τους ανταγωνίζονται επαξίως στην παραμυθολογία, ώστε να πετύχουν η πραγματικότητα να πτερωθεί ιδιιότυπα, αλλά από τη μήτρα του χάους και της κοινωνικής αθλιότητας γεννάται η αναπόδραστη ανάγκη για την ανατροπή. Και η μυστική προσδοκία που αποκρυπτογραφεί το νεύμα και το νόημα της ελληνικής φύσης.
Τα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην ελληνική κοινωνία ως απόρροια ανάλγητων πολιτικών, της αβεβαιότητας και της αστάθειας, αλλά και της κοινωνικής απάθειας, μας φέρνουν στο χώρο της συνείδησης απ' όπου ο τρόπος της εκλογής θα οδηγήσει σαν τον μίτο της Αριάδνης στην κατάκτηση του λαβυρίνθου και στη νέα νίκη, ανάλογη προς εκείνη που ώθησε τον άνθρωπο των σπηλαίων να απομακρυνθεί από τα ερέβη της πρωτόγονης ζωής!..
Ετσι μόνο οι Ελληνες θα παύσουν να ζουν στην κόλαση με το φόβο τους για την κόλαση, χωρίς να αγοράζουν ελπίδα από τα καταστήματα των υποκριτών της πολιτικής, με αποτέλεσμα να κυριαρχήσει μακροπρόθεσμα έσστω μια ηθική και αισθητική κατάφαση. Και οι διάφοροι καζανοκέφαλοι της εξουσίας, οι κεκράκτες της πολιτικής βλακείας και ανικανότητας, οι χρυσοκάνθαροι σταυλίτες και σκυλογλύφτες συμφερόντων, οι θερναδιέροι
της πολιτικής, εγκαταλείποντας το μαρμάρινο δώμα των τροπαίων, θα συναυλιστούν "ξεβράκωτοι" στη χλεύη της ιστορίας!...
Και στη χλεύη της κοινωνίας και της ιστορίας θα βρεθεί οσονούπω ο "φίλος" μου ο Αντώνης Σαμαράς, οπότε δεν θα έχει άλλη επιλογή από το δρόμο προς τη Ζυρίχη, για να καταλύσει σε κάποιο γνωστό του από τα παλιά θέρετρο στις όχθες της λίμνης, ξεχνώντας ίσως την πολιτική "πικρία" του, ασχολούμενος με τη γνώριμη συνήθεια του, αυτή της "χαλαρωτικής" κηποτεχνικής...