του Στρατή Μαζίδη
Φαντάζει βαρύ να προεξοφλούμε κάτι τέτοιο. Ωστόσο προηγήθηκαν άλλα πολύ αξιόλογα κείμενα που προσέγγισαν την αποτύπωση πλέον των όσων προετοιμάζονται αργά αλλά σταθερά από την Αγκυρα στη Δυτική Θράκη.
Το κόμμα αστάθειας, που επίσημα τιτλοφορείται ως ισότητας,ειρήνης και φιλίας εμπνεύσμενο από αυτά της Τουρκίας κατήγαγε σημαντική νίκη.
Η πρωτιά στη Ροδόπη με 150% παραπάνω ψήφους από τη δεύτερη Νέα Δημοκρατία και ποσοστό 41,68% και ψήφους 25.857 έναντι 10.182 αλλά και στην Ξάνθη με 50% παραπάνω ψήφους από τη δεύτερη Νέα Δημοκρατία και ψήφους 15.378 έναντι 10.447, οφείλει να προβληματίσει.
Μόνη παρηγοριά ο Εβρος όπου εκεί το DEB καταποντίζεται στη 10η θέση με ποσοστό 1,45% και 1.220 ψήφους.
Εντούτοις, αποχαίρετα την Αλεξάνδρεια κι εν προκειμένω τη Θράκη που χάνεις. Το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι συγκυριακό. Ήδη από τις αρχές του 1990 είχαμε δει τα πρώτα δείγματα με τους τότε ανεξάρτητους βουλευτές Σαδίκ και Φαΐκογλου. Στη συνέχεια ήρθε το όριο του 3% ώστε να αποτραπεί η είσοδος στο κοινοβούλιο σε πολιτευτές-ανθρώπους της Αγκυρας και των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών αλλά επειδή η ανάγκη για τα ψηφαλάκια υπήρξε μεγαλύτερη, τα κόμματα υποδέχθηκαν στους κόλπους τους, αυτούς τους οποίους ήθελαν να αποκλείσουν. Το αποτέλεσμα; Να έχουμε περισσότερους μουσουλμάνους βουλευτές από όσους είχαμε τότε.
Στη Θράκη γίνεται η δουλειά από χρόνια. Αργά και μεθοδικά ώστε τώρα ο κος Ντεντέ να βγαίνει από πάνω και να μας απειλεί εντέχνως.
Η ελληνική πολιτεία δίχως σχέδιο εδώ και χρόνια απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις. Αλίμονο στο λαό που θα κληθεί να τις ζήσει.
Ο χρόνος για τη Θράκη τελειώνει επικίνδυνα. Αν δεν έχει ήδη τελειώσει σε ένα παρηκμασμένο χρεοκοπημένο κράτος που έχει εγκαταλείψει ότι έχει σχέση με την Εθνική Αμυνα, την εσωτερική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική βλέποντας τους τούρκους να αλωνίζουν από θαλάσσης και αέρος.