Κανονικά οι επερχόμενες εκλογές θα έπρεπε να ήταν μακριά από την κεντρική πολιτική σκηνή, και να μην επηρεάζουν την κυβέρνηση ή την κυβερνησιμότητα της χώρας.
Οι τοπικές εκλογές θα έπρεπε να είναι απλά αυτοδιοικητικές, δηλαδή να ψηφίζουμε για αυτόν που κρίνουμε ότι μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την καθημερινότητά μας στο δήμο μας, στη γειτονία μας. Θα έπρεπε να αξιολογήσουμε ποιός θα υπηρετήσει καλύτερα τις ανάγκες της καθημερινότητάς μας.
Ιδεολογική κατεύθυνση στις τοπικές εκλογές χωράει φυσικά μόνο στο μέτρο που καθορίζει διαχειριστικές επιλογές όπως ποιός θα μαζεύει τα σκουπίδια, δημοτικοί υπάλληλοι ή συνεργείο ιδιωτικής εταιρίας, και φυσικά γιατί το ένα ή το άλλο. Ή επιλογές όπως καλύτερη αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που καλύπτουν σημαντικό μερίδιο του κόστους των δήμων, ιδίως επαρχιακών και όχι αστικών κέντρων.
Από την άλλη, οι ευρωβουλευτικές εκλογές θα πρεπε να είναι απλά αυτό, δηλαδή κατευθυντήριες προς την εξέλιξη της Ευρώπης που θα θέλαμε να έχουμε, με γνώμονα πιθανόν ιδεολογικό (υπέρ ή κατά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για παράδειγμα) αλλά σίγουρα τεχνοκρατικό, καθώς στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ψηφίζονται οι κατευθυντήριες γραμμές για τις εθνικές νομοθεσίες και οι ισορροπίες ανάμεσα στα κράτη, ενώ μαγειρεύονται, με την καλή έννοια της λέξης, οι συνταγές για τη μελλοντική μορφή και τους κανόνες της Ευρώπης.
Ποδοσφαιριστές, τηλεπαρουσιάστριες και ανεπάγγελτοι στο Ευρωκοινοβούλιο μόνο να βλάψουν μπορούν τη Χώρα μας. Ειδικά εφόσον δεν συζητούνται ούτε θέματα ποδοσφαίρου, ούτε ορθοφωνίας, ούτε μακιγιάζ στην ευρωβουλή. Επισήμως, τουλάχιστον!
Αντί δηλαδή να στείλουμε:
α) καλούς διαχειριστές στους δήμους, να φτιάξουν τα πεζοδρόμια και τις λακκούβες στους δρόμους, και
β) καλούς τεχνοκράτες-πολιτικούς στο Ευρωκοινοβούλιο να εξασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει αρνητική επιρροή από την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την εξέλιξη του τουρισμού, της “βαριάς βιομηχανίας” μας, ή της αγροτικής παραγωγής μας, ή της ναυτιλίας μας,
...έχουμε μετατρέψει τις εκλογές που έρχονται σε “ευκαιρία για μήνυμα”.
Δε λέω, αφού το θέλει σύσσωμο το πολιτικό σύστημα της χώρας να στείλουν “μήνυμα” ο ένας στον άλλον μέσα από τις επερχόμενες τριπλές κάλπες -δήμοι, περιφέρειες, Ευρώπη- οι πολίτες οφείλουν να υπακούσουν (ειρωνεύομαι!) και να συνδράμουν στην αποστολή του μηνύματος.
Τελικά, έτσι όπως το βλέπω, κανένα κόμμα δεν εξάρει τις τεχνοκρατικές και πολιτικές διαπραγματευτικές ικανότητες των ευρω-υποψηφίων του, ώστε να επιτρέψει στους ίδιους να διεκδικήσουν το σταυρό που χρειάζονται αξιοκρατικά.
Αντίθετα, διαγκωνίζονται όλοι σε ένα συνονθύλευμα αλληλο-αποστολής μηνυμάτων (ούτε μηνύματα SMS στο κινητό τους να έστελναν) σχετικά με την εθνική πολιτική σκηνή και την ελληνική κυβέρνηση.
Τα κυρίαρχα κοινοβουλευτικά κόμματα θέτουν θέμα κυβερνησιμότητας της χώρας από τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης κυρίως, αλλά και των επιλογών των τοπικών αρχόντων τουλάχιστον στα 5-6 μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας, όπου τελικά ζει μεγάλο ποσοστό των πολιτών της χώρας.
Πρώτος άρχισε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ που δεν κατεβαίνει καν στις εκλογές, αλλά εισέπραξε σχεδόν ίση χρηματοδότηση από το κράτος για αυτή την εκλογική αναμέτρηση: έθεσε θέμα σταθερότητας της κυβέρνησης σε περίπτωση που “η Ελιά” δεν πάρει πάνω από ένα αυθαίρετο ποσοστό!
Με άλλα λόγια ο αρχηγός ενός εκ των δύο κομμάτων της σημερινής συγκυβέρνησης, υπονόησε ότι αν ένα τρίτο κόμμα (η Ελιά) που δεν λαμβάνει μέρος στην κυβέρνηση, πάει άσχημα στα ποσοστά των ευρωεκλογών, τότε εκείνος προτίθεται να αποσύρει το κόμμα του από την κυβέρνηση, ουσιαστικά εκβιάζοντας εθνικές εκλογές δυο χρόνια πριν την τετραετία που ορίζει το Σύνταγμα. Έτερος κομματικός συνάδελφος στο ΠΑΣΟΚ του αντιπροέδρου της σημερινής κυβέρνησης, ο κύριος Γρηγοράκος, διεμήνυσε ότι αν η Ελιά πάρει κάτω από κάποιο συγκεκριμένο ποσοστό Χ%, τότε η Ελλάδα θα κινδυνεύσει να προσομοιάσει την Ουκρανία, με τις τεράστιες εθνικές μειοψηφίες!
Παραλήρημα...
Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει και αυτή να στείλει μήνυμα με την ευκαιρία των τριπλών εκλογών.
Ποιος απ’ όλους θα ήθελε να κάνει καλή δουλειά στους δήμους, ή καλή δουλειά στις περιφέρειες, ή καλή δουλειά στην Ευρώπη, δε το έχουμε μάθει ακόμη.
Πιθανά δε θα το μάθουμε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, διότι μένουν λιγότερες από δυο βδομάδες ως το β’ γύρο για τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.
Ποιος ξέρει, ίσως να μάθουμε για τις τοπικές και τις ευρωεκλογές όταν θα είναι οι επόμενες εθνικές βουλευτικές εκλογές... ελπίζω σε μια διετία. Όμως χλωμό το βλέπω, όσο και αν ελπίζω.
Όπως έχει σήμερα, οι ευρωεκλογές αυτές είναι SMS προς την κυβέρνηση και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα, του κατά πόσον οι πολίτες είναι ευχαριστημένοι από τις εθνικές οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Λες και υπάρχει κάποιος στο γνωστό σύμπαν μας, που να πιστεύει πως τα 2,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι, που δεν έχουν να πληρώσουν όσα τους ζητάει το κράτος επειδή έτσι του κάπνισε ότι τόσα του χρειάζονται, με αποτέλεσμα να ανέβουν σε ένα χρόνο οι καθυστερημένες οφειλές φόρων στα 13 δισ. ευρώ, υπάρχει ποτέ περίπτωση να είναι ευχαριστημένοι! Ή μήπως οι 400.000 ανασφάλιστοι του ΟΑΕΕ με τις οικογένειές τους κοντά στο 1,5 εκατομμύριο ανασφάλιστους;
Για μισό, τί είπαμε πιο πάνω;
Πάμε πάλι: το κράτος έβαλε τόσο πολλούς φόρους, που παρά το γεγονός ότι έμειναν απλήρωτα 13 δισ. ευρώ φόρων, όχι μόνο εισέπραξε όσα ξόδεψε, αλλά έβγαλε και “πρωτοφανές πλεόνασμα” άλλα τόσα δισ. να περισσεύουν για μοίρασμα, συγγνώμη μέρισμα ήθελα να πω!
Δηλαδή, υπάρχει ον στο γνωστό σύμπαν, που να πιστεύει ότι μπορεί να υπερφορολογήσεις ένα Λαό, σε βαθμό όπου 2,6 εκατομμύρια φορολογούμενων να έχουν καθυστερήσει σε πληρωμές φόρων 13 δισ. ευρώ, όσο το 7,2% του ΑΕΠ σε μια μόνο χρονιά, και αυτός ο κόσμος να είναι ευχαριστημένος;
Και να μη ξεχάσουμε, για αυτές τις παράνομες οφειλές (ως προς το Άρθρο 4 Παράγραφος 5 του Συντάγματος της αναλογικότητας των φορολογικών βαρών) θα γίνουν κατασχέσεις πρώτης κατοικίας από το κράτος, και τα κατασχεθέντα σπίτια θα πωληθούν διαδικτυακά σε “κοράκια” ξεκινώντας από το 1/3 της αντικειμενικής αξίας τους, και φτάνοντας προς τα κάτω ως 500 ευρώ!
Την ίδια στιγμή χιλιάδες κρατικοί λειτουργοί αμνηστεύονται για αξιόποινες πράξεις, με πρόχειρες τροπολογίες που ψηφίζουν, με σκοπό να σταματήσουν τη δικαιοσύνη από το να τις κρίνει μελλοντικά, ή όπως με τα υποβρύχια, μπλοκάρουν εισαγγελικές έρευνες σε εξέλιξη.
Είναι δυνατόν κάποιοι να είναι τόσο ανεγκέφαλοι που την ίδια στιγμή που επιδίδονται σε όργιο ασυλίας και αμνήστευσης ημετέρων, την ίδια στιγμή που τσακίζουν με το ρόπαλο τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, τη μεσαία τάξη, να ζητούν ψήφο ευαρέσκειας με την ευκαιρία των άσχετων προς αυτό ευρωεκλογών;
Και αν όντως αυτό συμβαίνει, γιατί δεν κάνουν ένα δημοψήφισμα με αυτή ακριβώς την ερώτηση, βάζοντας μια τέταρτη κάλπη δίπλα στις άλλες 3 που θα πάει ο κόσμος να ψηφίσει.
Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει...
Συγκεκριμένα τόσο η συμπολίτευση όσο και η αντιπολίτευση, προσπαθούν να θέσουν εκβιαστικά διλήμματα στο Λαό.
Ζητούν δηλαδή από το Λαό να δηλώσει αν ο “κατ’ εξακολούθηση ξυλοδαρμός, μετά παρά φύσιν βιασμού” του αρέσει ή όχι, αλλιώς άμα δε του αρέσει τότε θα τον πετάξουν στο γκρεμό, δηλαδή σε ακυβερνησία.
Άλλα ζαγάρια απειλούν ο ένας τον άλλον με κρεμάλες και ειδικά δικαστήρια, όταν ούτε τα κανονικά δικαστήρια δεν αφήνουν να δουλέψουν με την ησυχία τους, και να τηρήσουν το Σύνταγμα.
Με άλλα λόγια, είναι σαν να λένε στο Λαό, “Έχουμε δυο γεύσεις: μπουγάτσα-με-φάπες, ή μπουγάτσα-με-σφαλιάρες! Διάλεξε!”
Αυτό που δεν σκέφτηκαν, βέβαια, είναι η πιθανότητα κάποιο από τα τόσα μικρότερα κόμματα, που τεχνηέντως εξαιρούνται από τα κεντρικά ΜΜΕ και τη χρηματοδότηση, μπορεί να έχει καμιά καλή συνταγή για μηλόπιτα ή ίσως και κάτι ακόμα καλύτερο, και να τους πάρει όλο τον κόσμο.
Τί ακριβώς προσπαθούν να εκβιάσουν; Εκβιάζουν για να μείνουν ή για να φύγουν;
Στο χωριό μου λένε πως όποιος πηγαίνει γυρεύοντας στο τέλος “τις τρώει”.
Όχι άλλη μπουγάτσα-με-σφαλιάρα!
Τυροπιτούλα κανείς...;
capital.gr