Του Στέλιου Συρμόγλου
Το σημερινό άρθρο του πρωθυπουργού στο ΒΗΜΑ, που ανήκει ως γνωστόν στον "εκτραφέντα" πλουσιοπάροχα και για χρόνια από το πασοκικό κατεστημένο ΔΟΛ, κατέδειξε ότι μπορεί ο άνθρωπος γενικά να θεωρεί τον εαυτό του ως ένα σημείο αντικείμενο ζωολογικής περιγραφής, αλλά ενίοτε οι αντιδράσεις του, όπως μπορεί να τις αποτυπώσει μια "διαστροφική" γραφίδα ή καλύτερα ο αμείλικτος τηλεοπτικός φακός, αιφνιδιάζουν με την εύγλωττη προβολή της εικόνας ότι είναι ένα "ζώον" με όλα τα δομικά γνωρίσματα της αναισθησίας. Οπότε και δεν έχει σημασία ή όποια άρνησή του να βγεί από τη σφαίρα της ζωολογικής έρευνας...
Η Ελλάδα "σπάει το κέλυφος" του πραστατευτισμού και του κρατισμού και προχωράει σε μεταρρυθμίσεις, τονίζει ο φερόμενος ως συντάκτης του άρθρου Αντώνης Σαμαράς, για να συμπληρώσει ακολούθως με αλαζονεία: "Αυτό το κέλυφος σπάει τώρα. Και απελευθερώνονται οι μεγάλες δυνάμεις της χώρας και του λαού μας. Οι Ελληνες έσπασαν το κέλυφος. Η νέα Ελλάδα γεννιέται..."
Η ασυναρτησία διάχυτη σ' όλο το "κακογραμμένο" αρθρίδιο, γιατί, εκτός του αναμφισβήτητου γεγονότος ότι ο ίδιος δεν είναι σε θέση ούτε ένα "μονόστηλο" να συντάξει σωστά, ούτε καν συγκροτημένη σκέψη διαθέτουν οι διάφοροι παρατρεχάμενοι σύμβουλοί του στου Μαξίμου, ανθρώπινα ράκη από την εποχή του κομματιδίου της Πολιτικής Ανοιξης και βαρύφορτοι ως επί το πλείστον με απωθημένα και ανομολόγητοι απληστία για εξουσία , για όλο και περισσότερη εξουσία!
Δεν θα εστιάσω λοιπόν το ενδιαφέρον μου στο "κέλυφος που σπάει" και ποιες δυνάμεις απελευθερώνονται, γιατί όντως απελευθερώνονται όλα τα κακά της μοίρας μας, αλλά θα επισημάνω ότι υπάρχουν σ' αυτή την κοινωνία γενιές που εθίστηκαν να τρέφονται με την ψευδαίσθηση. Και κάποιοι πολιτικοί με τους δημοσιογράφους της εξαγορασμένης επιβίωσης, έχουν ανακαλύψει πως η φρεναπάτη είναι θετικότερη, πιο αδιάψευστη και πιο δική μας από την αλήθεια. Η φρεναπάτη είναι έργο μας, η αλήθεια όχι.
Διανθίζουν και τον πολιτικό λόγο με κοινότοπες ατάκες περί της "σοφίας του λαού" κι άλλες παρόμοιες φράσεις που χαιδεύουν την ακοή των αφελών και των εύπιστων πολιτών, οπότε η πολιτική χάνεται στη ρητορική της "φιλολογίας", ενώ θεμελιώνεται η λογική του...παραλογισμού, από την οποία ο εθισμένος πολίτης είναι δύσκολο να βρεί ρήγματα ή έστω ραίσματα για να οργανώσει μια διαφυγή...
Ετσι η πολιτική τοποθετείται στο επιπεδο του απροσδιόριστου και της μεταφυσικής κι όχι στο επίπεδο του ρεαλισμού και της αλήθειας των πραγμάτων. Να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ των δύο επιπέδων, αυτό είναι έργο της θαυματοποιίας ή της μεγαλογυίας. Τον ένα ρόλο τον αποκρούουμε εκ των πραγμάτων και ο άλλος δεν μας ανήκει. Τι κάνουμε λοιπόν; Αφού έχουμε εθιστεί στην "ειδική ευχέρεια οραματισμού" των πολιτικών και εν προκειμένω του πρωθυπουργού, ο οποίος συχνά δηλώνει "οραματιστής", δεχόμαστε τη μυθοπλαστική λειτουργία, ικανή να προκαλεί φρεναπάτες και αυταπάτες, μύθους και προσδοκίες. Με την νόηση να αφοπλίζεται και την πολιτική υποκρισία να στερεώνεται με το μύθο που τη διακοσμεί.
Δεν θα επικεντρωθώ στο περεχόμενο του επίμαχου άρθρου. Είναι γελοίο να αναλύσω τον πρωθυπουργικό λόγο, τον απορρέοντα από μια ψυχονευρωτική αντίληψη της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Θα μείνω στη δημοσιογραφική αθλιότητα που έδωσε για πολλοστή φορά την ευκαιρία στον Αντώνη Σαμαρά να εμφανιστεί ως ο "σωτήρας" της χώρας, ο "μ'αγκας" που όλα τα...σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει! Αλλωστε, όχι μόνο από το συγκεκριμένο αρθρίδιο, αλλά και από τις εμφανίσεις του στα κανάλια με δηλώσεις "στημένες" και για όνου σκιά, οι όλες αντιδράσεις του φανερώνουν μαγκαρία και μορταρία ενός μεγαλοαστού, ο οποίος ως ουδέποτε εργασθείς, αρέσκεται στις ψευδείς παραστάσεις ανύπαρκτων καταστάσεων..
Με μια έμφυτη ικανότητα να αποκρύπτει τα πραγματικά του αισθήματα, φορώντας το προσωπείο του "λαικού" πολιτικού, του..αλανιάρη και του πολιτκού άνδρα που δεν "σηκώνει μύγα στο σπαθί" του. Και θυμιζει τον "μάγκα" γαμπρό που μπροστά στην αντίδραση της κατά την εκτίμησή του "στρίγγλας" πεθεράς του, από την οποία όμως εξαρτά για χρόνια την πλούσια και φυγόπονη διαβίωσή του, βάζει την ουρά στα σκέλια και αλυχτά... Στον τόπο τούτο και ιδιαίτερα στον πολιτικοδημοσιογραφικό, όλοι γνωριζόμαστε. Και γνωριζόμαστε τόσο καλά, ώστε να μην εμφανιζόμαστε "μασκαρεμένοι" και μεταξύ μας!..
Ο Αντώνης Σαμαράς, αυτόχρημα νάρκισσος και με σωρεία απωθημένων, με ακόρεστη διάθεση για την επιβολή ψευδολογιών, αυταπόδεικτων εν πολλοίς, συχνά φτάνει στην εξάντληση των αποθεμάτων της στοιχειώδους ευπρέπειας και του πολιτικού ήθους. Καθήμενος δε αναπαυτικά στη "σουίτα" της ευδαιμονίας του, αρνείται να ακούσει τις κραυγές απόγνωσης των δεινοπαθούντων κοινωνικών ομάδων και να αντιληφθεί τις πολλαπλές συναρτήσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Εφαψίας της ήδη απογυμνωμένης Ελλάδας, ηδονίστηκε για μια ακόμη φορά με τις "εκσπερματώσεις" της ασύντακτης γραφίδας κάποιου μυθοπλάστη συμβούλου του, βρίσκοντας ως "καλή ιδέα" να εκτεθεί και ο "αρθρογράφος" στη "ναυαρχίδα" της δημοσιογραφικής διαπλοκής, όπου βρίσκουν πολλές φορές "καταφύγιο" η πολιτική υποκρισία, η πολιτική έπαρση και η δημοσιογραφική γνώση που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα...