Στημένες εντάσεις, μεθοδευμένες τάσεις και ανόητες ενστάσεις, που καταδείχνουν ότι καλά "δουλεύουν" και εκμεταλλεύονται οι προπαγανδιστές του αποπροσανατολισμού των πολιτών από την αδυσώπητη πραγματικότητα.
Ολοι αυτοί οι προπαγανδιστές των ευκαιριακών πολιτικών συμφερόντων, δεν ενοχλούνται από τις λογικές αντιφάσεις, ούτε από τα απίθανα ψεύδη, γιατί απευθύνονται στο συναίσθημα, στο θυμικό και ποτέ στη λογική. Προσπαθούν να διαμορφώσουν πεποιθήσεις με τη βοήθεια ψυχολογικών τεχνασμάτων και όχι με λογικά επιχειρήματα. Και ως...σύγχρονοι γελωτοποιοί προσφέρουν αφειδώς θέαμα στο λαό, για να αποφύγουν να του δώσουν άρτο!..
Με τον "ξεπερασμένο" για άλλες κοινωνίες πολιτικό βερμπαλισμό, η ιδιότυπη ελληνική κοινωνία περιέπεσε σε απόλυτη σύγχυση. Σ' ένα κενό μεταξύ λογικής και παραλόγου. Η "αξιολογική κρίση" έμεινε μετέωρη με το πραγματοποιημένο άλμα στο κενό. Και φτάσαμε στο σύνδρομο της κοινωνικής φοβίας και στην ανάπτυξη του ωχαδερφισμού σ' όλες τις εκτρωματικές του διαστάσεις, που ευνοούν τις επιφατικές πολιτικές αντιπαραθέσεις, που συχνά αποθεώνουν τη βλακεία και κονιορτοποιούν κάθε αισθητική.
Και είναι πολλοί οι ψυχασθενείς της πολιτικής, αλλά περισσότεροι οι γελωτοποιοί της πολιτικής παχυδερμίας και της προοδευτικής οπισθοδρόμησης, οι οποίοι ως διεσταλμένα μηδενικά μιας κοινωνίας "βουτηγμένης" σε μια αναπόδραστη κρίση αξιών και ήθους, σε μια ένδεια οικονομική και πολιτιστική, σε ανομολόγητους φόβους και ανασφάλειες, προσπαθούν να μας "διδάξουν" αναμασημένες έννοιες περί προσδοκιών και περί μεταμνημονιακής περιόδου, όπως και άλλα πολιτικά φληναφήματα.
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στην Πορτογαλία, ενός μίσθερνου πολιτικού και εξαρτημένου απο την παθογένεια ενός πολιτικού συστήματος που όζει "μούχλα" και σαπίλα, θυμίζουν παράσταση μελοδράματος,που καθώς κυλάει ο χρόνος, μετατρέπονται σε ...μελοδραμάτιον και μιμόδραμα, με ένα ανόητο λιμπρέτο, που αδυνατεί και τα ίδια πρόσωπα του δράματος να το υπηρετήσουν. Στην προσπάθειά του ιδιαίτερα, μαζί με τον έτερο του μελοδράματος Βαγγέλη Βενιζέλο, να αυτοσχεδιάσουν κατά τις υπαγορεύσεις της αναγκαιότητας της συγκυρίας και να ενσταλάξουν βάλσαμο παρηγορίας και προσδοκίας στους δυσπαραγούντες Ελληνες, αλλά και στους άλλους που "βολεμένοι" και αρκούντως αφελείς ή ευαπάτητοι, "τροφοδοτούν" με την ανοχή τους την πολιτική αυθαιρεσία.
Δηλώσεις παραμυθίας, αβουλίας, δηλώσεις κενές σε περιεχόμενο, που "συνθλίβονται" από τα ίδια τα γεγονόττα, όσο κι αν προωθούνται από τα παπαγαλάκια της τηλεοπτικής αθλιότητας και τους δημοσιογραφίσκους της ελαστικής συνείδησης και της απαιδευσίας. Δηλώσεις που επιχειρούν για χρόνια τώρα να συντηρούν τα...όνειρα των Ελλήνων. Τα κόμματα και ιδίως συγκεκριμένοι πολιτικοί ως σύγχρονοι γελωτοποιοί, προσπαθούν να προσφέρουν θέαμα και να λειτουργούν ως ονειροκρίτες.
Το "εδω και τώρα" ήταν ένα πιάτο φακή. Το έδιναν συνήθως ανώδυνα. Σε προεκλογικές "πονηρές" περιόδους έδιναν και κάτι περισσότερο. Το βιώσαμε και πρόσφατα με το "κοινωνικό μέρισμα" της ξευτίλας. Γιατί, για όλους αυτούς που σήμερα υποστηρίζουν τα μνημόνια και υπηρετούν τα συμφέροντα που τους κρατούν στην εξουσία, τα όνειρα του μέλλοντος δεν χρεώνουν κανέναν. Ούτε αυτούς που τα κάνουν, ούτε την κυβέρνηση,που ας πούμε τα επωμίζεται. Ολα στην Ελλάδα φέρονται "επί πτερύγων ανέμου".