Διατρέχουμε "ώρες βαρήοκες". Τα τελευταία χρόνια της ανατροπής της ζωής μας μένουμε απαθείς μπροστά στα συμβαίνοντα και είναι σαν να οδηγούμαστε αυτόκτονοι και αυτόχειρες "εις οδόν απωλείας".
Κι όσοι δεν βρίσκονται στην αντίπερα όχθη της ανέχειας και του εφιαλτικού περιβάλλοντος της ανεργίας, ανεξάρτητα αν μειώθηκε βάναυσα το εισόδημά τους, παριστάνουν ότι ανήκουν σ' ένα τόπο ευτυχίας, προσπαθώντας να μην αλλάξουν τίποτα από την εθιστική τους λειτουργία. Μια "λειτουργία" στην εμβέλεια του "δήθεν", του "όσο μπορούμε καλά να περνάμε", των εξόδων του Σαββατοκύριακου, των ατελείωτων πομφολυγωδών συζητήσεων, της ελαφρότητας των ψευδαισθήσεων που εκδηλώνεται ακόμη και εδω στο facebook. Ολα στη λογική του "θεαθήναι" και της αυταπάτης εν πολλοίς.Ολα ενταγμένα σ' ένα πλέγμα ευκαιριακών εκτιμήσεων, με αποτέλεσμα η ζωή μας να είναι διάτρητη, θυμίζοντας τυρί έμενταλ, με τις τρύπες του να...παραπέμπουν σε καταπακτή, έτοιμη να μας "ρουφήξει" στο ζοφερό της πάτο!
Το κακό είναι ότι βρισκόμαστε ήδη στον πάτο, αλλά αρνούμαστε να το δεχθούμε. Οπότε και έχουμε την "πολυτέλεια" της αποδοχής των πλέον ακραίων πολιτικών δηλώσεων και ψεμάτων "καρυκευμένων" με εκβιαστικά διλήμματα, ενίοτε στις παρυφές της γελοιότητας. Οπως, για παράδειγμα, όσα εκστόμισε στη χθεσινή ομιλία του ο ψευδομανής Αντώνης Σαμαρας, στην "ατυχέστατη" επικοινωνιακά πράγματι προεκλογική συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Μας είπε ο αθεόφοβος ότι αναμένεται ο Κινέζος πρωθυπουργός με πακέτο επενδύσεων υπό μάλλης και δεν μπορεί να βρει μια ασταθή πολιτική κατάσταση, σε περίπτωση που η ψήφος των πολιτών δεν διοχετευθεί στη ΝΔ. Και το "μεγαλιώδες" σημείο της ομιλίας του, ως αποκορύφωση της πολιτικής θρασύτητας και βλακείας ταυτόχρονα, ότι επί δύο χρόνια ως πρωθυπουργός σχίζει τα μνημόνια "κάθε μήνα, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό...".
Τα τελευταία χρόνια η απάθειά μας και οι ανάγκες του "μικρόσκοσμού" μας μας κάνουν να εμφανιζόμαστε ακόμη και επικριτικοί για συνανθρώπους μας που εγκλωβίστηκαν στην αθλιότητα και την εξαθλίωση. Κι άλλοτε τους αντιμετωπίζουμε με "συμπάθεια" με τον ενδόμυχο πάντα φόβο της δικής μας "εμπλοκής" στον ιστό της αδιέξοδης ανημποριάς. Κι άλλοτε ανίκανοι να διανοηθούμε ότι ο "χαρακτήρας" των συνόλων προσδιορίζει και τη δική μας πορεία στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Και βέβαια ξεχνάμε ότι το χρέος των πολιτικών ηγετών που επιλέξαμε να κρατούν τον οίακα της εξουσίας σήμερα, δεν μπορεί να εξαντλείται σε υποσχέσεις και ευχολόγια επάνω στην πολιτική ουτοπία.
Ετσι οι πολιτικοί της παχυδερμίας τροφοδοτούνται παχυλώς από την πολιτική της περιορισμένης ευθύνης και της έλλειψης αυτοσυνείδησης και αυτογνωσίας, οι δε πολίτες αρκούνται στα ψιχία της ισχνής ελπίδας και στο θέαμα των περιγέλαστων αντιδράσεων των κυβερνώντων. Αντιδράσεις που ήδη έχουν υποθηκεύσει το μέλλον του τόπου τούτου και έχουν βιάσει χωρίς αιδώ την ουσιαστική ελευθερία και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.
Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε: Ο άθλος κάθε αληθινής δημοκρατίας είναι η αυτονομία και η αξιοπρεπής αυτάρκεια του προσώπου μέσα σε μια ισχυρή και ευνομούμενη πολιτεία. Και τα τελευταία χρόνια τωνμνημονίων όλοι αυτοί που μας οδήγησαν στο χάος, στην άβυσσο της εθνικής μας αναξιοπρέπειας, παριστάνουν τους "σωτήρες" μας, χωρίς να φέρουν ίχνος ντροπής στις μαλακές παρειές τους για όσα η "πόλις εβόησε". Αν και εμφανιζόμενοι ως ασυναγώνιστοι πλαστογράφοι και παραχαράκτες της αλήθειας, κάνοντας το μαύρο ασπρο, δεν μας "μετακίνησαν" μέχρι και σήμερα από τον καναπέ και την πολυθρόνα της απάθειας και της ανοχής μας...
Τελικά αυτό το...κτήνος της απάθειας μέσα μας έχει διαβρώσει την ευαισθησία μας και τα εθνικά μας αντανακλαστικά. Εχει προκαλέσει επικίνδυνη διάβρωση στις εσωτερικές μας καταλληλότητες και στην άγρυπνη απαρχή τους, στο αιώνιο και άφθαρτο δηλαδή στοιχείο της αμεσότητας τους, το οποίο καλείται και ανακαλείται στη θέα και στη θεωρία του συμβαίνοντος. Στα ερεβώδη βάθη της δοκιμασμένης συνείδησης ωστόσο, εκεί όπου όλα τα συμβατικά προσωπεία της καθημερινότητας, τρέπονται σε άτακτη φυγή, διαμορφώνεται η θέληση του Ακαθόριστου.
Και τότε νιώθουμε την αναπόδραστη ανάγκη να ανασυρθούμε από το σκότος του "πάτου", όσο κι αν μας "βόλευε" η καταφυγή μας σ' αυτόν. Νιώθουμε την ανάγκη της μετάβασης από το το Ακαθόριστο στο Καθορισμένο, ώστε το Μηδέν μας να αρχίσει να πληρούται με Κάτι.
Αύριο ψηφίζουμε για την Ελλάδα, για την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας, την ελληνική ζωή, που βγήκε για...ξεπούλημα στους πάγκους των παζαριών της Ευρώπης. Δεν ψηφίζουμε τη "σταθερότητα" που ευαγγελίζονται οι αγύρτες της πολιτικής ντεκατέντσιας του τόπου. Ψηφίζουμε την "ανατροπή", ανεξάρτητα αν η λέξη αυτή υφίσταται την ανάλογη "κακοποίηση" από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η ψήφος μας αύριο σηματοδοτεί την απαρχή ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, αλλά κυρίως την ανάδυση νέων πολιτικών δυνάμεων στο εγγύς μέλλον. Είναι η μόνη λύση. Η μόνη συμβατή λύση με την πραγματικότητα μας, που δεν είναι αυτή που θέλουν να μας παρουσιάσουν οι εξυπηρετούντες ανομολόγητα εγχώρια και ξένα συμφέροντα, ενσπείροντας στην κοινωνία φόβο και ανασφάλεια.
Σήμερα καταργούμε το...κτήνος της απάθειας μέσα μας, που είναι ταυτισμένο με τη ζωώδη θέληση του εγωισμού, του περσοναλισμού και του υδροχαρούς εκτοπλάσματος του φόβου!..