Είθισται τα τελευταία σαράντα χρόνια να μας χαϊδολογούν μέχρι την Κυριακή και από Δευτέρα να μας μαστιγώνουν.
του Στρατή Μαζίδη
Την ώρα λοιπόν που ετοιμαζόμαστε και καλλωπιζόμαστε για το κυριακάτικο ραντεβού, τα γνωστά τρομοφοβικά επιχειρήματα πέφτουν στο τραπέζι. Μη συμβεί κανένα ατύχημα, σταθερότητα, αποσταθεροποίηση, ασφάλεια, ανάπτυξη, τροχιά και άλλες τέτοιες αηδίες.
Για ποια σταθερότητα μας μιλάτε;
Αυτή των διαλυμένων σχολείων; Στο σχολειό του γιου μου δεν υπάρχουν ούτε τουαλέτες.
Των νοσοκομείων που δεν κάνουν πια χειρουργεία αλλά περιποιούνται γρατζουνιές;
Του ψευδοπλεονασματικού κράτους το οποίο μας ληστεύει, χρωστά παντού, δεν πληρώνει και πανηγυρίζει;
Των 2.000.000 ανέργων;
Των άλλων τόσων εγκλωβισμένων σε εργασίες κατ'ευφημισμό;
Των τούρκων που έρχονται μέχρι το Λαύριο;
Της Θράκης που αλωνίζει η ΜΙΤ;
Ή των ξεφτιλισμένων ελλήνων που για μια σακούλα ρύζι και μακαρόνια ξεπουλάνε και την ψυχή τους κι εν προκειμένω την ψήφο τους;
Όχι τέτοια σταθερότητα που καταδικάζει το μέλλον των παιδιών μας στη δουλεία, διότι εμείς τελειώσαμε κι ας το πάρουμε χαμπάρι, ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΩ.
ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ του υπάρχοντος σκηνικού. Να γυρίσουμε το παιχνίδι και να τους τρομάξουμε εμείς!
Κι αφού την Κυριακή θα είναι η πρώτη μας φορά, όταν βγούμε από το παραβάν να κουνήσουμε στη διαλυμένη Ευρώπη, το με το δικό τους ΑΙΜΑ ποτισμένο σεντόνι!